گذشته سرمشق مقاومت است

اگر یک ملتی بخواهد مقاومت کند برای یک حرف حقی، باید از تاریخ اسلام استفاده کند. _{امام خمینی(ره)}

مقاومت در تفکرِ اسلام ناب، نه صرفا به معنای منازعه بلکه به معنای مبارزه است. تاریخ اسلام پر است از مدل های مقاومت. مدل هایی که در شرایط گوناگون فساد تدبیر شده و در گذر زمان تبیین شده اند. اما انحرافی که در حوزه ی دکترین مقاومت اسلامی صورت گرفته و امروز برای همه تبدیل به گزاره ای مشهور و مسلم شده است، تقلیل معنای مقاومت به منازعه و درگیریِ صرف است.این درحالیست که نگاهی اجمالی به رفتار مقاومتی بزرگان صدر اسلام، به خصوص ائمه معنایی متفاوت را پیشروی ما قرار میدهد.

امام حسن(ع)؛ این مقاومِ صالح

رفتار سیاسی امام حسن(ع) نمونه بارز یک رفتار مقاوم و البته ناظر به حفظ صلح و مصلحت دین است. امام حسن(ع) در شرایطی که حفظ صلاح دین از هرگونه فساد را در اولویت اول اقدام قرار داده بودند، دست به نوعی از رفتار مقاوم زدند که در تاریخ رفتار سیاسی اسلام و شاید حتی بشریت بی نظیر بوده است. رفتاری که به غلط در برابر رفتار مقاوم امام حسین(ع) قرار داده شده و بار معنایی آشتی بدان تحمیل شده است.در ذهن همه ی ما صلح امام حسن(ع) زمینه ساز قیام امام حسین(ع) است. حسن ابن علی قعود کرد تا حسین ابن علی از جای برخیزد. پس آن قعود نه در مقابل قیام که در راستای قیام عاشورا قابل تفسیر و تبیین است. با این پیش فرض های غلط است که امروز، نه صلح امام حسن(ع)، که رفتار سیاسی دیگر ائمه را نه به مقاومت بلکه به آشتی و حتی در تعابیر نادرست تر به عقب نشینی  تعبیر می کنیم.

 حسین ابن علی؛ این مجاهدِ صالح

حفظ دین از گزند هرگونه آسیب، انحراف و یا ابداع، همواره، اولین و آخرین هدف در خط سیر رفتار ائمه بوده است. بدین معنا که امام به عنوان حافظ دین، در اولین گام موظف به حفظ دین از دسترس نااهلان است. قعود امام حسن(ع) پیش درآمدی عاقلانه بر قیام امام حسین(ع) بود. بدین معنا که امام حسن(ع) به عنوان یک سیاسِ صالح، قعود را به عنوان گزینه نهایی مواجهه انتخاب می کنند. این نگاه صلح اندیش در زمان امام حسین(ع) نیز ادامه پیدا می کند و امام درست برهمین مبنا دست به قیام می زنند. امام حسن(ع) شرایط روز جامعه ی اموی را می بیند و برای مقاومت در راستای حفظ دین قعود می کنند. اما حسین ابن علی(ع) که در جامعه ی یزیدواره به امامت رسیده است، باید برای ادامه ی راه برادرش قیام کند. قیامی برای اصلاح مفاسد و حفظ دین.

امام و امت به احترام اسلام می ایستند!

امام خمینی(ره) سه ماه قبل از پیروزی انقلاب اسلامی در تبیین رویکرد مقاومتی حکومت اسلامی، در مصاحبه با خبرنگار مجله هفتگی آمستردام نیوروو هلند، این گونه می گویند:« اگر یک ملتی بخواهد مقاومت کند برای یک حرف حقی ، باید از تاریخ استفاده کند. از تاریخ اسلام استفاده کند ببیند که در تاریخ اسلام چه گذشته ؛ و اینکه گذشته سرمشق هست... حضرت سیدالشهدا تکلیف می دید برای خودش که باید مقاومت کند و کشته بشود.»

این دکترین در جای جای حرکت انقلاب اسلامی، از خرداد ماه هزار و سیصد و چهل و دو تا سال های تبعید در نوفل لوشاتو و مهم تر از آن در سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی، نمود پیدا کرده و میکند. از تنفیذ حکم ریاست جمهوری به ابوالحسن بنی صدر تا عزل آقای منتظری، از فتح خرمشهر تا پذیرفتن قطعنامه 598، همه و همه نمونه های مواجهه یِ مقاوم امام(ره) با شداید حکومت اسلامی بوده است.

آنسوی ریسمان مقاومت اما در دست امت است. امتی که از ابتدای اسلام ایستاده اند. از شعب ابیطالب تا سقیفه، از جنگ جمل تا عاشورا، از مدینه تا کربلا و .... امت امروز هم ایستاده اند. ایستادنی از جنس پاوه و خرمشهر. از جنس دزفول که به احترامش ایران در چهارمین روز از خرداد ماه هرسال قیام می کند. چهارم خرداد ماه روز مقاومت نام گرفت، چون دزفول و مردمش ایستادند. ایستادنی از جنس قیام.

امروز هم مثل گذشته، امامِ امت ایستاده است. امروز سوم خرداد تنها روز آزادی خرمشهر نیست، خرداد تنها ماه «بیت المقدس» و «فرمانده کل قوا» نیست. امروز خرداد، ماه حماسه است و مقاومت. حماسه ای که مظهر مقاومت است برای امام و امت. امروز هم مثل بهمن ماه پنجاه و هفت، آنسوی ریسمان در دست امتی است که در راه مقاومت، به امام(ره) خویش اقتدا کرده و مثل همیشه ایستاده است! مقاومت امروز از جنس حضور است و امروز حضور در میدان های دفاع از انقلاب از 22 بهمن گرفته تا 24 خرداد، از روز قدس گرفته تا 9 دی همه و همه پاسداشت مردمانی است که در هشت سال دفاع مقدس برای زنده ماندن آرمان های انقلاب ایستادند و خم به ابرو نیاوردند. پایداری و مقاومتی از جنس مردمانی که هزاران بمب و موشک صدام را تحمل کردند و امروز روز ایشان است مردم قهرمان دزفول