گروه فرهنگ و هنر دفاع پرس ـ رسول حسنی، یکی از نویسندگان حوزه ادبیات بیان داشت برپایی نمایشگاه کتاب در مناطق جنوبی شهر زمینهساز ارتقای فرهنگ مطالعه است. در پاسخ این صحابی قلم باید گفت برپایی نمایشگاه لزوما به توسعه فرهنگی در آن منطقه منجر نمیشود. وقتی مردم جنوب شهر برای تامین معاش با مشکلات اساسی روبهرو هستند چگونه باید انتظار داشت که با برپایی نمایشگاه مردم این منطقه رغبت به خرید پیدا میکنند.
حقوقی ماهیانهای که به زحمت به 800 هزار تومان میرسد که نیم بیشتر آن صرف اجاره خانه و اقساط و چیزهای دیگر میشود چه مقدار آن باید به خرید کتابهایی اختصاص پیدا کند که میتواند خرج یک روز خانواده را تامین کند. بهتر نبود به جای تحقیر مردم جنوب شهر شرایطی ویژه قائل شد تا آنها با دریافت بن کارتها یا کانالهای دیگری بتوانند کتاب تهیه کنند.
مگر مردم جنوب شهر با فقر فرهنگی فاحشی روبهرو هستند که برگزاری نمایشگاه کتاب بخواهد آن را درمان کند. برگزاری نمایشگاه در شهرآفتاب ارتباطی به مردم این بخش جامعه ندارد انتقال این نمایشگاه به جنوب شهر برای کاهش بار ترافیکی بوده و دیگر اینکه مصلی از اساس ساختار و کاربردی دیگر دارد.
اگر مردم جنوب شهر بنیه اقتصادی قویی میداشت نمیدانست که باید کتاب را به سبد خریدش اضافه کند. اگر متر و معیاری بود متوجه میشدید که سبد لاغر و کوچک این مردم جایی برای کتاب ندارد.
اینکه نمایشگاهی با این وسعت برگزار شود و همه مردم در آن نقش نداشته باشند به اشتباه رفتن مدیران فرهنگی ارتباط پیدا میکند. در شرایطی که ما فقط یک نمایشگاه بین المللی برگزار میکنیم چگونه باید انتظار داشت توسعه فرهنگی فرهنگی اتفاق بیفتد.
گرانی کتاب البته به ناشران و نویسندگان ارتباطی پیدا نمیکند. بحث گرانی کتاب مسئلهای نیست که بشود آن را آسیب شناسی کرد و راه حلی برای آن پیدا کرد. اما مردم جنوب شهر به قول آقای نویسنده چرا باید بار منتی را به دوش بکشند که عایدیای هم برای آنها ندارد. آیا دولت نمیتواند یارانه فرهنگی برای افرادی خاص در نظر بگیرد یا نمیتواند کتابخانههای کوچک و متعددی در محلههای جنوب شهر احداث کند تا هم تیراژ کتاب بالا برود و هم اینکه آن توسعه فرهنگی که دغدغه مدیران فرهنگی است اتفاق بیفتد.
هزاران راه دیگری ممکن است وجود داشته باشد که با به کار گیری آن بتوان مردم جنوب شهر را وارد مناسبات فرهنگی کرد بدون آنکه منتی بر آنها روا داشته شود.
