به گزارش گروه فرهنگ دفاع‌پرس، سقط جنین از جمله موضوعات پُرچالش و حساس در عرصه حقوق انسانی است که با یکی از بنیادین‌ترین حقوق بشر یعنی حقِ حیات پیوند دارد. آماری نزدیک به یک میلیون مورد سقط غیررسمی در سال، به روشنی اهمیت و نگرانیِ عمیقِ موجود را نمایان می‌کند.
در اثر «حق‌حیات» ساخته محمدحسین امامی، با نگاهی کلان، آینده‌نگر و با بهره‌گیری از فناوریِ هوشِ مصنوعی، شخصیت‌های اسطوره‌ای به تصویر کشیده شده‌اند که قرار بود از ثمرِ حقِ حیات محروم بمانند. این اثر در پانزدهمین دوره از جشنواره مردمی فیلم عمار موفق به دریافت لوحِ افتخار بخش هوش مصنوعی شد.
محمدحسین امامی، کارگردان «حق‌حیات»، درباره علتِ پرداختن به این موضوع توضیح داد: «چند سالی همراه با دوستانم در ادارهٔ جوانی جمعیتِ وزارتِ بهداشت در حوزهٔ جمعیت فعالیت داشتیم و یکی از چالش‌برانگیزترین مباحث آن، موضوعِ سقط جنین بود.
در ادامه افزود: آمار سقط غیررسمی در سال به‌حدود یک میلیون نفر می‌رسد. با توجه به اهمیت بسیار بالای این موضوع، ضروری است که نگاهی کلان داشته باشیم که سوگیری‌های جناحی و جهت‌گیری‌های محدود را دربرگیرد.
وی بیان کرد: به همین دلیل به سراغ کاری رفتیم که فضایی امیدوارکننده و آینده‌نگرانه ایجاد کند؛ بر پایهٔ رخداد‌های مهمِ گذشته که ثمرِ حقِ حیات بوده‌اند.
بازنماییِ گذشته برای امروز
امامی با اشاره به شخصیت‌های تاریخی که شرایطی بسیار مشابه امروز داشتند، گفت: «در تولید این اثر، نمونه‌هایی از انسان‌هایی را بازنمایی کردیم که حقِ حیات پیدا کردند. شخصیت‌هایی برجسته که خانواده‌هایشان تصمیم داشتند حقِ حیات را از آنان سلب کنند. برای مثال، ماری کوری که فرزند پنجم خانواده بود و قرار بود سقط شود. ما در بررسی‌مان به سراغ اساطیری رفتیم که ممکن بود چنین سرنوشتی برایشان رقم بخورد.
«حق‌حیات»؛ نیازمندِ تحولِ اساسی
امامی درباره تأثیر این اثر در جامعه گفت: در حوزه مسأله سقط جنین، حتی با تولید هزاران اثر هم تحولِ ماهوی رخ نمی‌دهد؛ اینها تلنگرند. نتیجه این‌گونه آثار، شکستنِ فضای رایج و ایجادِ فضایی نو است، برای اینکه بدانیم فرزندی که تصور می‌کنید اگر پا به دنیا بگذارد دچار بدبختی می‌شود، لزوماً چنین سرنوشتی نخواهد داشت؛ زیرا آن کودک می‌تواند آینده خود را رقم بزند. به‌عنوان مثال، کریستیانو رونالدو هم قرار بود سقط شود و اکنون خانواده‌اش را از نظر مالی نجات داده است.
امامی در ادامه افزود: این آثار باید با سبک‌های گوناگون تولید و به‌خوبی پخش شوند؛ اگر کیفیتِ پخش پایین باشد، تأثیر آنها نیز محدود خواهد ماند.
هوشِ مصنوعی فقط ابزار بود
امامی درباره استفاده از هوش مصنوعی گفت: هوش مصنوعی صرفاً ابزاری بود؛ هدف ما تولیدِ کامل با هوشِ مصنوعی نبود. این اثر فیلم‌برداری شده است؛ بازیگرانی با گریم انتخاب شدند، سپس چهرهٔ ایشان توسط هوش مصنوعی تغییر داده شد. هوش مصنوعی تنها ابزارِ لازم بود؛ ما براساس نیاز به آن متوسل شدیم، نه اینکه تکنیک جای محتوا را بگیرد.
چالش‌های فنی
وی درباره دلایلِ دشواری‌های کار با هوش مصنوعی گفت: ابزارِ هوش مصنوعی ابزار بسیار باهوشی است، اما فاقد شعور است؛ یعنی توانایی دقیق انجام آنچه می‌خواهیم را ندارد؛ کار بسیاری لازم بود تا به نقطۀ مطلوب برسیم. آینده بسیاری از حرفه‌ها به‌شدت تحت تأثیر هوش مصنوعی خواهد بود و نمی‌شود آن را نادیده گرفت.
امامی با اشاره به چالش‌های ساخت این اثر گفت: چالش‌های فنی عمیق داشتیم؛ مثلاً چهرۀ بازیگر باید با تصویر تولیدشده توسط هوش مصنوعی تطابق می‌یافت. معمولاً هوش مصنوعی نمی‌تواند چشم‌ها را به‌درستی بازسازی کند؛ چشم‌ها بزرگ‌ترین عاملی هستند که حس انسان را تحت تأثیر قرار می‌دهند و اگر اندکی اشتباه شود، نتیجه بیرون می‌زند.
وی افزود: در تطابق نور، تلفیق صحنهٔ فیلم‌برداری‌شده با صحنۀ تولیدشدهٔ هوش مصنوعی چالش بزرگی بود. همچنین چشم‌های کاراکتر‌ها را از تصاویر فیلم‌برداری‌شده اصلی استفاده کردیم نه از تصاویر هوش مصنوعی؛ بنابراین بعد از خروجی گرفتن، جزئیات بسیار نیاز به ادیت داشتند. چالش‌های صدا و لیپ‌سینک نیز از دیگر مشکلات ما بودند.
محمدحسین امامی در پایان درباره ادامه فعالیت خود با هوش مصنوعی گفت: ما اکنون با هوش مصنوعی بسیار مشغول به کار هستیم و آثار دیگری نیز تولید کرده‌ایم و در ادامه نیز خواهیم کرد.
