به گزارش گروه فرهنگ و هنر دفاع پرس، نخستین نشست «روایت صحنه» با حضور «علی اکبر عبدالعلیزاده»، منتقد تئاتر، «علی برجی»، کارگردان نمایش «جهشه» و «سیروس همتی»، مشاور این نمایش در حضورهنرمندان، علاقهمندان تئاتر و اصحاب رسانه برگزار شد.
در ابتدای این نشست علی اکبر عبدالعلیزاده منتقد و عضو کانون منتقدین خانه تئاتر ایران ضمن اشاره به حضور بازیگران دغدغهمند در این نمایش، گفت: مدتهاست که در حوزه تئاتر یک نمایش خوب و با انرژی ندیدهایم. یک گروه کامل از نظر بازیگری با بازیگران حرفهای به خاطر مشغلههایی که برای خود ایجاد کردهاند بر روی صحنه حضور ندارند.
عضو کانون منتقدین خانه تئاتر ایران ادامه داد: اینجا به نظر میرسید که دوستان بازیگر این کار برایشان جدی و حیثیتی بود. سالهاست تئاتر جدی دفاع مقدس نمیبینیم. اغلب شاید بهعنوان دستگرمی با این موضوعات برخورد میکنند. اما اینجا دیدیم که از کوچکترین نقش تا پر رنگترین نقش احساس کردیم که بازیگران دغدغه دارند. هرکدام از بازیگران جایگاه خودشان در این نمایش را بهعنوان یک فرصت حرفهای تلقی کردند و حضور کامل و قابل احترامی داشتند.
وی درباره علل مهم بودن موضوعات این نوع نمایشها در کشورمان افزود: احساس میکنم که به لحاظ موقعیت استراتژیک ایران در منطقه و جهان، چنین موضوعاتی باید موضوع غالب نمایشهای ما باشند؛ چون ما از گذشته دور تا آینده دور تاریخ دچار هجمه دشمن هستیم. همچنان که هیچ دورهای به دور از طمع و حمله همسایگان به کشور ما نگذشته است. برای همین برای ما تعجب برانگیز است که علیرغم این حساسیتها ما با این موضوعات نمایشی خیلی علیالسویه برخورد میکنیم.
عضو کانون منتقدین خانه تئاتر ایران تصریح کرد: ما یک متن خوب با بازیگران خوب میبینیم که اندک نقاط ضعف و نقصان آن به خاطر کمتوجهی مسئولینی است که باید توجه کنند. امیدوارم که در این جریان جدید انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس همتی برای توسعه اینطور موضوعات اتفاق بیافتد. همینطور که احساس میکنم نمایش جهشه از آن نوع اتفاقهای خوب است که انتظارش را میکشیدیم.
عبدالعلیزاده در ادامه ضمن توجه به جایگاه و پتانسیل تماشاخانه سرو در جذب مخاطبین تئاتر افزود: یکی از معضلات در اینجا این است که مخاطبین تئاتر هنوز متوجه نشدهاند که تماشاخانه سرو با فرهنگسرای سرو متفاوت است و این تماشاخانه بیخ گوش تئاتر شهر و در میدان فردوسی قرار دارد. اگر این اطلاعرسانی بهتر صورت بگیرد مسلماً مخاطبین این تماشاخانه پر و پیمانتر خواهند بود و باید بلیطهای این تماشاخانه از پیش فروخته یا پیشفروش شود. اینها همه چیزهایی است که باید بهطور ارگانیک برای این تئاتر اتفاق بیفتد؛ اما نمیدانم چرا این اتفاق رخ نمیدهد و هرچه جلوتر میرویم بی رنگتر میشود.
برجی، کارگردان نمایش جهشه نیز در ابتدای سخنان خود درباره حمایت از نمایشهای تئاتر دفاع مقدس گفت: متاسفانه ما دچار نوعی شعارزدگی هستیم. پیش از اجرا شروع به وعده دادن میکنند، اما به وقت اجرا آن اتفاقهایی که انتظارش را داریم نمیافتد. ما ارگانهای زیادی در کشور داریم که میتوانند پشتیبان نمایشهای ارزشی و دفاع مقدس باشند. آن ارگانها را من خبر ندارم که آیا مشغول کارهای دیگری هستند ، یا اینکه نمیدانند و به این وظایف فرهنگی خود نمیرسند، یا اگر هم میرسند آن توان را ندارند.
