گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.
سنگسار دشمن
مقابله به مثل با سنگ‌پرانی دشمن، یکی از این ابتداعات بود که ماحصل آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده است: «در تپه حیات مریوان بودیم. شب‌ها گروه زرگاری برای ترساندن بسیجی‌ها می‌آمدند به‌سوی تپه و سنگ پرتاب می‌کردند تا ما مجبور به تیراندازی شویم و تپه لو برود. ما از آن‌ها زرنگ‌تر بودیم. در طول روز سنگ جمع می‌کردیم و شب به محض پرتاب اولین سنگ، بارانی از سنگ بر سرشان می‌ریختیم و در یکی از این جنگ‌های سنگی، یکی از آن‌ها به درک واصل شد و لاشه‌اش پای تپه ماند».
انتهای پیام/ 113
