علی‌اصغر نامداری

یکی از آزادگان جنگ تحمیلی تعریف می‌کند: «باتری‌های نوی ساعت اردوگاه را با باتری کهنه رادیوی مخفی‌مان عوض می‌کردیم. وقتی یکی از سربازان بعث، مشکوک شد، به او گفتیم: «دسته جمعی به ساعت نگاه کردیم، باتری‌اش تمام شد».