یادداشت/

خدا در جبهه عدالت است

اگر می‌خواهی قدرت واقعی داشته باشی، کنار مظلوم بایست؛ چون خدا، فقط در جبهه‌ای حضور دارد که عدالت، شعار و عمل آن است.
کد خبر: ۷۶۳۳۰۷
تاریخ انتشار: ۲۸ تير ۱۴۰۴ - ۰۰:۴۸ - 19July 2025

گروه استان‌های دفاع‌پرس_«سیده معصومه حسینی»؛ سلسله مباحث «عدالت‌نامه‌ای برای عصر بی‌پناهی» با شرح تطبیقی دعای چهاردهم صحیفه سجادیه با عصر حاضر در پیش روی شما است که بخش اول آن با عنوان «دور از دسترسِ یاریِ خدا» پرداخته شد.

خدا در جبهه عدالت است

فراز دعا: وَ یَا مَنْ بَعُدَ عَوْنُهُ عَنِ الظَّالِمِینَ: و‌ای آن‌که مددکاری‌اش از ستمگران دور است!

مقدمه:

در جهانی که ظالمان با سازوکار‌های پیچیده رسانه‌ای و قدرت‌های درهم‌تنیده، خود را پیروز همیشگی صحنه جلوه می‌دهند، این جمله امام سجاد (ع)، یک اعلان راهبردی است: خدای عدالت، نه تنها کنار ظالم نیست، بلکه امداد خود را از او دریغ کرده، هرچند همه‌چیز به نفع ظالم به‌نظر برسد.

این جمله، تبر افکندن بر ریشه غرور فرعونی قدرت‌مداران تاریخ است؛ ظالمان، گرچه ظاهرشان مستحکم و بی‌رقیب است، اما در نظام باطنی عالم، یتیم‌ترین موجودات‌اند!

تحلیل و تطبیق:

چهارمین فراز دعای چهاردهم، تضاد ساختاری دو گروه را روشن می‌کند: مظلومانی که نصرت خدا نزدیک‌شان است و ظالمینی که یاری خداوند از آنان دور گشته. اما این «دوری» به چه معناست؟ 

دوری یاری خدا یعنی: «فقدان پشتوانه غیبی در بزنگاه‌های سقوط»، «فرصت‌سوزی در لحظات استجابت» و «فروپاشی درونی در سکوت ظاهری قدرت». در واقع، ستمگر هر چه بیشتر به منابع ظاهری تکیه کند، بیشتر از الطاف پنهان الهی محروم می‌شود؛ و این، همان «غربت در اوج قدرت» است.

در ادبیات قرآنی نیز بار‌ها این حقیقت تکرار شده: «إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ» خداوند، ستمکاران را هدایت نمی‌کند، و این یعنی حتی «نقشه نجات» هم از آنان دریغ شده است.

این فراز هشدار می‌دهد: ظلم، پیش از آنکه آزار دیگری باشد، بریدن رشته یاری خدا از خویشتن است.

نتیجه‌گیری:

فراز چهارم دعای امام سجاد (ع)، قلب ما را نسبت به مظلومیت خود گرم و نسبت به گرایش به ظلم، هشیار می‌کند. به ما می‌گوید: اگر خواهان یاری خدا هستی، حتی در کوچک‌ترین رفتارها، سمت ظلم نرو. چرا که خدا با مظلوم است، نه با قدرت‌مندان بی‌عدالت. «اگر می‌خواهی قدرت واقعی داشته باشی، کنار مظلوم بایست؛ چون خدا، فقط در جبهه‌ای حضور دارد که عدالت، شعار و عمل آن است.»

در جلسه سوم، می‌رویم سراغ فراز پنجم: «قَدْ عَلِمْتَ یَا إِلَهِی مَا نَالَنِی مِنْ فُلَان...» تا ببینیم چگونه امام، ظلم فردی را در نظام عدالت الهی مستند می‌کند و به جای ناله، یک پرونده‌ی تمام‌عیار حقوقی نزد خداوند تنظیم می‌کند.

انتهای پیام/

نظر شما
پربیننده ها