رضا بیگدلی

در گوشه‌ای از سنگر نشسته و در فکر فرو رفته است که چه وصیتی کنم و از دار دنیا چه دارم که ببخشم؟ و وصیت خود را با جمله «این راه را برای رضای تو انتخاب کردم» شروع می‌کند.