به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، خانواده شهید مرتضی مسیبزاده از شهدای مدافع حرم همزمان با برگزاری باشکوه مراسم تشییع و خاکسپاری این شهید سرافراز سپاه اسلام بیانیهای را صادر کردند.
در بخشی از این بیانیه که نسخهای از آن در اختیار فارس قرار گرفت، آمده است: بار دیگر خبر آمیخته با بغض گلوگیری به کشورمان رسید. به شهرمان! چندسالی است که فتنۀ صهیون، در دل شام و حلب خیمه زده و مظلومان ملتها در منطقه ما، بیگناه در خون خویش میغلتند و خوشا ایران و ایرانی که در این فتنه بزرگ تاریخی و تجربه تلخ عظیمترین توحش بشری در عصر مدرن، سهم خویش را با اهدای خونهای پاک جوانان خود و عرضه بهترین سرمایههای انسانیاش پرداخت کرده است.
در ادامه بیانیه خانواده شهید مسیبزاده میخوانیم: ما امروز و مهمتر از امروز در فرداها سرمان بالا است، چرا که در این پیچ بزرگ تاریخی مثل بسیاری از کشورهای منطقه، راهی درههای ننگآمیز حمایت از تکفیر و استعمار نشدیم؛ اگرچه برای این سربلندی لخته خون جگرمان از دهانمان تراوید و سوزش افتادن سروهای سروستانهایمان استخوانمان را آب کرد.
در بخش دیگری از این بیانیه که ذرهای ناراحتی و عجز در آن نیست، آمده است: اما دوستان جا دارد به چند تیر از هزاران تیری که در خون امثال شهید آقا مرتضی مسیبزاده نهفته بود و با ریخته شدن آن به سوی دشمن روانه شد، اشاره کنیم. حلب، آخرین اقامتگاه و میدان نبردِ مرتضی باید آزاد شود. به هر قیمت! چرا که ۵۰ هزار زن و کودک شیعه در فوعه و کفریا چهار سال است در محاصره حرملههای وهابی از آب باران و علف هرز تغذیه میکنند و روزانه هزار موشک را به جرم شیعه بودن به جان میخرند.
خانواده شهید مسیبزاده در ادامه تاکید کردهاند: شیعهای که قرار بود از باز شدن خلخال از پای یک زن بمیرد با قتل و تجاوز به ۶۰۰ هزار نفر مسلمان مظلوم بیگناه آیا جا ندارد که بار دیگر علم دفاع از مظلوم را بردارد و راهی شود؟ انفجار بیش از صد بمب و انتحاریها که در شهرهای کشور ما بهوسیله دستگاههای امنیتی خنثی شد، میتوانست چه بر سر کشور ما آورد؟ اگر خون مرتضیها نبود طبق برنامه کفتارهای استعماری قرار بود سه ماهه سوریه اشغال شود و دو سال قبل، ایران نیز شرایطی مثل امروز سوریه داشته باشد.
در این بیانیه آمده است: اگر خون مرتضیها نبود دستگاههای امنیتی هرگز فرصت نفوذ در دل دشمن و رهگیری صدها عملیات تروریستی در خاک ایران پاکمان را نمییافتند. اگر مرتضیها نبودند شاید آرزوی برپایی بازار فروش هزاران دختر شیعی در البرز و تهران برای دشمن قابل تصور بود، چنانکه در عراق و سوریه برپا شد.
در ادامه این بیانیه میخوانیم: ای کاش با تکریم مرتضیهای عزیزمان و حراست از طریقشان کمی بیشتر به جوانان علوی صفت خود اعتماد میکردیم. چرا که صلاحیت آنان را خدا تایید میکند و برمیگزیند. ما که همه فقیران بهسوی درگاه اوییم.
خانواده شهید مسیبزاده در بیانیه خود تاکید کردهاند: بیایید در این هماورد حزن با خون مرتضی پیمان ببندیم که هرگز یادمان نرود امنیتمان را وامدار چه کسانی هستیم. یادمان نرود هرچه داریم از اسلام و انقلاب است. پس نمک خور و نمکدانشکن نباشیم و در تنگاتنگ حب و بغضهای سیاسی و اجتماعی آرمانهایمان را فراموش نکنیم که ارزان به دست نیامده است.
