خسته‌ام! دلم برای خدا تنگ شده است

به گزارش گروه اجتماعی دفاع پرس، حمید بهمنی در 11 فروردین 1382 در جنوب عراق شهر بصره هنگام فیلمبرداری از اشغال عراق توسط آمریکای متجاوز به وسیله موج انفجار و تشعشعات رادیو اکتیو و بمب اورانیوم ضعیف شده از ناحیه هر دو چشم نابینا و از ناحیه ریه شیمیایی می شود.            

کاش در سختی ها و طغیان گریها و ناامیدی هایمان، لحظاتی چند به دردها و رنجهای جسمانی جانبازان شیمیایی بیندیشیم شاید قدرعافیت را بدانیم و راضی به رضای او باشیم

جانبازان شیمیایی الگوهای صبر، ایثار و مقاومت

این روشندل شیمیایی که با دوربین ۱۵ کیلویی با چتر از آسمان پرید، ادامه داد: «اولین» بوده، هرچند زیاد به چشم نیامده است؛ اما وقتی از آن تعریف می کند لبخند شیرینی روی صورتش می نشیند. "اولین فیلمبردار ایرانی بودم که با دوربین ۱۵ کیلویی با چتر از آسمان پریدم."

وی با بیان اینکه چندین جنگ را توانسته ام ثبت کنم و  چشمانش را هم در یکی از جنگها از دست دادم، اما توانم  را نه؛ ارادهام محکمتر و استوارتر شد. همچنین  در"عملیات والفجر۲"  و در چندین جنگ برونمرزی هم شرکت داشتم؛ که جنگ صربستان و جنگ آمریکا علیه افغانستان از آن جمله بود.

چشم سری که به چشم دل تبدیل شد

بهمنی تصریح کرد: تا به این ساعت هنوز به نابینایی ام فکر نکرده ام. آن موقع چشم سر بود و الان چشم دل، وقتی به دنیای جدید وارد شدم با آدم های تازه ای مثل خودم آشنا و به مشکلات و درد دلها و احساساتشان نزدیک شدم و سعی کردم یک زندگی جدیدی را آغاز کنم.

 این کارگردان مستند جانبازان «رنگینکمان شب»  با بیان اینکه جامعه نابینایان جانباز مشکلات فراوانی دارد که بسیاری ازآنها مشکلات فرهنگی است، تصریح کرد: ما کشوری بودیم که ۸ سال جنگیدیم و بیشترین مجروحان از ضایعات نخاعی و جانبازان ۲ چشم مجروح را داریم. آرزوی من این بود که بتوانم این کار را به تصویر بکشم و با تمام وجود سعی کردم با اشارهای به مخاطبم بگویم که ما دچار مشکلات  فرهنگی و اجتماعی  هستیم و خانوادهها بیشتر به این افراد توجه کنند وجامعه نیز بیشتر به این افراد احترام بگذارد.

وی افزود: زمانی که بینایی داشتم و کار می کردم همه چیز را با چشمم می دیدم، اما وقتی نابینا شدم فهمیدم در آن زمان نابینا بودم و تازه بینا شدم! چون با چشم دل دیدم و فکر می کنم الان با هوشیاری کامل کارهایم را انجام می دهم.

بیایید فراموششان نکنیم این عزیزان را که آرامش امروزمان را مرهون فداکاری و از جانگذشتگی این اسطوره های ایمان و پایداری هستیم...

 کارگردان «مردان بی ادعا» که فیلمی دررابطه با مشکلات جانبازان است بحث را به مستطیل سبز کشاند و در مورد بی توجهی به این قشر ایثارگر اذعان داشت: نگاه مسئولان بخصوص وزارت ورزش و جوانان به مسایل ورزش جانبازان یکی از معضلات اساسی است.

وی با بیان اینکه جاری سازی روح ورزش درجامعه بویژه  در کالبد جانبازان آیا بارقه امید را فزون تر نمیکند؟، تصریح کرد: به دلیل بی توجهی به این قشر ایثارگر به طبع گرایش به مصرف دارو بیشترشده که ضروری است وزارت ورزش با همکاری سازمانهای متولی امکانات در خوری همانند استخر و کوهپیمایی و... که برای جانبازان نوعی سلامتی راه به همراه می آورد به طبع هزینه های درمان هم کاهش می یابد، ارایه کند.

این جانباز شیمیایی با دلی پردرد و رنج از نبود زیرساختهای مناسب اقتصادی و فرهنگی ادامه داد: آیا رمپی که با ویلچر بالا و پایین بروند در ورزشگاه ها فراهم است؟

ایران فقط تهران نیست

 بهمنی با اشاره به دوورزشگاه در تهران که با  طراحی و استانداردهای نابینایی و معلولیت ساخته شده ،تصریح کرد: امکانات نباید محدود به تهران باشد بلکه باید در تمام کشورهمه جانبازان و معلولین حتی ازامکانات بالقوه بهرهمند شوند. متاسفانه در این حوزه بسیار ضعیف عمل شده؛ اما در کشورهای اروپایی امکانات گسترده ای فراهم شده است.

این جانباز شیمیایی اظهار داشت: آیا بهتر نیست وزارت بهداشت در مواد غذایی برای جامعه جانبازان دقت و توجه ویژه داشته باشد که منجر به پایین آمدن سرانه مصرف دارو و چالشهای ناشی از آن می شود.

رسانهها در عصر کنونی تاثیرات شگرف و بیمانندی پدید آورده اند

مسوول روابط عمومی هیات نابینایان وکم بینایان ادامه داد: نقش مهم رسانه ها اعم از دیداری و شنیداری و ملی را نباید در رشد و شکوفایی نادیده گرفت؛ چرا که رسانهها چشم و گوش ورزش جانبازان هستند؛ که چرا ورزش جانبازان سهم کمتری در ورزش های جامعه دارند. رسانهها میتوانند جوامع را با مسائل، معضلات و مشکلات افراد جانباز درگیر کرده و بر رفتار آنان در این زمینه تاثیر بگذارند.

وی با بیان اینکه رسانه ها  با برجسته سازی و انتقال صحیح اطلاعات در مورد این قشر آسیب پذیر جامعه را متوجه این مشکلات کنند، اذعان داشت: رسانه ها میتوانند در تولید فکر و ایجاد برنامهای استراتژیک به منظور کمک رسانی و شفاف سازی توانمندیها ی این عزیزان در سطح کلان فوق العاده مثمر ثمر باشند و همچنین در ارتقاء سطح آگاهی جامعه، خانوادهها و جوانان در زمینه کمبود امکانات این عزیزان بیشتر توسط رسانه ها صورت گیرد.

حرفهای حمید بهمنی که تمام می شود بحث و گفتوگو از حالت رسمی بیرون میآید. او با بیان اینکه "کاش بعضی وقت ها باور کنیم و بپذیریم در تمام داشته و نداشتههایمان، حکمتی از سر رحمت و مهربانی نهفته..." شوقی در صورت او میدود و درخواستی دارد: «تنها آرزویم که دوست دارم اینجا هم بگویم این است که روزی بتوانم در خدمت رهبر معظم انقلاب حضور داشته باشم.»