وی ضمن تاکید بر کمبود حمایتها و تاثیر آن بر اجرای نمایش جهشه گفت: در زمینه دکور هم آقای عبدالعلیزاده درست میگوید؛ ما به دلیل کمبود منابع مالی به این سمت رفتیم. من فکر میکنم که عمده مشکل ما مشکل حمایتی است. من خیلی صادقانه در بسیاری از مصاحبههایم بیان کردم که از انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس تشکر میکنم که تقریبا تنها ارگانی است که در زمینه تئاتر دفاع مقدس و ارزشی از گروههای تئاتری حمایت میکنند. واقعیت امر این است که ما مظلومانه کار میکنیم.
کارگردان نمایش جهشه گفت: ما همگی همراه با بچههای انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس تلاش میکنیم که معضلات حوزه تئاترمقاومت را برطرف کنیم. یک نکته جالب برای من مربوط به مدیر تئاتری سرشناسی است که میآید اینجا در سالن سرو و کار ما را میبیند و بعد از اجرا میگوید بهبه عجب اجرایی، چه اتفاق خوبی، چقدر لذت بردم! ولی پس از آن دیگر اتفاقی نمیافتد و به همین بسنده میشود. همچنین دکتر اسدی کار ما را دیدند و آینده خوبی را برای گروه نمایش جهشه پیشبینی کردند؛ اما در عمل هیچ حمایتی از کار ما نکردند.
عبدالعلیزاده به حمایت از نمایش با رویکرد ملی در قیاس با دیگر کشورها پرداخت و خاطرنشان کرد: اگر چنین نمایشی را بخواهی در سیستم فرهنگی کشوری مثل آمریکا اجرا کنی، پنتاگون پشت این کار میایستد و برایشان امکانات فراهم میکند. ولی خوب میبینیم که در نمایش جهشه با این بضاعت مالی محدود اتفاقات خوبی رخ داده است. موسیقی تمیز و شسته رفته نقش خود را ایفا میکند. بازیگران نمایش شاید یکی از اتفاقات این سالهای تئاتر کشور را رقم میزنند. برخی از بازیگران واقعا از آن موقعیت نقششان به خوبی بهره بردند.
عبدالعلیزاده در ادامه این نشست به بررسی متن نمایش جهشه پرداخت و درباره ویژگیهای آن گفت: متن به نظر من لایه طبیعی از یک زندگی عادی در یک جامعه جنوبی را بخوبی تعریف کرده است. شخصیتهای متنوع اما با خصوصیت مشترک سادگی که در همه آنها وجود دارد؛ اما با روحیات متنوع مانند شخصیتی که فرصتطلب است یا شخصی که کاسبکار است.
این منتقد تئاتر افزود: فکر میکنم یک ویژگی نمایش این است که به جای اینکه همه چیز را از غم و غصه شروع کند از فرمول تراژدی مبتنی بر شادی سود جسته است. یعنی همه زندگی آنها روبهراه است و مشکلات آنها جدی و اسفناک نیست. آنها در یک موقعیت معمولی و شاد زندگی میکنند و همه اینها انرژی مخاطب را با خود همراه میکند تا فاجعه نهایی را در یک لحظه شکل دهد و آن حس غم و اندوه پنهان در نمایش با موسیقی به بیننده القا میشود؛ این غم از بیننده جدا نیست.
وی افزود: گاهی این غم با شخصیت زبیده، گاهی بدبختی با شخصیت دموخی را میبینیم. از این رو با این شخصیت ها قراردادهایی با بیننده میبندد که در نهایت بخوبی از آنها استفاده میکند. و این غلیان احساسی گاهی اشک را به چشم شما میآورد؛ گرچه حس میکنیم که مسئله آن گریه و اشک نیست؛ بلکه آن بغضی است که در گلوی تماشاگر باقی مانده است.
در پایان نخستین نشست «روایت صحنه» سیروس همتی مشاور نمایش جهشه به ذکر برخی گلایهها از مسئولین تئاتر کشور پرداخت و ابراز امیدواری کرد که از نمایش جهشه که توانسته است مخاطبین زیادی را روانه تماشاخانه سرو کند، حمایت بیشتری صورت گیرد. نمایش «جهشه» هر شب ساعت 21 در تماشاخانه سرو بر روی صحنه میرود. این نمایش دوشنبه 16 شهریور ماه به اجرای خود خاتمه میدهد.
انتهای پیام/ 121
