گروه بین‌الملل دفاع‌پرس- سعید شهرابی فراهانی؛ در جهانی که هژمونی‌های پوشالی با اراده چند دولت خارجی یا با یک کودتای رسانه‌ای فرو می‌پاشند، ایستادگی نظام جمهوری اسلامی ایران، آن‌هم در میانه جنگ ترکیبیِ فشرده و چندساحتی، نشان از منطق نهفته‌ای در درون این نظام دارد که از جنس قدرت صرف نیست، بلکه از ماهیت هویتی و ریشه‌های اعتقادی آن سرچشمه می‌گیرد.
جمهوری اسلامی ایران، نه با اتکا صرف به ساختار امنیتی یا قدرت نظامی، بلکه با اتصال ارگانیک میان رهبری، ملت و باورهای عمیق فرهنگی و مذهبی، توانسته است در یکی از پیچیده‌ترین دوره‌های تهاجم اطلاعاتی و تروریسم هدفمند، عمق ثبات خود را به رخ بکشد.
طی دو سال اخیر، رژیم صهیونیستی کوشید با اجرای برنامه‌ای منظم از ترورهای هدفمند در حوزه فرماندهی نظامی و هسته‌ای، ستون‌های راهبردی انقلاب اسلامی را هدف قرار دهد؛ اما محاسبه آن‌ها از اساس دچار خطا بود. جمهوری اسلامی، نظامی شخص‌محور یا قائم به افراد نیست. شهادت ۳۰ فرمانده و ۱۹ دانشمند هسته‌ای، هرچند ضایعه‌ای قابل تأمل بود، اما خللی در ساختار کلان فرماندهی، ظرفیت جایگزینی نخبگان و پویایی الگوی حکمرانی جمهوری اسلامی ایجاد نکرد.
در برابر این تلاش‌ها، ایران نه‌تنها تضعیف نشد، بلکه با رویکردی متقابل و هوشمند، هم توان بازدارندگی خود را عمق بخشید و هم دشمن را در موقعیت انفعال قرار داد. امروز، این رژیم صهیونیستی است که ناچار شده نفوذ اطلاعاتی‌اش را به بهای هنگفتی حفظ کند و آسمان خود را در آماده‌باش دائمی نگاه دارد.
مقایسه تحولات ایران با کشورهایی همچون عراق، لیبی و سوریه - که هر یک با یک خلأ قدرت یا شکاف اجتماعی به‌راحتی فروپاشیدند - نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی از جنس دیگری‌ست. ساختار حاکمیتی در ایران نه‌تنها در برابر فشارهای خارجی تاب آورده، بلکه تاکنون هیچ چهره معارض داخلی یا ائتلاف خارجی نتوانسته بدیلی مقبول، مشروع و منسجم در برابر آن پدید آورد.
در بُعد هسته‌ای، برنامه غنی‌سازی ایران که از سوی دشمنان ابزار تهدید تلقی می‌شود، در واقع بخشی از راهبرد ملی در حفظ استقلال فناورانه و عزت بین‌المللی است. اعلام صریح نماینده دائم ایران در سازمان ملل، امیر سعید ایروانی، مبنی بر «حق مسلم و غیرقابل معامله ملت ایران» در بهره‌برداری صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای، نشانگر پایداری بر اصول بنیادین انقلاب است.
اینک جمهوری اسلامی ایران با حفظ قاطعیت خود در برابر رژیم صهیونیستی، در مسیر تثبیت جایگاه راهبردی خویش گام برمی‌دارد. در عین حفظ خویشتن‌داری دیپلماتیک، هیچ‌گونه نشانه‌ای از عقب‌نشینی از اصل «مقاومت در برابر اشغال و تجاوز» مشاهده نمی‌شود. برخلاف تصور دشمن، کاهش تنش برای جمهوری اسلامی به معنای ترک مواضع ایدئولوژیک نیست، بلکه ابزاری برای مدیریت هوشمند میدان است.
دشمن طی نبردهای اخیر، در نهایت صرفاً توانست توهمی از امنیت موقت برای خود بسازد، در حالی‌که محور مقاومت و نظام جمهوری اسلامی با عبور از آزمونی پیچیده، وارد مرحله‌ای نوین از بازتعریف قدرت در منطقه شده‌اند. در این فضا، ترس از آینده، در اردوگاه دشمن موج می‌زند؛ چرا که تابوهای سابق شکسته شده‌اند، و ایران دیگر در مقام دفاع صرف نیست - بلکه دارای ابتکار راهبردی و قدرت پیش‌دستانه است.
جنگ آینده - اگر رخ دهد - جنگی خواهد بود نه بر سر خاک، بلکه بر سر بقا. و در این میدان، طرفی پیروز خواهد شد که عمق اعتقاد، انسجام ساختاری و مشروعیت مردمی بیشتری داشته باشد. در این سنجش‌گاه تاریخی، ایران با اقتدار ایستاده است.
انتهای پیام/ 134
