قاسم شیرعلی نیا

وقتی شب همه در خواب بودند، آستین‌ها را بالا می‌زد تا بتواند به‌راحتی سیم‌های خاردار را تشخیص داده و از آن‌ها بگذرد و جنازه‌های شهدا را که بر جامانده را به عقب برگرداند؛ چراکه می‌گفت می‌خواهم مادران را از چشم‌انتظاری نجات دهم.