اگر خلیج فارس برای ایران امن نباشد، برای هیچ کس امنیت نخواهد داشت

به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع پرس، سال 66 جنگ وارد مرحلهی جدیدی شد. با اجرای عملیات کربلای 5، عراق به شهرها، نفتکشها و تاسیسات نفتی ایران حمله کرد و تا سال 66 به این حملهها ادامه داد. ایران که قبل از آن در دریا محتاطانه عمل میکرد تمامی حملات عراق را مقابله به مثل دانست و اعلام کرد: اگر خلیج فارس برای ما امن نباشد، برای هیچ کس امنیت نخواهد داشت. کویت و عربستان مهمترین متحدان عراق در خلیج فارس بودند. دولت کویت از آمریکا و شوروی خواسته بود تا امنیت 11 نفتکششان را تامین کند. ابتدا شوروی و سپس آمریکا به این تقاضای کشور کویت پاسخ دادند.

اولین گام عملی پس از تهدیدها، حمله گروهی از پاسداران نیروی دریایی سپاه به یک کشتی شوروی بود. چند روز بعد و در 26 اردیبهشت نیز نفتکش شوروی که در اجارهی کویت بود به مین برخورد کرد. این 2 حرکت بازتاب بسیار زیاد و مثبتی برای ایران در رسانهها داشت و اولین قدم حضور ابرقدرتها در خلیج فارس به نفع ایران تمام شد.

** انتقام یا اشتباه؟

یک روز پس از برخورد نفتکش شوروی به مین، ناوجنگی یواساساستارک آمریکا توسط موشک اگزوست فرانسوی از جنگنده عراقی مورد هدف قرار گرفت و 37 آمریکایی کشته شدند. عراق رسما از آمریکاییها عذرخواهی کرد و گفت حمله اشتباه انجام شده و حاضر است غرامت بدهد. اما برخی این رفتار عراق را پاسخ به حضور مک فارلین از سوی آمریکا در ایران میدانستند.

دولت ریگان عذرخواهی عراق را پذیرفت و سعی کرد به ماجرا پایان بدهد اما بسیاری از اعضای برجستهی کنگرهی آمریکا از دولت ریگان انتقاد کردند و ریگان راهی کنگره شد تا با استدلالهای خود طرح اسکورت نفتکشها را به تصویب برساند.

هاشمی رفسنجانی در کتاب خاطرات خود مینویسد: تا ظهر مرتب در جریان اوضاع خلیج فارس بودم. بعد از آسیب دیدن 2 کشتی شوروی این حادثه خیلی جالب است و تجسم امدادهای غیبی برای اسلام و انقلاب است.

واینبرگر وزیر وقت دفاع آمریکا نیز در کتاب خاطرات خود مینویسد: عراق بوضوح سعی داشت تا به ما ثابت کند این فاجعه صرفا یک اشتباه و حادثه بوده است. دولت عراق فورا یک تلگرام عذرخواهی و تسلیت برای خانوادههای قربانیان اشتباه هولناک خود فرستاد. علاوه بر این عراق درخواست ملاقاتهای نظامی با ما نمود. در این زمان اعتراضات کنگره نسبت به ماموریت خلیج فارس بالا گرفت و آنها خواستار اطلاعات جزئی زیادی شدند که برایشان فرستادیم.

