به گزارش خبرنگار فرهنگ دفاع‌پرس، «ایران جان؛ اصفهان ایران» از ۲۲ شهریور تا ۲۸ شهریور ۱۴۰۴ در جریان است؛ هفته‌ای که رسانه ملی با جدیت و تنوع روایت، امکان دیده شدن اصفهانِ همه‌روزه را فراهم کرده است؛ نه فقط اصفهان کارت‌پستالی و تاریخی، بلکه شهری زنده با صداها، امیدها، درد‌ها و آرزوها.
در این روزها، در شبکه‌های مختلف سیما شاهد برنامه‌هایی هستیم که از صبح تا شب روایت‌های متفاوتی از زندگی اصفهان ارائه می‌دهند: مستند‌هایی از زندگی روستایی، گفت‌و‌گو‌هایی با صنعتگران، فعالیت‌های فرهنگی بومی، گزارش‌های خبری در نقاط کم‌تر دیده‌شده و برنامه‌هایی که چالش‌های استان را با مردم در میان می‌گذارند. رسانه ملی تلاش کرده است تا هم زیبایی‌ها را به نمایش بگذارد و هم مسئله‌ها را به رو در رو ببیند.
اصفهانِ امروز در این رویداد، شهری است که با معضل‌های واقعی مانند کاهش منابع آب، آلودگی هوا، فرونشست زمین و کمبود زیرساخت‌ها زندگی می‌کند. رسانه ملی در گفت‌و‌گو‌های تخصصی تأکید کرده است که باید صدای این مشکلات شنیده شوند؛ نه به عنوان یک روایت تلخ، بلکه به عنوان زنگ هشداری برای بهبود و تغییر. شهروندانی که در محلاتِ دور از مرکز زندگی می‌کنند، در برنامه‌ها دیده می‌شوند؛ کشاورزان، زنان کارگر، استادکاران صنایع دستی، معلمانی که در روستا‌ها تدریس می‌کنند، هنرمندانی که با کمترین امکانات خلاقیت می‌آفرینند.
همزمان، جلوه هنر و فرهنگ اصفهان نیز در این هفته عرض اندام می‌کند؛ از نمایشگاه‌های هنر‌های سنتی و معاصر گرفته تا کنسرت‌ها، برنامه‌های آیینی، روایت‌های مستند از مفاخر استان، سرود‌ها و موسیقیِ بومی. این تلفیق بین زیباییِ تاریخی و زندگی روزمره باعث شده است که «ایران جان؛ اصفهان ایران» نه فقط یک رویداد رسانه‌ای، بلکه یک تجربه جمعی باشد.
یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های این رویداد، وعده استمرار است. مسئولان استان و شبکه‌ها اعلام کرده‌اند که پیگیری مسائل مطرح شده ادامه خواهد داشت؛ طرح‌هایی برای توسعه زیرساخت‌ها، تخصیص بودجه برای مناطقی که خدمات کمتری دارند، توجه به مسائل زیست‌محیطی و اقدامات اضطراری برای کنترل آلودگی هوا از اولویت‌ها هستند. مخاطبان از رسانه ملی درخواست کرده‌اند که پس از پایان این هفته، آنچه به نمایش گذاشته شده است به برنامه‌های بلندمدت بدل شود تا امیدِ ایجاد شده به فراموشی سپرده نشود.
در این میان، رسانه ملی با مدیریتی نه چندان آسان مواجه است؛ چالش‌هایی مثل پراکندگی جغرافیایی استان، کیفیت تولیدات رسانه‌ای در برخی شهرستان‌ها، محدودیت‌هایی در بودجه و زیرساخت‌ها، و نیاز به هماهنگی بین بخشی؛ اما آنچه امروز به چشم می‌آید، اراده‌ای نسبی برای عبور از این موانع است.
مردم اصفهان امروز احساس می‌کنند نه فقط شنونده روایت‌هایی از بیرون، بلکه راویان واقعیِ زندگی خود شده‌اند. تصاویر مستند میدانی، گزارش از خطوط عادی زندگی در کوچه‌ها و بازار، روایت‌هایی صادقانه از مشکلاتی که اغلب دور از نگاه رسانه‌ها بوده‌اند، این امکان را فراهم کرده‌اند که همدلی شکل بگیرد؛ همدلی میان مردم استان و میان مخاطبان سراسر کشور.
اگر رسانه ملی بتواند این روند را حفظ کند؛ اگر «ایران جان؛ اصفهان ایران» پس از پایان رسمی هفته به یک حرکت ماندگار تبدیل شود؛ اگر فرصت دیده شدن مناطق دوردست استان ادامه یابد؛ اگر برنامه‌های محتوایی با کیفیت بیشتر و با مشارکت محلی تولید شوند — آنگاه این رویداد نه فقط عنوانی موقتی، بلکه نقطه عطفی خواهد بود. نقطه عطفی برای بازآفرینی رابطه بین مردم، دولت، رسانه و فرهنگ ملی.
در این روز‌هایی که «ایران جان؛ اصفهان ایران» هنوز در حال برگزاری است، مهم است که همه ما مخاطب باشیم و مطالبه‌گر؛ که نه فقط تصویر زیبا را ببینیم، بلکه تصویر واقعیت را نیز بخواهیم. این رویداد می‌تواند دری باشد به سوی گفت‌وگویی صادقانه‌تر، برداشتن پرده‌ها، ساختن امید و ایجاد تعهد برای فردایی که فقط زیبا نیست، بلکه عادلانه‌تر است.
انتهای پیام/ 121
