صفرعلی بابایی

بی‌توقع شبانه‌روز به دنبال اداره آبرومندانه مجموعه بود، در یک کلام خودش را وقف رزمندگان اسلام کرده بود. در حالی که چشمداشت مادی نداشت و با توجه به وضعیت مالی، حقوقی از سپاه دریافت نمی‌کرد.