** آواکسهای آمریکایی در خدمت عربستان

در 11 مرداد همان سال، زائران ایرانی در مکه را به خاک و خون کشیدند و بیش از 400 حاجی ایرانی را شهید کردند. برخی این اقدام دولت عربستان را انتقام شکست آمریکا از ایران در جریان برخورد نفتکش بریجتون با مین میدانند. ایران به دنبال تلافی این حرکت وحشیانه رژیم سعودی بود. لذا 2 ماه بعد و در مهرماه 66، طرح به آتش کشیدن چاههای نفتی الخفاجی عربستان توسط نیروی دریایی سپاه مطرح شد. در این طرح قرار بود نیروها خود را به منابع نفتی دشمن برسانند؛ خیلی سریع مواد منفجره را کار بگذارند و سپس قایقها را زیر آتش قرار دهند. همچنین مقرر بود این عملیات در شب صورت بگیرد تا دشمن متوجه نشود. اما آواکسهای جاسوسی آمریکا که خلیج فارس را زیر ذرهبین داشتند، عملیات ایرانیها را کشف کردند و عربستان به جنگندهها و نیروهای خود آماده باش داد. رزمندگان ایرانی گرچه تا سکوی سروش رفته بودند و قرار بود آنجا سازماندهی بشوند و عملیات را آغاز کنند اما فرماندهان حمله به چاههای نفت عربستان را منتفی اعلام کردند و عملیات لغو شد. پس از این اتفاق دولت ریگان طی یادداشتی رسمی به کنگره اعلام کرد که در صدد فروش محموله تسلیحاتی جدیدی به عربستان سعودی است.

در کنار این اتفاق، قطر دیدگاهش نسبت به جنگ به شدت تغییر پیدا کرد. قطر که پیش از این تمایل داشت روابط محدود و راکدی با ایران برقرار کند و از عربستان سعودی فاصله بگیرد، با حضور آمریکاییها در خلیج فارس و کمک آنان به عربستان، کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس را همراهی کرد.

** حمله به کشتی تجاری ایران

30 شهریور 66، آمریکاییها به بهانهی مین ریزی توسط کشتی تجاری «ایران اجر» به این کشتی در آبهای بین المللی خلیج فارس حمله کردند. 5 نفر از خدمهی کشتی را شهید و تعدادی را اسیر کردند. آنها در مراسمی رسمی این کشتی را غرق کردند و فیلمهایی را از این کشتی، که خدمهی آن را دست و پا بسته بر روی عرشهی کشتی انداخته بودند، در سراسر جهان منتشر کردند. در پی اعتراضهای ایران آمریکاییها اعلام کردند که صحنههای جدیدی را نمایش میدهند که خدمهی کشتی در حال انداختن مین در دریا است اما بعد اعلام کردند که فیلمهایشان سوخته است! وزیر خارجهی ایران نیز گفت: آمریکاییها دروغ میگویند و اگر فیلمی داشتند پخش میکردند.

آیت الله خامنهای (رئیس جمهور وقت ایران) در مجمع عمومی سازمان ملل در این خصوص گفت: «ایران اجر» یک کشتی تجاری بوده است و نه یک قایق تندرو جنگی. کشتن سرنشینان این کشتی و غرق کردن کشتی آغازی بر حوادثی است که بیشک عواقب تلخ آن به خلیج فارس منحصر نخواهد ماند و مسئولیت همهی پیشامدهای بعدی به عهدهی شروع کننده یعنی آمریکاست. آیا ادعاهای بیتابانهی آمریکا برای صلح در خلیج فارس را باید باور کرد یا این آتش افروزی عملی و آشکار را؟ من صریحا اعلام میکنم که آمریکا پاسخ این اقدام زشت را دریافت خواهد کرد.

** اراده جدی

اراده جدی نام عملیات تامین امنیت سوپر نفتکش 414 هزار و 266 تنی الرکاره توسط ارتش آمریکاست. در 29 تیر سال 66 پرچم آمریکا بر روی این نفتکش نصب شد و نام آن به بریجتون تغییر یافت تا همراه با سه ناو جنگی کید، فوکس و کروملین از خلیج فارس عبور کنند. همچنین در این کاروان نفتکش 48 هزار و 233 تنی وجود دارد.

31 تیر حرکت این ناوگان آغاز شد. آمریکاییها بیش از همه نگران حمله موشکی ایران از اطراف تنگهی هرمز بودند. وقتی کاروان از تنگهی هرمز بدون حادثه عبور کرد آمریکاییها نفس راحتی کشیدند. اما آن سوی تنگهی هرمز و در نزدیکی جزیره فارسی پاسداران نیروی دریایی سپاه با کمترین امکانات و با ارادهای جدی آماده رویارویی با آمریکا بودند. سحر 3 مرداد، نیروهای نادر مهدوی در مسیر این کاروان مین ریختند و ساعت 6 و نیم صبح نفتکش بریجتون به مین خورد و حفرهای به اندازه 43 مترمربع در بدنه نفتکش ایجاد شد. بعد از آسیب دیدن بریجتون، ناوهای آمریکایی تغییر آرایش دادند و هر سه خود را به پشت نفتکش رساندند تا نفتکش سپر محافظشان باشد.

