به گزارش گروه اجتماعی دفاع پرس، سردار «سعید منتظرالمهدی» معاون اجتماعی ناجا به‌مناسبت آغاز سال تحصیلی جدید در یادداشتی آورده است: مهر آغاز بهار تعلیم و تربیت است و لاجرم شمیم دل انگیزش روح هر کسی را جان و حیات دوباره می‌بخشد و شور و اشتیاقی دگرباره ارزانی می‌دارد.
از همین روی، نه فقط شمار پر شمار دانش آموزان عزیز و دانشجویان گرامی با رغبت و اشتیاقی وصف ناپذیر به پیشواز آن می‌شتابند بلکه ما گروه بزرگسالان نیز با ورود به این فصل دل انگیز، حیاتی دوباره می‌گیریم و فصلی نو پیش روی خود می‌یابیم.
بنابراین اینک که در آستانه این فصل طربناک و زیبا و خاطره‌انگیز قرار گرفته‌ایم و انبوه فرهنگیان گرامی ما، اعم از اساتید و معلمان و دانش آموزان و دانشجویان عزیزمان، برای آغاز این فصل ممتاز لحظه شماری می کنند لازم می دانم آغاز سال تحصیلی را به همه آنان تبریک و تهنیت بگویم و از خدای بزرگ برای همگان موفقیت روزافزون مسئلت می‌نمایم.
همچنین، لازم می‌دانم به سبب مسئولیتم در نیروی انتظامی و تجارب دوران تحصیل و طبابت و تدریسم نکاتی را، هر چند به اجمال و کوتاه خاطرنشان سازم.
هر معلم، مربی و استادی علاقمند است افراد تحت آموزش و تربیت او مفاد یادگیری را در «حد تسلط» فرا بگیرند، آنها را به خوبی در حافظه خود اندوزش نمایند و در صورت لزوم آنها را با سهولت و دقت به یاد آورند.
می‌دانیم که هر یک از این سه مرحله(یادگیری، ذخیره و یادآوری) متاثر از چندین و چند عاملند و لاجرم پرداختن به همه آن عوامل از حوصله نوشتاری چون این خارج است.
لیکن، از میان آن عوامل پر تعداد یک عامل نقش «پیش نیاز» و عوامل زمینه ساز را ایفا می‌نماید و در نتیجه فقدانش فرآیند یادگیری را دستخوش اختلال و کاستی می‌سازد و آن عامل پراهمیت «احساس امنیت روانی» است.
امنیت روانی نوعی رهایی از فشار و ترس و اضطراب و دلواپسی است که مغز و ذهن را مهیای کسب اطلاعات و پردازش دقیق داده‌ها می‌سازد.
شواهد مطالعاتی ما نشان از آن دارد که معلمان و مربیان سهم شگرفی در ایجاد و تقویت این احساس خوشایند و دلپذیر و یا در کاهش و تقلیل آن دارند.
این احساس نه به آموزش و سخنرانی و توصیه‌های مستقیم بلکه با اشاره‌ها و کنایه‌ها و تمثیل‌های تلویحی و غیرمستقیم شکل می‌گیرد و بسط و گسترش می‌یابد به همین سبب از همه معلمان و مربیان گرانمایه انتظار داریم در این خصوص سهم و نقش خود را آن گونه که بایسته است، ایفا نمایند.
یادمان باشد «احساسِ امنیت» نضج یافته در دوران تحصیلی، برای همیشه فرد را در برابر گزندهای روزگار مصون می‌سازد.
همانگونه که از آمارها و اطلاعات منتشره پیداست امروزه، شماری از کج روان و جامعه‌ستیزان، دانش آموزان عزیز و دانشجویان گرامی را آماج‌های مناسبی برای تعمیم کنش‌های کج روانه خود می‌دانند و از هیچ کوششی برای فروغلتاندن این دو گروه آینده ساز و بالنده جامعه در دام آسیب‌ها و کج کارکردی‌های اجتماعی فروگذار نمی‌نمایند.
