گزارش دفاع پرس از مراسم وداع با شهدا در دانشگاه تهران؛
مادری پیر و خمیده روی ویلچری نشسته است و نوجوانی با سرعت او را حرکت می‌دهد. گویی مادر این چنین شتابان به دنبال گمشده‌اش آمده است. شاید طاقتش طاق شده برای اینکه تابوتی را در آغوش بکشد، با او نجوا کند، اشک بریزد و سبک شود؛ شاید همین فرزندش باشد. 29 سال دوری و فراق می‌دانی یعنی چه؟
کد خبر: ۴۸۳۵۶ تاریخ انتشار : ۱۳۹۴/۰۳/۲۵
