به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، امیر سرتیپ «غلامرضا جانگداز» از پیشکسوتان مهندسی رزمی ارتش جمهوری اسلامی ایران در دفاع مقدس در آئین رونمایی از کتب تاریخ شفاهی مهندسی رزمی دفاع مقدس که در تالار هویزه این موزه برگزار شد، با بیان اینکه در تدوین مهندسی رزمی دفاع مقدس خیلی کار روی زمین مانده است، اظهار داشت: متوجه شدم کتابی در تحلیل مهندسی جنگ ایران و عراق در فرانسه تدوین شده که از فرانسه به انگلیسی ترجمه شده و الان مشغول ترجمه آن به فارسی هستم، در این کتاب نهایت ظلم به مهندسی رزمی ایران شده است.
پیشکسوت مهندسی رزمی ارتش با بیان اینکه نویسنده این کتاب گفته است «در عراق برای جمع‌آوری اطلاعات کتاب از او استقبال شدیدی کردند و افسران آمریکایی بعد از اشغال بغداد اسناد را کامل در اختیار او گذاشتند»، افزود: در مورد ایران ظاهراً این اتفاق برای این فرد نیافتاده و تولیدکننده اثر از سر قصد، یا سهوا بسیار ضعیف به به مهندسی رزمی ایران پرداخته که من در ترجمه آن کتاب، بخشی از این ضعف را جبران کردم.
وی با اشاره به اینکه در بعد مین و مین‌گذاری، از حوزه مهندسی رزمی یک داستان عظیم و طویل و افسانه‌ای در دفاع مقدس داریم که نباید از آن غفلت کنیم.
امیر جانگداز ادامه داد: هر جنگی وابسته به مهندسی و نقش مهندسی اساسی است؛ به عنوان نمونه در عملیات محرم یک سرگرد گردان مهندسی عراق اسیر شد و من مسئول بازجویی و مصاحبه با او شدم؛ او می‌گفت ۱۲ میلیون مین در ایران و مرز بین دو کشور کار گذاشته‌ایم که البته این با ساختار مهندسی نمی‌خواند، پس نحوه اجرای چنین کاری را جویا شدیم تا درستی آن‌را بسنجیم که او گفت ما دخالتی نداشتیم هر کشوری که از او مین را می‌خریدیم، خودش مین‌گذاری می‌کرد و برای هر مین دو تا پنج دلار توسط عربستان پرداخت می‌شد.
وی افزود: بی‌دلیل نیست که همین امروز که چهل و پنج سال از شروع جنگ گذشته، هزار نفر در کشور هنوز مشغول مین‌زدایی هستند، آن‌هم مین‌هایی که عمر مفیدشان دو تا پنج سال است و امروز فاسد محسوب می‌شوند.
پیشکسوت مهندسی رزمی ارتش اضافه کرد: پیش از پیروزی انقلاب اسلامی موظف شدم از شلمچه تا کوشک، ۶۷۰ مین جای‌گذاری کنم، اما دو سال بعد در همان زمان شاهنشاهی، دستور آمد که میادین مین پاکسازی شود، ارتش قبل از انقلاب در همان پاکسازی میدان مین خودش، ۹ نفر مجروح داد و همین عامل در پیشروی سریع ارتش بعث بعد از انقلاب به سمت پادگان حمید و حومه اهواز موثر بود.
امیر جانگداز با اشاره به اینکه این کتاب‌ها گام اول تاریخ شفاهی مهندسی - رزمی هستند، ادامه داد: در بیان خاطرات گاهی، چون شنوندگان، از حاضرین در جنگ نبودند خاطرات ما را غلو می‌دانند، چون حس نکرده‌اند و اگر تعدد روایت‌ها امروز مستند نشود، در آینده فراموشی حاصل خواهد شد.
وی با اشاره به اینکه مهندسی حداقل ۵۲ وظیفه ذیل خود دارد، تصریح کرد: پرداختن به همه ابعاد مهندسی دفاع مقدس که این ۵۲ موضوع را شامل می‌شود لازم و ضروری است.
پیشکسوت مهندسی رزمی ارتش در پایان افزود: مهندسی جنگ شاهکار بود، در طول جنگ یاد ندارم جایی ترسیده باشم، مگر آنجا که شهید صیاد در فتح‌المبین دم گوشم گفت «هدف بعدی خرمشهر است»، چراکه عبور از کارون را با این وضعیت محال می‌دانستم، اما با کمک خدا و اراده همه نیرو‌ها توانستیم پل «پی‌ام‌پی» را یکصد متر طولانی‌تر از استانداردش (حدود ۲۸۰ متر)، روی کارون با عرض ۳۸۰ متر مستقر کنیم و سنگین‌ترین لشکر ارتش، که لشکر ۹۲ زرهی بود را از روی آن عبور دهیم که این خود شاهکار مهندسی رزمی بود.
وی ادامه ادامه داد: زیر تپه میشداغ یک قرارگاه ساختم که ۴۰۰ اتاق داشت که الان هم به عنوان مقر راهیان نور استفاده می‌شود، اما بسیاری از تاسیساتی که ساختیم را تا امروز تخریب کرده‌اند که این در رابطه با حفظ ابنیه و آثار دفاع مقدس یک فاجعه است.
انتهای پیام/ 119
