گروه سیاسی دفاع‌پرس ـ رحیم محمدی؛ زمانی که انقلاب اسلامی به پیرورزی رسید بلافاصله نظام جمهوری اسلامی به رای عمومی گذاشته شد و طی آن مردم در ۱۲ فروردین ۱۳۵۸ با رای ۹۸٫۲ درصدی خود خواهان نظام جمهوری اسلامی شدند لذا از این تاریخ به بعد تلاش‌ها برای تشکیل اولین دولت جمهوری اسلامی ایران آغاز شد؛ تلاشی که با اعلام نخست وزیری محمد علی رجایی همراه شد.
اعلام نخست وزیری محمد علی رجایی با چالش‌های بسیاری از سوی توسط رئیس جمهور وقت همراه بود، زیرا بنی صدر اعتقادی به تشکیل دولت توسط رجایی نداشت به همین جهت ابتدا خواهان تشکیل دولت سید احمد خمینی به عنوان نخست وزیر دولت اول جمهوری اسلامی ایران بود که پس از مخالفت امام خمینی (ره) با این موضوع، مصطفی میرسلیم و علی اکبر ولایتی گزینه‌های بعدی برای پست نخست وزیری شدند ولی به دلیل مخالفت مجلس با افراد یاد شده، محمدعلی رجایی از سوی مجلس برای سمت نخست وزیری دولت اول به رئیس جمهور وقت معرفی شد.
هر چند بنی صدر با اعطای مسئولیت به رجایی مخالف بود، اما در نهایت مجبور به قبول نامبرده به عنوان نخست وزیر شد و بدین ترتیب رجایی ماموریت تشکیل کابینه دولت را برعهده گرفت با این وجود رئیس جمهور وقت به دلیل مخالفتی که با نخست وزیر داشت در معرفی وزرای کابینه رجایی تعلل داشت تا مهلت معرفی وزرای پیشنهادی به مجلس به اتمام برسد و البته رجایی را هم در نامه‌ای به خود رأیی و اینکه در انتخاب و معرفی اعضای کابینه با وی مشورتی انجام نداده، متهم کرد.
بنابراین از همان بدو شکل گیری اولین دولت جمهوری اسلامی ایران میان رئیس جمهور و نخست وزیر اختلاف‌هایی بوجود آمد لذا رئیس بنی صدر در نامه‌ای خدمت امام خمینی (ره) به وجود این اختلاف اشاره کرد و از ایشان تقاضای دخالت در موضوع مورد اشاره را داشت که امام در پاسخ به این نامه عنوان کردند بنای دخالت ندارند و طرفین با یکدیگر تفاهم کنند. لذا رئیس جمهور وقت برای اینکه بتواند در تصمیم گیری مجلس و نخست وزیر تاثیر بگذارد طی نامه‌ای به مجلس شورای اسلامی هم گفت که نخست وزیر باید در انتخاب وزرای کابین خود با وی مشورت کرده و آنها را تایید کند که در غیر این صورت امکان تفاهم وجود نخواهد داشت.
این روند اختلافی ادامه داشت تا در نهایت رجایی به عنوان نخست وزیر اسامی هیأت دولت را برای رئیس جمهور ارسال کرد و بعد از آن بدون امضای بنی صدر اسامی وزرای خود را نهم شهریور ۱۳۵۹ در نامه‌ای به مجلس شورای اسلامی فرستاد؛ رئیس جمهور هم که به شدت با رجایی مخالف بود از ۲۱ نفر اعلامی توسط نخست وزیر فقط اسامی ۱۴ نفر را در شانزدهم شهریور همان سال به مجلس معرفی کرد و پس از دفاع رجایی از نفراتی اعلامی، تمامی ۱۴ وزیر اعلامی توسط رئیس جمهور از مجلس رای اعتماد را کسب کردند و بدین شکل اولین جلسه دولت جمهوری اسلامی ایران، نوزدهم شهریور به صورت رسمی تشکیل شد.
بدین ترتیب روند شکل گیری اولین دولت جمهوری اسلامی و چالش‌های میان بنی صدر و رجایی نشان داد که رئیس جمهور سنخیتی با این انقلاب و نیرو‌های انقلابی ندارد لذا ادامه این روند پر چالش و نادیده گرفتن نیرو‌های انقلابی و مومن در عرصه‌های مختلف، بی اعتنایی نسبت به مجلس شورای اسلامی، تحقیر جمهوری اسلامی، تلاش برای ساقط کردن دولت رجایی، مخالفت علنی با امام خمینی (ره)، نزدیکی با گروهک‌ها از جمله با سازمان مجاهدین (منافقین)، تعلل در مقابله با تجاوز ارتش صدام به خاک کشورمان، دعوت مردم به شورش علیه انقلاب اسلامی و ... موجب شد تا مجلس شورای اسلامی رای به عدم کفایت سیاسی نامبرده داده و وی را از سمت ریاست جمهوری اسلامی ایران خلاء کند.
انتهای پیام/ 231
