به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات فارس، رضا اسماعیلی از شاعران کشورمان به مناسبت فرا رسیدن میلاد امام رئوف، حضرت علی بن موسی الرضا (ع) سه غزل رضوی سروده است که در ادامه میآید :
قبول کن دل من، لُکنت زبان داری
اگرچه قصد ارادت به آسمان داری
برای عرض ارادت به آسمان آیا
شبیه چلچهها، نغمه در دهان داری؟
برای خواندن مضمون آسمان آیا
دو بال روی دلت چون پرندگان داری؟
عجیب، آبی این آسمان تماشاییست
چقدر چشم تماشای ناگهان داری؟
کبوترانه بخوان آسمان هشتم را
اگر که میل پریدن به بیکران داری
بیا به بام خراسان، که بوی جان اینجاست
اگر که نام و نشانی زعاشقان داری
بچرخ سمت خراسان، کبوتر عاشق
دو بال تا ملکوت فرشتگان داری
صدای ناب اذان فرشته میآید
رسیدهای به خدا، سر بر آستان داری
****************
دنبال یک شعر نابم، در باغ احساس شب بو
پشت بلوغ شقایق، بر روی بال پرستو
شعری که از دست باران، افتاده روی چمنها
شعری که خیس بهار است، مانند لبخند شببو
شعری که گُمگشته یک شب، در کوچههای گُل سرخ
شعری که در راز شبنم، مستاه افشانده گیسو
شعری که خوابیده معصوم، در پشت پرچین اشراق
تا از لب او بچیند، یک بوسه هنگام «هوهو»
دنبال یک شعر نابم، معصوم مثل نگاهت
ای هفتمین قبلهی عشق، ای ضامن آهِ آهو
دنبال یک شعر نابم، یعنی غزل ـ خندهی تو
دست دلم را بگیرد، ای کاش این شعر گُلبو
***************
آقا! گلایه دارم از این «من» که با من است
این «من» که با من است و مرا سخت دشمن است
این «من» که با من است و ندارد خبر ز عشق
در قاب سینهاش، دلی از جنس آهن است
خیلی بد است این که نشستم کنارتان
اما سکوت بر لب من سایه افکن است
آقا گلایه ... من مثلاً شاعرم، ولی
کو طعم شعر؟ روی لبم «تن تتن تن» است!
ُپر واضح است، این غزلی عاشقانه نیست
این واژهها، تکلم یک روح الکن است
باید دوباره ضامن آهوی دل شوید
منظور من برای شما خوب روشن است!
شاعر نمیشوم به خدا یک غزل، مگر
عارف شوم به نور شما، این مُبرهن است
منبع: فارس