به همین سبب از همه انتظار می‌رود که در پیشگیری از وقوع چنین رخداد ناگواری قدم فرا سو نهیم و با بهره‌گیری از دانش و توان خود مانع از اشاعه آسیب‌ها و کج‌کارکردی‌ها در میان دانش آموزان و دانشجویان عزیز شویم.
تجارب ما نشان می‌دهد که یکی از موثرترین روش‌های پیشگیری از انواع آسیب‌های اجتماعی «واکسینه سازی روانی» است. یعنی چنانچه افرادِ تحت تعلیم و تربیت خود را، از پیش، از عوارض و پیامدهای وخیم فروشدن در باتلاق آسیب‌ها آگاه سازیم و به گونه‌ای موثر هیجان و ترس را در آنان برانگیزیم، اغلب آنان در دام آن آسیب‌ها گرفتار نمی‌شوند.
روش موثر دیگر نیز «مهارت آموزی»، به ویژه مهارت «جرات ورزی» و «تاب آوری» است. این دو مهارت به فراگیران ما کمک می‌کند تا هم درخواست‌های وسوسه گران خناس را رد کنند و هم در برابر فشارها و تنیدگی‌ها مقاومت ورزند.
ما نیز در ناجا آماده‌ایم تا در این خصوص با معلمان و مربیان گرانقدر همراه و همگام شویم و با اقدامات مختلف از گرفتار شدن افراد جامعه در دام آسیب‌ها پیشگیری نماییم.
در هر جامعه‌ای و نیز جامعه ما شماری از دانش آموزان به دلایل پرشمار در مراحل مختلف تحصیل تعدادی از «بد رفتاری»های ریز و درشت را تجربه می‌نمایند. با «مداخله» بموقع و «روانشناسانه» و «دلسوزانه و هماهنگ» در این بدرفتاری‌ها، می توان بزودی آنها را از میان راند و تعادل رفتاری را به مرتکبین آن بدرفتاری‌ها بازگرداند.
اما، مداخله ناصحیح و غیرکارشناسانه و تنبیه گرایانه و یا بی‌اعتنایی محض و اداره باری به هر جهت کلاس و مدرسه، می‌تواند زمینه ساز گرایش شماری از دانش آموزان به «رفتارهای بزهکارانه» و ناهنجاری‌های اجتماعی باشد.
بنابراین، به همه مراکز آموزشی توصیه می‌کنیم مشاوره روان شناختی و ملاحظات کارشناسانه در رفتارهای دانش آموزان را همچون آموزش جدی بگیرند و از اثرات حیرت انگیز آن غفلت ننمایند.
ضروری است «ترک تحصیل»، «افت تحصیلی» و «نارسایی یادگیری» جدی تلقی شود. چه، شواهد پلیسی و یافته‌های مطالعاتی ما نشان از آن دارد که بسیاری از بزهکاران و کجروان و جامعه ستیزان کسانی هستند که تجارب منفی و آزاردهنده تحصیلی دارند.
آنان کسانی هستند که به سبب برخی از مشکلات تحصیلی «برچسب»(انگ) منفی خورده و از مدرسه طرد شده‌اند و به همین سبب، از همان دوران کودکی و نوجوانی پر از کینه و خصومت شده‌اند و در ذهن خود طرح و نقشه انتقام گیری ریخته‌اند. بنابراین، افراد دارای مشکلات تحصیلی را نه تنها نباید مورد طرد و تحقیر و سرزنش قرار داد بلکه باید با ارائه «خدمات ویژه» به آنان یاری رساند.
سرانجام امیدوارم همه ما تلاش خود را به کار بندیم تا مدرسه، دانشگاه و آموزشگاه را به محیطی سرشار از مهر، محبت، آرامش و امنیت تبدیل سازیم و دوران تحصیل را به «جذابترین» و «خاطره انگیزترین» دوران زیست خود و دیگران تبدیل نماییم. #مهرتان پر مهر باد...
انتهای پیام/211
