فلسفه دست کشیدن بر محاسن در دعای رجبیه
به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، حجتالاسلام و المسلمین ابراهیم بهاری، کارشناس مسائل مذهبی در خصوص ادعیه مخصوص ماه رجب اظهار کرد: در کتب ادعیه مانند مفاتیح الجنان برای بسیاری از روزهای ماه های قمری دعای مخصوص وجود دارد.
وی گفت: رجب نام نهری است در بهشت که از عسل شیرینتر و از شیر سفیدتر است و هر کس در این ماه روزه بگیرد، از آن نهر آب می نوشد همچنین به ماه رجب «رجب الأصب» یعنی ماه ریزش رحمت خداوند بر مردم نیز میگویند.
بهاری افزود: اکثر روزهای ماه رجب دعای مخصوص به خود را دارد اما مهمترین ادعیه این ایام «دعای ام داوود» در نیمه ماه و دعای کوتاه اما پرمعنی «رجبیه» است.
وی عنوان کرد: دعای رجبیه از ادعیه بسیار منحصر به فرد بوده و هر فراز از این دعا به نحوی خاص خداوند را مورد خطاب قرار میدهد.
این کارشناس مسائل مذهبی به نقل از علامه مجلسی خاطر نشان کرد: محمدبن ذکوان به خدمت حضرت صادق(ع) عرض کرد فدای تو شوم! این، ماه رجب است. مرا دعایی تعلیم نما که حق تعالی، مرا، به آن نفع ببخشد. حضرت فرمودند که در هر روز ماه رجب، در صبح و شام و بعد ازنمازها در شب بخوان «یا من ارجوه لکل خیر...». پس، حضرت محاسن مبارک خود را به دست چپ گرفتند و انگشت سبابه دست راست خود را به جانب چپ و راست حرکت میدادند و با انکسار تمام، این دعا را می خواندند: «یا ذالجلال ...» و دست از ریش مبارک خود بر نداشت تا از آب دیده مبارک اش، تر شد.»
وی در پایان گفت: دست کشیدن بر ریش در هنگام خواندن این دعا نشانه خضوع، فروتنی و التماس به درگاه حق تعالی برای بیان درخواست نیاز بوده و اشاره انگشت سبابه دست راست نشانه اشاره به قبله برای قسم دادن حضرت حق به آن است.
منبع: باشگاه خبرنگاران