** انتقام از آمریکاییها

نادر مهدوی به همراه دوستانش در شب 16 مهر 66 در جزیره فارسی(مقر اصلی رزمندگان نیروی دریایی سپاه برای عملیاتهای مقابله به مثل) مشغول گشتزنی بودند که بالگردهای آمریکایی به قایقها و شناورهایشان حمله کردند. نیروهای نادر مهدوی با تنها موشک استینگر بالگرد آمریکایی بزرگ کبری را زدند. در این درگیری نادر مهدوی پس از اسارت و شکنجه شدن به شهادت رسید.

ایران به دنبال انتقام خون شهید نادر مهدوی و یارانش بود. 23 مهر 66 ایران یک نفتکش غولپیکر آمریکایی را در ترمینال الحمدی کویت با موشک کرم ابریشم زد و روز بعد هم یک نفتکش کویتی دیگر که پرچم آمریکا داشت، در همان اسکله با همان نوع موشک شدید آسیب دید.

ریگان در تلافی این اقدام ایران دستور داد تا سکوی نفتی رشادت(رستم) ایران را نابود کنند. چهار ناو جنگی این سکو را به توپ بستند و 500 میلیون دلار به ایران خسارت زدند. سکوها نظامی نبودند و حمله به آنها نشانه ضعف آمریکاییها بود.

ایران 28 مهر نامهی اعتراض آمیزی به سازمان ملل نوشت که آمریکا به سکوهای غیرنظامیاش حمله کرده است و ایران این حمله را بی جواب نخواهد گذاشت. ایران چند موشک دیگر به ترمینال نفتی کویت پرتاب کرد و خسارت زیادی به کویت وارد شد. آمریکا هیچ واکنشی نداد و به رایزنیهای سیاسی برای منزوی کردن ایران پرداخت.

** آمریکاییها در باتلاق

چهار روز قبل از حملهی عراق به فاو در 24 فروردین 67 ناوچهی پیشرفته 2740 تنی آمریکایی ساموئل بیرابرتز در 60 مایلی جزیره بحرین بر اثر برخورد با مینهای تازه کاشته شده، حفرهای 8 متری در آن ایجاد شد که به وسیله یک یدککش آن ناو را از خلیج فارس خارج کردند.

آمریکاییها ایران را به مین گذاری در آن منطقه متهم کردند، اما ایران این اتهام را رد و اظهار کرد منطقهای که کشتی جنگی آمریکا در آن با مین برخورد کرده، تحت مراقبت و کنترل دائمی نیروهای آمریکایی، بحرینی، قطری و عربستانی بوده؛ بنابراین، امکان مین گذاری نیروهای ایرانی در آن جا وجود نداشته است.

** بار دیگر ریگان

بار دیگر ریگان رئیس جمهور آمریکا به میدان آمد و دستور داد تا به سکوهای نفتی ایران در خلیج فارس حمله شود. همزمان با حملهی ارتش صدام به فاو، نیروی دریایی آمریکا طی عملیاتی با عنوان آخوندک(به هر یک از حشرات راسته آخوندکان، آخوندک میگویند. این حشرات ملخوش، باریک و کشیده با پاهای دراز، سر بزرگ و دو جفت بال هستند.) با 3 گروه شامل 4 ناوشکن، 3 ناوچه، 2 کشتی آبی خاکی و یک یگان ویژه و با پشتیبانی نیروی هوایی آمریکا از ناو هواپیمابر انترپرایز در 29 فروردین 67 به سکوهای نصر و سلمان حمله کرد.

