به گزارش دفاع‌پرس از خراسان رضوی، رضا نوجوانی از همدان بود؛ یتیمی که بی‌کس بزرگ شد و دلش را به جبهه سپرد.
بعد از عملیات فتح‌المبین، مبلغی به‌عنوان حقوق یا پول‌توجیبی میان رزمندگان تقسیم کردند.
رضا گفت: «من رفتم!» پرسیدم: «کجا؟» گفت: «یک عمره آرزوی زیارت امام رضا (ع) را داشتم، اما هیچ وقت شرایطش جور نشد. حالا می‌روم مشهد.»
به او گفتم: «رضا! عملیات دیگری پیش رو داریم. اگر بروی، به عملیات نمی‌رسی.» لحظه‌ای درنگ کرد و بعد گفت: «باشد... بعد از عملیات می‌روم.» و ماند؛ اما در عملیات آزادسازی خرمشهر به شهادت رسید و زیارت آقا در دلش ماند.
پیکر شهدا را از اهواز با هواپیما به شهرهایشان منتقل کردند. برای تشییع رضا به همدان رفتیم، اما... خبری از پیکرش نبود!
روز بعد از مشهد تماس گرفتند پیکر شهیدی به نام «رضا سلیمانی» اشتباهاً به مشهد منتقل شده، در حرم مطهر امام رضا (ع) طواف داده شد و سپس به همدان ارسال می‌شود.
آن‌جا بود که فهمیدم؛ امام مهربان، دلش برای این نوجوان عاشق تنگ شده بود...
انتهای پیام/
