اتحاد ملی به روایت دوئل «احمدرضا درویش»

فیلم دوئل، ثروت‌های ملی این مملکت را متعلق به همه می‌داند نه یک فرد یا یک گروه خاص. این ایده هنوز بعد از بیست سال کاربرد دارد و می‌توان با تکیه بر این نظریه گفت که این فیلم در ساحت «اتحاد ملی» قرار می‌گیرد.
کد خبر: ۷۷۷۴۷۵
تاریخ انتشار: ۳۱ شهريور ۱۴۰۴ - ۱۰:۰۸ - 22September 2025

گروه فرهنگ دفاع‌پرس- اکبر صفرزاده: دوئل فیلمی به کارگردانی و نویسندگی احمدرضا درویش و تهیه‌کنندگی تقی علیقلی‌زاده در سال ۱۳۸۲ تولید شده و یکی از گران‌ترین فیلم‌های مستقل در تاریخ سینمای ایران است. این فیلم موفق به دریافت ۸ سیمرغ بلورین از بیست و دومین دوره جشنواره فیلم فجر شد.

داستان فیلم حول یک گاوصندوق می‌چرخد. در بحبوحه جنگ عده‌ای تلاش می‌کنند از خروج یک گاو صندوق از کشور جلوگیری کنند. نقش اول فیلم، زینال، در این بین به حسن نیت آنها شک کرده و سعی می‌کند گاو صندوق را از چنگ آنها در بیاورد. گاو صندوق در اروند غرق و زینال اسیر می‌شود. داستان فیلم ۲۰ سال بعد و پس از آزادی زینال ادامه می‌یابد، در حین درگیری او و اسکندر برای تصاحب گاوصندوق حقایقی کهنه آشکار می‌شود.

اتحاد ملی به روایت دوئل «احمدرضا درویش»

از منظر نماد شناسی شاید بتوان طلا‌های درون گاو صندوق را ارزش‌های ملی این مملکت قلمداد کرد. ارزش‌های و ثروت‌هایی که نه متعلق به زینال است نه متعلق به اسکندر بلکه متعلق به تمام مردم ایران است. اینکه در پایان فیلم ما شاهد این هستیم که گاو صندوق در میدان مین منفجر و تمام محتویات آن در همه جا پخش می‌شود شاهدی براین ادعا است.

داستان دوئل بسیار پرشور و پرتحرک آغاز می‌شود. صحنه حمله هواپیما‌های عراقی به ایستگاه قطار بی نظیر است و برای اولین بار در سینمای ایران انجام می‌شود. 

برای رسیدن به استاندارد‌های حاکم بر گیشه و ایجاد جذابیت برای مخاطب داخلی و خارجی لازم است که سکانس‌هایی مانند حمله هواپیما‌های عراقی به ایستگاه هر بیست دقیقه یک بار تکرار شود. هر بار جذاب تر، مفصل‌تر و پر جزئیات‌تر از دفعه قبل.

مهمترین تفاوت فیلم‌های جنگی تولید شده در هالیوود با فیلم‌های جنگی سینمای ایران همین نکته است. صحنه‌های جنگی فیلم‌های تولید شده در هالیوود بسیار مفصل، جذاب و پر از جزئیات است. این حکم در فیلم‌های اکشن یا پلیسی هالیوود نیز صادق است. به عنوان مثال در فیلم‌های «حادثه‌ای» گاهی سکانس‌های «اکشن» ده یا پانزده دقیقه طول می‌کشد.

در سینمای ایران به طور عمده صحنه‌های جنگی یا عملیات‌های هوایی بسیار کوتاه و موجز برگزار می‌شود. بخشی از این کوتاهی مربوط به کم بودن امکانات است و بخشی دیگر مربوط به عدم توجه به ساختار‌های حاکم بر گیشه‌های بین المللی.

اتحاد ملی به روایت دوئل «احمدرضا درویش»

فیلم دوئل، ثروت‌های ملی این مملکت را متعلق به همه می‌داند نه یک فرد یا یک گروه خاص. این ایده هنوز بعد از بیست سال کاربرد دارد و می‌توان با تکیه بر این نظریه گفت که این فیلم در ساحت «اتحاد ملی» قرار می‌گیرد.

راهی که احمد رضا درویش در دوئل می‌رود کاملا «منحصر‌به‌فرد» و ایرانی است. سینمای جنگ دنیا معمولا اینگونه عمل نمی‌کند. سینمای جنگ دنیا عمدتا در پی این است که یک رخداد یا یک عملیات را به طور کامل بازسازی کند.

به عنوان مثال فیلم «نجات سرباز رایان» به کارگردانی استیون اسپیلبرگ و نویسندگی رابرت رودات در مورد «نبرد نرماندی» است. در این نبرد نیرو‌های متفقین در ۶ ژوئن ۱۹۴۴ در کرانه ساحل نرماندی پیاده شدند و به آزادسازی فرانسه اشغالی از نیرو‌های آلمان نازی پرداختند. این نبرد، بزرگ‌ترین عملیات آبی خاکی تاریخ محسوب می‌شود. این نبرد به شکست آلمان نازی در «جبهه نرماندی» انجامید.

انتهای پیام/ 121

نظر شما
پربیننده ها
آخرین اخبار