به گزارش دفاع‌پرس از مازندران، همزمان با فرارسیدن سالروز شهادت امام علی بن موسی‌الرضا (ع)، مشهد مقدس در ماتم فرو رفته است. حرم مطهر امام هشتم شیعیان، با گنبد طلایی‌اش که در آسمان می‌درخشد و گلدسته‌هایی که سر به فلک کشیده‌اند، مأمن دل‌شکستگان و پناهگاه حاجت‌مندان شده است. در این روز‌های سوگ، زائران با چشمانی اشک‌بار، دل به ضریح بسته‌اند و در صحن‌های نورانی حرم، نوای «یا رضا» طنین‌انداز است.
امام رضا (ع)، هشتمین پیشوای شیعیان، در یازدهم ذی‌القعده سال ۱۴۸ هجری قمری در مدینه چشم به جهان گشود. پدر ایشان امام موسی کاظم (ع) و مادرشان نجمه خاتون بود؛ بانویی با ایمان و فضیلت. امام رضا (ع) در دوران امامت خود، با خلفای عباسی، به‌ویژه مأمون، مواجه بود. مأمون عباسی برای کنترل جریان شیعه، امام را از مدینه به خراسان فراخواند و با ظاهری فریبنده، ولایت‌عهدی را به ایشان پیشنهاد داد. امام با اکراه پذیرفت، اما هرگز در امور حکومتی دخالت نکرد. سرانجام، در روز ۳۰ صفر سال ۲۰۳ هجری قمری، امام رضا (ع) در توس به شهادت رسید و پیکر مطهرش در همان‌جا به خاک سپرده شد؛ جایی که امروز مشهد نام دارد و قلب تپنده معنویت ایران است.
امام رضا (ع) شخصیتی جامع‌الاطراف بود؛ از علم و مناظره‌های بین‌الادیانی گرفته تا اخلاق، کرامت، عبادت و مهربانی. ایشان در مناظرات علمی با دانشمندان ادیان مختلف، از جمله یهودیان، مسیحیان، زرتشتیان و صابئین، با استدلال‌های دقیق و اخلاقی، جایگاه علمی اسلام را تثبیت کرد. کرامت اخلاقی امام، زبانزد خاص و عام بود. با فقرا هم‌سفره می‌شد، شبانه به خانه نیازمندان کمک می‌فرستاد و در برخورد با مخالفان، نهایت ادب را رعایت می‌کرد. عبادت‌های شبانه‌اش، مناجات‌های خالصانه‌اش و ارتباط عمیقش با خدا، جلوه‌ای از روح بلند و ملکوتی ایشان بود.
حرم مطهر امام رضا (ع) امروز نه‌تنها قطب زیارتی ایران، بلکه یکی از بزرگترین مجموعه‌های مذهبی جهان اسلام است. این حرم، با معماری باشکوه اسلامی، صحن‌های وسیع، ایوان‌های مزین و گنبد طلایی‌اش، جلوه‌ای از شکوه معنوی و عشق بی‌پایان مردم به اهل بیت (ع) را به نمایش گذاشته است.
امام رضا (ع) نه‌تنها امام علم و مناظره بود، بلکه امام دل‌هاست؛ پیشوایی که با مهربانی‌اش، با علمش، با عبادتش، و با مظلومیت شهادتش، در قلب تاریخ و جان مردم جاودانه شد.
انتهای پیام/
