صدام فقط به گفته‌های خودش اعتقاد داشت؛ چون عادت داشت نکات منفی را نادیده بگیرد و فقط به نکات مثبت توجه کند. او در بسیاری از جلساتی که با من داشت ابراز اطمینان می‌کرد که می‌تواند به هدف خود درباره اسرائیل دست پیدا کند.

سقوط بصره به معنای پایان عمر حکومت صدام بود. نیرو‌های کمکی عراقی با عجله به مواضع بی‌نظم و آشفته منطقه رسیدند و با واحد‌های زرهی سنگین اقدام به پاتک کردند. این رویکرد ضعیف و ناهماهنگ برای استفاده از نیرو‌های سنگین در مرداب‌ها و باتلاق‌های فاو موثر نبود و فقط صحنه و میدان دلخواه رقیب بود که به تلفات بیشتر نیرو‌ها و انهدام تجهیزات انجامید.