گروه دفاعی امنیتی دفاع پرس- رحیم محمدی؛ چندی پیش در خبری اعلام شد رزمندگان نیروی زمینی سپاه در عملیاتی تعدادی از عناصر پژاک که قصد انجام عملیات خرابکاری داشتند را در شمال غرب کشور به هلاکت رساندند؛ لذا این موضوع باعث شد تا در گزارشی اجمالی به اقدامات امنیتآفرین سپاه در این منطقه از کشور بپردازیم.
بنابراین آنچه در ادامه آمده گزارشی کوتاه از اقدامات سپاه برای برقراری امنیت در منطقه ای به نام «بورالان» از توابع استان آذربایجان غربی است.
سال 1390 که فرا می رسد، مهندسی رزمی نیروی زمینی سپاه در داخل سنگهای آذرین واقع در ارتفاعات شمال غرب کشور یعنی منطقهای به نام «بورالان» که میان ایران، ترکیه و ارمنستان قرار دارد، عملیات احداث پنج راه ارتباطی را آغاز میکند؛ به این امید که بتوانند چتر امنیت را در بخش دیگری از سرزمین پهناورمان باز کنند.
به همین خاطر بود که واحدهای مهندسی رزمی نیروی زمینی سپاه در منطقه «بورالان» 400 کیلومتر جاده را در شرایط جنگی، آن هم ظرف مدت یک سال احداث کردند؛ آنها طی این مدت 17 بار با ضد انقلاب درگیر شدند و حتی در سر راه خود مینهای متعددی را که ضد انقلاب کار گذاشته بودند، خنثی کردند؛ زیرا ضد انقلاب موقعیت خود را با احداث این راههای ارتباطی در خطر میدید.
به دلیل اینکه سنگهای ارتفاعات منطقه از جنس آذرین بود و همچنین به خاطر اینکه یکپارچه هم نیستند، با استفاده از مواد انفجاری نمیشد کار راهسازی را انجام داد؛ به همین دلیل برای انجام این امر مهم می بایست از وسایل مکانیکی استفاده می شد.
علاوه بر این واحدهای مهندسی رزمی مجبور بودند به دلیل نبود خاک در ارتفاعات، از حدود 18 کیلومتر عقبتر، مقدار زیادی خاک برای جادهسازی به محل مورد نظر حمل کنند؛ چرا که برای تسلط بر این محدوده بسیار سوقالجیشی کشورمان، نیاز مبرم به راه های ارتباطی متعددی بود.
بنابراین رزمندگان نیروی زمینی سپاه توانستند با استقرار در پاسگاه «بز تپه» که در همین محدوده قرار دارد و تا پیش از عملیات سال 90 نیروی زمینی سپاه در شمال غرب کشور نیز پای هیچکدام از اعضای نیروهای مسلح کشورمان به این منطقه باز نشده بود؛ حضور خود را تثبیت کنند.
البته سپاه برای استقرار در منطقه، یک بار در سال 89 اقدامی را علیه ضد انقلاب انجام داد؛ که با وجود به شهادت رسیدن تعدادی از رزمندگان نیروی زمینی سپاه، منطقه به تصرف در نیامد؛ تا اینکه سال بعد یعنی در سال 90 موفق شدند بر روی ارتفاعات مورد نظر استقرار یابند؛ با این توضیح که استقرار کامل در سال 94 تحقق یافت.
به گزارش دفاع پرس، موضوع کوهستانی بودن منطقه «بورالان»، ضد انقلاب را بر آن داشته بود تا با احداث غارهایی هرچند کوچک، بتوانند حضور خود را استمرار بخشند؛ به همین جهت وقتی سپاه بر این ارتفاعات مسلط شد، تعداد 51 غار را منهدم ساخت؛ تا این غارها مجدد به پناهگاهی برای ضد انقلاب تبدیل نشود.
این غارها با ابعاد بعضا 2× 2 متر و ارتفاع 180 سانتی متر که به وسیله ابزار انسانی برای استقرار چهار نفر احداث شده بود، برای انبار مهمات، آذوقه، سوخت، انجام شرارت و عضوگیری استفاده میشد؛ سختی سنگرهایی که در داخل این غارها ایجاد کرده بودند به حدی بود که گلولههای توپ و خمپاره آسیبی به آنها نمی رساند.
بدین شکل بود که رزمندگان نیروی زمینی سپاه توانستند با احداث پاسگاههایی بر روی ارتفاعات صفر مرزی منطقه مانند جاسوسان، قندیل، حاج ابراهیم و «پورالان»، زندگی در زمستان با سرمای منهای 30 درجه و در شرایطی که کل پاسگاه زیر برف قرار میگیرد و برای تردد هم مجبور به حفر تونل از میان برف ها هستند، حضور خود را بر روی این ارتفاعات تثبیت کنند.
علیرغم اینکه شرایط زندگی در چنین مناطقی بسیار سخت است و مدافعان حریم کشورمان مجبورند هشت ماه از سال را فقط با بالگرد جابجا شوند و بیشتر از دو ماه هم نتوانند در منطقه حضور یابند؛ با این حال در بدترین شرایط آب و هوایی هم دفاع از امنیت کشورشان را فراموش نمیکنند.