** ناو جوشن و چند قایق تندرو نخستین قربانیها

ابتدا چند قایق تندرو برای دفاع از سکوها وارد عمل شدند اما هواپیماهای آمریکایی با بمبهای خوشهای یکی از قایقها را غرق و به باقی قایقها آسیب رساندند که قایقهای آسیب دیده خود را به جزیره بوموسی رساندند. سپس ناو جوشن به کارزار آمد. چند موشک به سوی یکی از ناوهای آمریکایی پرتاب کرد. همان ناو آمریکایی و ناوچه سیمپسون نیز 6 موشک به سمت ناو جوشن پرتاب کردند که منجر به ویرانی سازه اصلی ناو جوشن شد. در ادامه سه کشتی آمریکایی به ناو جوشن نزدیک شدند و با استفاده از آتشبار توپخانه ناو نیمه جان را غرق و خدمههای آن را به شهادت رساندند.

** مقاومت با ناوشکنهای سهند و سبلان

سکوهای نصر و سلمان در شعلههای آتش زبانه میکشند. ناوشکن سهند از بندرعباس حرکت کرد تا به یاری نصر و سلمان برود. در میانه راه هواپیماهای آمریکایی، ناوشکن را ردیابی و تعقیب کردند. ناوشکن سهند چند موشک به سوی هواپیماهایی که وارد حریم هوایی ایران شده بودند، شلیک کرد که هواپیماها با دو موشک هارپون و چهار بمب هدایت لیزری پاسخ گفتند. بیشتر موشکها و بمبها به سهند اصابت کرد و سهند نیز به سرنوشت جوشن انجامید. نادر مبارکی، پرسنل بازمانده از ناوشکن سهند میگوید: روز اول ماه مبارک رمضان در حالی که روزه بودیم، ناوهای آمریکایی به صورت ناجوانمردانه به سکوهای نفتی ما تجاوز کردند. ناوگان ما از بندرعباس ماموریت یافت تا به سوی منطقه اعزام شود که در راه هواپیماهای آمریکایی به سمت ما حمله کردند و ناوشکن ما را مورد هدف قرار دادند. در این حادثه ما جانانه از مرزهای آبی و هواییمان دفاع و تا آخرین گلولههای خود ایستادگی کردیم. در آن حماسه هیچ یک از نیروهای ایثارگر نیروی دریایی ارتش ناو را ترک نکردند. فرمانده یگان نیز در صحنه بود و فرماندهی میکرد.

با وجود غرق شدن جوشن و سهند، نیروی دریایی ارتش عقب ننشست و با ناوشکن سبلان وارد عمل شد تا در مقابل ناوها و هواپیماهای متجاوزگر آمریکایی بایستد. از سوی سبلان چند موشک زمین به هوا به سوی هواپیماها شلیک شد. آنها نیز با یک بمب هدایت شونده لیزری ناوشکن را از کار انداختند و با دستور توقف عملیات از سوی مقامات آمریکایی و عقب نشینی آنها، سبلان با یدککش به بندرعباس برده شد.

در این درگیریها 64 نیروی فداکار ارتش به شهادت رسیدند و بسیاری نیز مجروح شدند.

** پاسخ به حمله وحشیانه آمریکا

پس از این حملهی وحشیانهی نیروی دریایی آمریکا به سکوهای نفتی و ناوهای ایرانی، ایران به سکوی نفتی امارات از متحدان آمریکا و عراق حمله کرد. در آن حمله یک یدک کش آمریکایی غرق شد و یک کشتی انگلیسی نیز آتش گرفت. به 2 کشتی دیگر نیز حمله شد. آمریکاییها هم به ناوچهی موشکانداز ما حمله و آن را غرق کردند و چند نفر از خدمهی آن شهید شدند.

** نشان افتخار؛ از ریگان برای آدمکشها

یک ماه پس از حمله آمریکا به سکوهای نفتی ایران، ناو موشکانداز وینسزز برای افزایش توان نظامی آمریکا جایگزین ناو منفجر شده ساموئل بیرابرتز در خلیج فارس شد. در تاریخ 12 تیر 67، این ناو بهسوی هواپیمای مسافربری پرواز ایران ایر شلیک کرد که باعث کشته شدن ۲۹۵ نفر از جمله تعداد زیادی زن و کودک شد. ریگان به فرمانده ناو وینسنز که موجب سقوط هواپیمای مسافربری ایران شده بود نشان افتخار داد.

انتهای پیام/