به گزارش خبرنگار بینالملل دفاع پرس، امام موسی صدر در روز 14 خرداد سال 1307 هجری شمسی در شهر مقدس قم دیده به جهان گشود.
وی در اواخر سال 1338 و به دنبال توصیههای حضرات آیات بروجردی، حکیم و شیخ مرتضی آل یاسین، وصیت مرحوم آیتالله سید عبدالحسین شرفالدین رهبر متوفی شیعیان لبنان را لبیک گفت و به عنوان جانشین آن مرحوم، سرزمین مادری خود ایران را به سوی لبنان ترک کرد.
صدر در فاصله سالهای 1340 تا 1348 و در چارچوب برنامهای میان مدت، با طی سالانه دهها هزار کیلومتر در میان شهرها و روستاهای سراسر لبنان، دهها جمعیت خیریه و مؤسسات فرهنگی و آموزش حرفهای را راه اندازی کرد که حاصل آن کسب اشتغال و خودکفایی اقتصادی هزاران خانواده بیبضاعت، کاهش بیسوادی، رشد فرهنگ عمومی، و به اجرا در آمدن صدها پروژه کوچک و بزرگ عمرانی در مناطق محروم آن کشور بود.
امام موسی صدر اگرچه لبنان را محل اصلی فعالیتهای خود قرار داده بود، اما هیچگاه از دیگر مسائل جهان اسلام غافل نبود. انقلاب اسلامی ایران، امنیت حوزههای علمیه، اتحاد عربی اسلامی جهت مبارزه با رژیم صهیونیستی و گسترش تشیع در آفریقای سیاه، مهمترین دغدغههای خارج از لبنان وی را تشکیل میدادند.
در پی دستگیری امام خمینی (ره) و در اوایل تابستان 1342، امام موسی صدر راهی اروپا و شمال آفریقا شد، تا از طریق واتیکان و الازهر، شاه ایران را برای آزادسازی امام تحت فشار قرار دهد. با آزادی امام در پایان این سفر، آیتالله خویی تصریح کرد که این آزادی، بیش از هر چیز مرهون سفر موسی صدر بودهاست.
در پی تبعید امام به ترکیه نیز در پاییز سال 1343، امام موسی صدر اقدامات مشابهی را به انجام رساند، تا ضمن تامین امنیت آن بزرگوار، ترتیبات انتقال ایشان به عتبات عالیات را فراهم سازد. امام موسی صدر در بهار سال 1357 «لوسین ژرژ» نماینده روزنامه «لوموند» در بیروت را به نجف فرستاد، تا با انجام اولین مصاحبه بینالمللی با امام خمینی، افکار عمومی جهانیان را با انقلاب اسلامی ایران آشنا سازد.
امام موسی صدر در دیدارهای مکرر سال 1357 خود با رهبران سوریه، عربستان و برخی دیگر از کشورهای جهان عرب، اهمیت انقلاب اسلامی ایران، پیروزی قریبالوقوع آن، و ضرورت همپیمانی آنان با این انقلاب را به آنها گوشزد کرد.
وی در شهریور 1357 و یک هفته پیش از ربوده شدنش، با انتشار مقاله «ندای پیامبران» در روزنامه لوموند، امام خمینی را به عنوان تنها رهبر انقلاب اسلامی ایران معرفی کرد. بدون تردید بزرگترین خدمت امام موسی صدر به انقلاب اسلامی ایران آن بود که در سالهای 1356 تا 1357 و پس از قریب 2 دهه ترویج ارزشهای زیبای اسلام راستین در لبنان، عموم مردم، خصوصا شیعیان و بالاخص کادرهای مقاومت آن کشور را با این انقلاب آشنا و مرتبط کرد.
امام موسی صدر در سه شهریور سال 1357 و در آخرین مرحله از سفر دورهای خود به کشورهای عربی، بنا بر دعوت رسمی معمر قذافی دیکتاتور معدوم لیبی وارد این کشور شد، و در 31 آگوست 1978 مصادف با نه شهریور57 نیز ربوده شد.
با پیروزی انقلاب اسلامی ایران در 22 بهمن 1357 و روی کار آمدن دولت موقت و در حالی که یکی از معاونان نخست وزیر(مصطفی چمران) دوست نزدیک و همرزم او در لبنان و سخنگوی بعدی همین دولت (صادق طباطبایی) خواهر زاده امام موسی صدر بود گمان میرفت پی گیریها نتیجه بدهد و چون خانواده صدر معمر قذافی را متهم میکردند دولت لیبی تحت فشار ایران اطلاعاتی را در اختیار قرار دهد.
