به گزارش گروه بینالملل دفاع پرس، محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در یادداشتی که روزنامه آمریکایی واشنگتنپست آن را منتشر کرده است، نوشت: تقریبا 3 سال پیش، رئیسجمهور تازه انتخاب شده ایران با تعهدی آشکار دعوت کرد تا همکاری سازندهای در خصوص «حل بحران هستهای که ایران و غرب را از هم دور کرده بود» همکاری صورت پذیرد.
حاصل 22 ماه دیپلماسی بیسابقه – توافق تاریخی برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) – در ماه ژانویه رسما اجرایی شد. با این حال علیرغم این دستآورد مهم، واقعیت نگرانکننده آن است که ما اکنون با چالشی بزرگتر مواجه شدهایم.
ظریف در ادامه تصریح کرد: آنهایی که زمانی پشت دود ناشی از بحران ساختگی برنامه صلحآمیز هستهای کشور من پنهان شده بودند، بر ماجراجوییهای خسارتبار خود افزودهاند. اینان از سر استیصال، به چیزهایی پناه بردهاند که همه ما باید طی سالهای آتی و شاید دهههای بعد با آنها زندگی کنیم. بگذارید تا در این خصوص بیشتر توضیح دهم.
وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران اضافه کرد: برخی از کسانی [کشورهایی] که علیه برجام دست به تحریک میزدند آشکارا تلاش کردند تا منطقه را به ورطه جنگ فاجعهبار دیگری بکشانند. آنها همه تلاش خود را بهکار گرفتند – و به کار میگیرند – تا متحدین غربشان را قانع کنند که به تابوی عدم همکاری با ایران بازگردند. آنها بارها با بیاعتنایی واضح به قوانین بینالمللی، به بالابردن تب حمله نظامی و حتی هستهای به کشور من پناه بردند.
رئیس دستگاه دیپلماسی دولت یازدهم خاطرنشان کرد: تلاشهای برخی دیگر به این رسوایی نبود. در عین تلاشهای پشت پرده برای منحرفکردن مذاکرات سازنده ایران و 6 قدرت جهانی، آنان به افزودن بر سختافزارهای نظامی بیش از حد خود پرداختند.
به شکل هشدارآمیزی، برخی حتی بر حمایت خود از افراطیگرایی شبهنظامی افزودند، با این باور که این افراطگرایی میتواند ابزاری برای حصول اهداف کوتاهمدت سیاسی باشد. نتایج فاجعهبار این تلاشها برای همه به وضوح قابل مشاهده است.
ظریف ادامه داد: این بازیگران در حالی که بخش زیادی از دلارهای نفتی مردم خود را صرف تسلیحات نظامی کردهاند، بختهای سیاسی خود را با همان سرعتی که قیمت نفت نزول میکند، از دست میدهند. در عین حال، افراطگرایانی که آنها به بار آوردهاند دیگر تنها برای دیگران در منطقه تولید وحشت نمیکنند بلکه تمام جهان را دچار وحشت کرده و حتی دست کسانی که به آنها غذا دادهاند را هم گاز میگیرند.
در میان این تحولات آزاردهنده، - از جمله تراژدیهای اخیر پاریس و بروکسل – غرب بهشکل سوالبرانگیزی بر روی همکاری برای ریشهکن کردن افراطگرایی شبهنظامی تمرکز نکرده است.
کسی در خصوص اینکه کشوری همچون عربستان سعودی به سومین مصرفکننده بودجه نظامی بدل شده و از روسیه هم در این زمینه فراتر رفته است، بحثی نمیکند. بهجای تمرکز بر اینکه یمن چگونه ظرف 12 ماه به مخروبه بدل شد – و به منطقه قحطی، فقر و محل رشد القاعده بدل گشت – هراسافکنی در خصوص قابلیتهای دفاعی ایران بهشکل تمامعیار به صحنه بازگشته است.
وزیر خارجه ایران ادامه داد: «در جریان مذاکرات فشرده بر سر موضوعات پیچیده مربوط به برنامه انرژی هستهای، کشور من همیشه در هر موقعیتی تاکید کرده بود که موضوعات دفاع از خودمان روی میز(مذاکره) نبودند و موضوع بحث ما روی حاکمیتمان متمرکز نبود و همچنین روی این واقعیت که بسیاری از ارتشهای همسایگان متحد غربیمان بسیار بیشتر از ارتش ما هزینههای نظامی داشتهاند،هم متمرکز نبود».
ظریف تصریح کرد:«ما فقط به همین اواخر اشاره کردیم. در سال ۱۹۸۰ پس از انقلاب اسلامی، صدام حسین عراق با حمایت مالی و نظامی تقریبا همه همسایگان عربی ما و همچنین غرب، جنگی علیه ایران براه انداخت. صدام که نتوانست یک پیروزی سریع بدست آورد، علیه سربازان و غیرنظامیان ما از سلاحهای شیمیایی استفاده کرد.
غرب نه تنها هیچ کاری برای جلوگیری از این اقدام نکرد بلکه صدام را به سلاحهای پیشرفته مجهز کردند و در همان زمان مانع دستیابی ایران به ابتداییترین ابزارهای دفاعی میشد و در جریان ۸ سال جنگ، شورای امنیت سازمان ملل حتی یک بار تجاوز، هدف قرار دادن عمدی غیرنظامیان یا استفاده از سلاحهای شیمیایی را محکوم نکرد. اینها شاید از سوی اغلب کشورهای غربی فراموش شده باشد اما مردم ما فراموش نکردهاند. آنها موشک بارانها، تصاویر وحشتناک ارتکاب جنایت علیه مردان، زنان و کودکان با استفاده از سلاحهای شیمیایی و فراتر از همه آنها فقدان و نبود ابزارهای مدرن و پیشرفته برای دفاع را به خاطر دارند
مردم ما همچنین با شنیدن شعار نخ نما شده قدیمی آمریکا درباره "روی میز بودن همه گزینهها" برای ۳۷ سال گذشته، این را میدانند و میفهمند که ما باید برای جلوگیری کردن از تبدیل شدن یک تهدید غیرقانونی و عجیب و قریب به واقعیت، آماده باشیم. عبارت "هرگز دوباره تکرار نشود"، برای ایرانیها هم طنین افکن است».
