مصیبت بزرگ

در طریق حق، سرسپردگی انسان به حکم الهی و دل‌سپردگی‌اش به امام و انسان کامل و ولی، از روی تعبّد همراه بامعرفت است، نه از روی انتخاب عافیت‌طلبانه؛ که این تعبّد از شعور و شهودِ «لَمْ أعْبُدْ رَبّاً لَمْ أرَهُ!» پدید می‌آید و آن «انتخاب» از متن و بطن اومانیسم و سکولاریسم. از آن، حیات طیبه و سعادت حاصل می‌شود و از این گمراهی بی‌پایان.