با تیره شدن روابط ایران و آمریکا اما لیبی به رهبری قذافی به یکی از متحدان ایران تبدیل شد و در جریان جنگ تحمیلی نیز از کمک به ایران دریغ نمیورزید و عملا خواسته یا ناخواسته بحث امام موسی صدر به حاشیه رفت.
با این حال هر از گاهی بحث امام موسی صدر رسانهای میشد و گفته میشود امام خمینی برای سفر قذافی شرط گذاشته بودند که تا سرنوشت امام موسی صدر روشن نشود نباید به ایران بیاید.
سالها گذشت و با سقوط معمر قذافی در پی وقایع بیداری اسلامی در جهان عرب نیز این معما گشوده نشد و تنها برخی از مقامات سابق لیبی مدعی شدند که شنیدهاند امام موسی صدر کشته شده و پیکر او را به دریا انداختهاند. این گزاره را البته خانواده صدر نمیپذیرد.
مهدی فیروزان مدیرعامل مؤسسه شهر کتاب و داماد امام موسی صدر درباره آخرین وضعیت پیگیری سرنوشت وی میگوید: ما سه احتمال درباره سرنوشت وی داشتهایم. نخست احتمال شهادت در روزهای نخست ربایش، احتمال زنده بودن و احتمال مرگ طبیعی او. بعد از سقوط دولت قذافی و ارتباط ما با مسئولان دولت انتقالی فرضیه اول به شدت رد شد لذا تنها دو احتمال باقی ماندهاست که به راحتی نمیشود از کنار آن گذشت.
داماد امام موسی صدر تاکید میکند: ما همه سرنخهایی که از حیات وی تا به امروز پیدا بود، کشف و با افراد مرتبط با آن صحبت کردیم. در آخرین اقدام تا به امروز با کمک دولت لیبی با سه زندانبان در سه دوره تاریخی زندگی امام موسی صدر صحبت کردیم که آخرینشان زندانبانی بوده که در سال 2000 وی را دیدهاست.
وی معتقد است با توجه به اینکه خانواده ایشان به طور طبیعی عمر زیادی هم داشتهاند -مثلا مادرشان 104 سال عمر کرده است و برادر بزرگتر ایشان هم هنوز زنده است- نمیشود احتمال حیات را جدی نگرفت.
وی ادامه داد: ما از نظر کارشناسی تک تک اخبار را ارزیابی کردهایم و به سرنخ های تازهای رسیدهایم که باید بررسی شود. در آخرین سفر من به لیبی، دادستان و وزیر کشور لیبی به من گفتند مناطق زیادی وجود دارد که در اختیار ما نیست و در کنترل هوادارن قذافی است و امکان جنگیدن با آنها هم وجود ندارد و لذا احتمال میدهیم که ایشان در اختیار قبایل این منطقه باشد. البته این احتمال است؛ نه قطعی است و نه یقینی در آن وجود دارد. البته ما از کنار هیچ خبری عبور نمیکنیم.
در جدیدترین اقدام برای پیگیری سرنوشت امام موسی صدر نیز، خانواده ایشان اقدام به شکایت از هانیبال قذافی، پسر دیکتاتور معدوم لیبی کرده است.
خبرگزاری رسمی لبنان، به نقل از شادی حسین، وکیل خانواده امام موسی صدر اعلام کرد: خانواده امام موسی صدر شکایتی علیه هانیبال قذافی، پسر معمر قذافی، به جرم مداخله در ربودن امام موسی صدر و 2 همراهش به دادستانی کل دادگاه تجدید نظر لبنان ارائه دادهاست. این شکایت از طریق وکلای قانونی خانواده تقدیم دادگاه شدهاست.
وی در ادامه افزود: خانواده امام موسی صدر در این شکایت اسنادی مبنی بر دست داشتن هانیبال قذافی در استمرار جرم ربودن و ناپدیدسازی امام موسی صدر و2 همراهش ارائه کرده است. در این اسناد آمده است که هانیبال قذافی یکی از ارکان نظام امنیتی پدرش بوده و هنوز سرپرستی گروههای مسلحی را برعهده دارد که یکی از این گروهها شهروند لبنانی به نام «حسین حبیش» را از چند ماه قبل در لیبی ربوده است.
وکیل خانواده امام موسی صدر همچنین اعلام کرد: روز جمعه 2 سپتامبر زمان بازجویی هانیبال قذافی تعیین شده است.
انتهای پیام/ 421
