حسن نوری، نویسنده کتاب تازه منتشر شدهی «علی فرعون» در گفتوگو با خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس به ویژگیهای قهرمان داستان اشاره کرد و اظهار داشت: از بهمن ماه سال 94 به مدت شش ماه شروع به جمعآوری اطلاعات از مرحوم «علی نجفی» کردم. با توجه به اینکه ایشان شخصیت طنزی داشت و برای شادی و خنداندن اسرا و خارج کردن آنها از جو سنگین اسارت و ناملایمات تلاش میکرد، قالب کتاب نیز به صورت خاطرهنگاری و طنز است.
وی افزود: در این کتاب تلاش شده است، تا به بعد شخصیتی مرحوم علی نجفی پرداخته و به جنبههای وسیعتر و بزرگتری از وی که داوطلبی برای کتک خوردن به جای اسرای ناتوان بود، اشاره شود.
نوری با بیان اینکه مرحوم علی نجفی از تکاوران ارتش جمهوری اسلامی ایران در قبل از انقلاب بود، گفت: وی در فرهنگ زمان طاغوت زمانی که مکتبخانه، درس قرآن و فرهنگ اسلامی وجود نداشت رشد کرد و از آنجا که فرزند طلاق بود زندگی بسیار سختی را گذراند.
وی ادامه داد: مرحوم نجفی پیش از انقلاب در گردان تکاور مالک اشتر کرمانشاه دوره های آموزشی را در فضایی غیر اسلامی فرا گرفت. زمانی که کوموله و دموکرات این منطقه را ناامن کرده بودند، در جبهه های غرب حاضر شد و به اسارت عوامل ضد انقلاب درآمد و بعد از مدتی تحویل نیروهای بعثی در عراق داده شد.
به گفته وی، چند ماه بعد از تحویل ایشان به عراق بود که جنگ ایران و عراق آغاز شد. در چنین شرایطی انتظار نمی رود که فردی از نظر معنوی رشد داشته باشد؛ بنا براین عمده این کتاب درباره تحول این فرد به لحاظ شخصیتی در زمان اسارت است.
نویسنده حوزه دفاع مقدس تصریح کرد: فرهنگ ایثار و ایثارگری و بسیجیمسلکی شخصیت آقای نجفی در مراحل مختلف اسارت به چشم می خورد و او را جلوتر از بسیاری از بسیجی ها می برد.
وی به اولین ملاقات خود با مرحوم نجفی اشاره کرد و گفت: اولین آشنایی من با مرحوم نجفی به سال 64 بازمیگردد که من را به اردوگاهی که ایشان حضور داشت، منتقل کردند. داشتم به سمت دیگر اردوگاه می رفتم که فردی تنومند از پشت شانه های من را گرفت و با لهجه غلیظ کردی و صدای بمی که مختص ایشان بود و باعث می شد از راه دور شناسایی شود، گفت: «کجا می روی؟» گفتم: «می روم دستم را بشورم.» گفت: «بیا پشت من، یک بسیجی جلوتر از استوار حرکت نمی کند مگر در میدان مین» این را با شوخی گفت و من خندیدم و خودش هم خندید و رابطه ما با یک شوخی شروع شد.
نوری ادامه داد: بعدها آوازه اش را از دوستان شنیدم و توانستم او را بشناسم که چگونه متحول شده است. پس از اسارت به پادگان 81 زرهی کرمانشاه رفت و در گردان تکاوران مشغول می شود و چند سال پیش در سانحه ای به رحمت خدا رفت.
وی به دیگر آثار خود اشاره کرد و گفت: «3 هزار روز در اسارت» را در سال 87 نوشته و به چاپ رساندم کتاب «کشکول در بند» به صورت شعر نوشته شده و خاطرات اسارت را روایت می کند و کتاب «علی فرعون» سومین کار من است. همچنین در نوشتن و تدوین چند کتاب دیگر مربوط به آزادگان همکاری کردم.
نوری در ادامه با اشاره به وضعیت کتاب های حوزه اسارت در ایران و جهان گفت: کتاب های اسرا مربوط به جنگ جهانی دوم و جنگ ژاپن و دیگر جنگ ها را مطالعه کرده ام. شاید بتوانم بگویم بیش از 100 کتاب در این حوزه مطالعه کردم. فرهنگ حاکم در بین رزمندگان ما و سربازان دیگر کشورها قابل قیاس نیست.
به اعتقاد وی، انتقادی که به کتاب های ایرانی وارد می شود این است که در کتاب های مربوط به اسارت ادبیات آزاردهنده ای را می بینیم که قالب شعاری پیدا می کند و بزرگنمایی می شود. گاهی یک صفحه تماما در یک جمله خلاصه می شود؛ ولی به آن شاخ و برگ داده شده و خواننده را خسته می کند.
وی در این باره تصریح کرد: کتاب هایی که به صورت عمده با تبلیغات زیادی همراه است با تیراژ بالا به چاپ می رسد ولی کتاب هایی که از نظر محتوایی با این کتاب ها همسطح هستند تنها به این دلیل که تبلیغات درستی ندارند و به دست رسانه ملی نرسیده اند مطرح نمیشوند. اگر مجموعه ای بتواند این کتاب ها را بازخوانی کند سطح ادبیات در حوزه ادبیات مقاومت تغییر خواهد کرد.
انتهای پیام/ 141
