خبرنگاران هندی خواستار ادامه فعالیت رسانه‌ها در کشمیر شدند

به گزارش گروه بین الملل دفاع پرس، این افراد بسته شدن شبکه های تلویزیونی، روزنامه ها، خبرگزاری ها و شبکههای اجتماعی در کشمیر را یادآور دوران سیاه و تاریک استبداد دانستند و گفتند این گونه اقدام های غیر دموکراتیک پذیرفته شده نیست.

خبرنگاران درادامه بیانیه خود با محکوم کردن کشته شدن بیش از 40 نفر در خشونت های کشمیر، نیروهای امنیتی را به خویشتنداری در برابر معترضان فراخواندند.

در پایان این بیانیه آمده است روزنامه نگاران هند در این شرایط سخت در کنار خبرنگاران کشمیر هستند.

شبکه های تلویزیونی و روزنامه های کشمیر در روزهای اخیر در اعتراض به ممنوع شدن اطلاع رسانی از حوادث کشمیر، دست از کار کشیدند.

'محبوبه مفتی' سروزیر ایالت جامو و کشمیر روز گذشته اعلام کرد که فعالیت روزنامه ها ممنوع نشده است .

براساس گزارش های رسمی، در حوادث 12 روزه گذشته 45 نفر از معترضان کشته و بیش از سه هزار و 100 نفر نیز مجروح شده اند.

درگیری بین پلیس و معترضان به قتل 'برهان مظفر وانی' رهبر حزب المجاهدین کشمیر از شنبه هفته گذشته بعد از تشییع جنازه وی در کشمیر آغاز شد و همچنان بعد از 12 روز ادامه دارد.

نیروهای امنیتی هند روز جمعه هفته گذشته با دریافت اطلاعاتی در خصوص حضور'وانی 'در نمازجمعه منطقه 'انانتاگ' در ایالت جامو و کشمیر باحضور در منطقه، وی و دوهمراهش را به قتل رساندند.

پلیس هند با شروع اعتراضها از شنبه هفته گذشته ممنوعیت رفت و آمد و تجمع را در شهرهای سرینگر، پولواما، انانتیگ، شوپیان، کوپوارا و کولگان به مرحله اجرا گذاشت.

بیش از سه هزار نیروی کمکی نظامی با افزایش اعتراض ها با اعزام به کشمیر در نقاط مختلف این ایالت مستقر شده اند.

پلیس کشمیر برای کنترل اوضاع از روز شنبه ممنوعیت رفت و آمد و تجمع در شهرهای سرینگر، پولواما، انانتیگ، شوپیان، کوپوارا، و کولگام به مرحله اجرا گذاشت.

از آغاز اعتراض ها در 12 روز گذشته اینترنت و تلفن در کشمیر قطع و از چند روز گذشته نیز دولت محلی انتشار خبر اعتراض ها در رسانه ها و روزنامه ها را ممنوع کرد.

کشمیر تنها ایالت هند با اکثریت مسلمان است و درگیری میان شبه نظامیان کشمیری و نیروهای امنیتی هند از سال 1989 تاکنون 68 هزار کشته برجا گذاشته است.

بخشی از خاک کشمیر در خاک هند و بخش دیگر در خاک پاکستان است ولی هر دو کشور ادعای مالکیت بر کل کشمیر را دارند و همین موضوع یکی از علل اصلی مناقشه دیرینه میان دهلی نو و اسلام آباد از زمان استقلال پاکستان از سال 1947 از هند است.