به گزارش خبرنگار
دفاعپرس از گلستان،شهید«عباسعلی فراهی»دوم آبان ۱۳۳۷، در روستای پلکی از توابع شهرستان زابل به دنیا آمد. پدرش محمد و مادرش نوربی بی نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته انسانی درس خواند و دیپلم گرفت. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. دوازدهم آذر ۱۳۶۰، در بستان بر اثر انفجار مین و اصابت ترکش آن به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای امامزاده روستای روشن آباد تابعه شهرستان کردکوی قرار دارد.
فرازی از وصیت نامه شهید «عباسعلی فراهی».
وَلا تَحسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلوا فی سَبیلِ اللَّهِ أَمواتًا بَل أَحیاءٌ عِندَ رَبِّهِم یُرزَقونَ
هرگز گمان مبر کسانی که در راه خدا کشته شدند، مردگانند! بلکه آنان زندهاند، و نزد پروردگارشان روزی داده میشوند.
حال که به سوی جبهه حق علیه باطل حرکت میکنم، جائی که به زندگی درس آزادگی میدهد. جائی که راه آنهائی است که با عشق و علاقه این راه دشوار را رفتهاند و به فیض شهادت نایل گشتهاند، جائی که هوشنگ و مهدی فراهی رفتهاند...
جائی که درس جنگیدن و کشتن و کشته شدن را به من آموختهاند، جائی که درس حسین زیستن و حسین مردن را به من آموختهاند. جائی که دوباره یاد حسین (ع) و علی اکبر حسین را زنده کرده است.
حال که این وظیفه سنگین را به دوش خودم حس میکنم. وظیفه شرعی خود میدانم که آخرین وداع خود را از هموطنان مسلمان بنمایم و آخرین وداع را با مادرم و برادران و خواهران و عموهایم و پسر عموهایم بنمایم و دیگر اقوام و خویشان و به مادرم بگوئید: اگر لایق شهادت بودم و شهید شدم برایم گریه نکنید از اینکه تنهایتان گذاشتهام مرا ببخشید، زیرا صدام کافر به اسلام عزیز و ناموس و شرف ما تجاوز کرده و تنها راه ما جنگیدن با این متجاوز و کشتن و کشته شدن است؛ که در هر دو حال پیروزی از لشکر اسلام است، چون این همان راهی است که سیدالشهدا انتخاب کرده است و آخرین حرف این است. اگر شهید شدهام مرا پیش برادران دفن کنید.
با درود فراوان به شهدای اسلام/ والسلام/ عباسعلی فراهی
انتهای پیام/
