به گزارش خبرنگار
دفاع‌پرس از رشت، شهیده «سیده محیا صدیقی صابر» دانش‌آموز کلاس دوم دبستان عصمت تهران که در ۲۳ خرداد برادرش را در جنگ تحمیلی ۱۲ روزه از دست داده بود، در سوم تیرماه ۱۴۰۴، همراه با پدر، مادر، خواهر و ۷ عضو دیگر خانواده در حمله موشکی رژیم صهیونیستی به شهادت رسید و حال مزار پنج‌نفره‌شان کنار هم، گواهی است بر خانواده‌ای که با هم زیستند، با هم ایستادند، و با هم جاودانه شدند.
تولد با طعم دلتنگی، اما امید و اقتدار
۲۱ شهریور ۱۳۹۶ سیده محیا صدیقی بدنیا آمد و حال در ۲۱ شهریور ۱۴۰۴ که درآستانه تولد ۹ سالکی اش بود، با شهادتش در آسمان مهمان شد.
گروه مردمی با همکاری هیات رزمندگان با اطلاع رسانی ساده در فضای مجازی مردم را خودجوش گرد هم آوردند؛ مادران و کودکان خاله‌ها و پدران با لباس‌های صورتی به یاد لباسی که شهیده در لحظه شهادت بر تن داشت در کنار مزار حاضر شدند.
بادکنک‌ها باد شدند، روبان‌ها بسته شد، و میز تولد با دستان مادران چیده شد. فضای مزار با عطر گل، صدای خنده کودکانه، و اشک‌های پنهان، رنگی تازه گرفت.
صدای قرآن از دل کودک
فاطمه زهرا خوش‌جهان، دختر ۸ ساله‌ای که هم‌سن شهیده بود، با صدایی آرام و دلنشین، قرآن تلاوت کرد. سپس سرود ملی جمهوری اسلامی ایران خوانده شد تا احترام به وطن و شهدا در دل کودکان نهادینه شود.
حجت‌الاسلام علی‌اکبر نژاد صفری مدیر بنیاد نوجوان استان گیلان سخنران این جشن که در آستانه جشن تکلیف سیده محیا بود، با بیانی پرشور گفت: شهید با شهادت خود فضای تاریک را روشن می‌کند. با سوختن و ایثار، مسیر را برای عالم و عالمان روشن می‌سازد و برای دانش‌آموزان نیز راه را تبیین می‌کند.
وی با اشاره به جایگاه والای شهدا در فرهنگ اسلامی افزود: دشمنان تصور می‌کنند با شهید کردن مردم و جوانان می‌توانند کشور را به زانو درآورند، اما این تصور، اشتباهی بزرگ و ناشی از نادانی است. خون شهید جاری در رگ‌های مردم این کشور، به‌ویژه در آستانه‌اشرفیه است.
نژادصفری با تجلیل از خانواده شهیدان صدیقی صابرگفت: این خانواده، خانواده علم بودند.
آثار علمی آنها نه‌تنها برای استان و کشور، بلکه برای جهان نیز برکات داشته است. امروز خانواده‌ها باید سبک زندگی شهیدان را الگو قرار دهند.
شهیده سیده محیا دختری با قلبی بزرگ
سید علیرضا صدیقی صابر، عموی شهیده و برادر شهید دانشمند هسته‌ای با صدایی بغض‌آلود از خاطراتی گفت که هنوز در جانش زنده‌اند. وی گفت: سیده محیا با وجود سن کم، از هوش و ذکاوتی خیره‌کننده برخوردار بود. شاهنامه خوانی را باوجود سن کم خوب یادگرفته بود. آنچه که بیش از همه در دل‌ها مانده، ادب و فداکاری این دختر کوچک است. در مسابقه شاهنامه‌خوانی، با اینکه مقام اول را کسب کرده بود، جایزه‌اش را به هم‌کلاسی‌اش داد که موفق نشده بود، تا دلش نشکند.
عموی شهیده سیده محیا ادامه داد: در دفتر خاطراتش فعالیت روزانه را یادداشت می‌کرد. در خانه، هنگام درس خواندن خواهرش، سکوت می‌کرد تا مزاحم نشود. شهیده سیده محیا پیش از شهادت، زیستنی از جنس اخلاق و بزرگی را به نمایش گذاشت.
در ادامه جشن تولد مسابقه‌ای کودکانه به یاد شهیده برگزار شد. پسرعمو‌های شهیده کیک تولد را بریدند و پرچم حضرت زینب (س) توسط کودکان همین و سال شهیده سیده محیا بر مزار شهیده تبرک شد.
این تولد، فقط یاد شهیده را زنده نکرد، بلکه نشان داد که فرهنگ شهادت، زنده است و در دل‌های کوچک نیز ریشه دارد.
جمع حاضر بعداز صلوات هدیه به روح بلند سیده محیا در میان همه این لحظات، نگاه‌ها را به سمت پنج مزار جایی که سیده محیا، در کنار پدر، مادر، خواهر و برادرش، آرام گرفته است، بردند.
انتهای پیام/
