به گزارش خبرنگار دفاعی امنیتی دفاع پرس در روزهای اخیر نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران خبری را مبنی بر تعمیر سیستم اکسیژن هواپیما میراژ منتشر کرد، این
پروژه که برای اولین بار با تلاشهای شبانه روزی متخصصان و کارکنان تیم
تخصصی مرکز تعمیرات هواپیمای فرماندهی و پشتیبانی نهاجا
به انجام رسیده ما را برآن داشت تا به بررسی ورود و جایگاه این جنگنده در نیروی هوایی کشور بپردازیم.
«میراژ
اف-1» جنگندهای سبک چند منظوره ساخت شرکت داسا فرانسه است که نخستین نمونه
آن در سال 1966 پرواز کرده و هم اکنون در کشورهایی چون یونان،
آفریقای جنوبی، لیبی، ایران، اسپانیا، مراکش و خود فرانسه همچنان عملیاتی است.
این جنگنده با کمترین فاصله زمانی با سوپر اتانداردهای فرانسوی توسط شرکت داسا برای مقابله با جنگندههای روز دنیا طراحی و با تغذیه هوایی ائتلاف ناتو ساخته شد.
میراژ
جنگندهای با سیستم راداری خاص بود که بیشتر به درخواست صدام برای مقابله
با اف 14 های ایرانی و کسب برتری هوایی طراحی و ساخته شده بود.
این
جنگنده از موشکهای هوا به هوای کوتاهبرد حرارتی «مجیک» و موشک میانبرد
«ماترا 530» و «ماترا 550» بهره میبرد و همچنین موشکهای اگزوست مهمترین و کابردی ترین موشک هوا به سطح این
جنگنده بود که بیشتر کاربردی دریایی و ضد کشتی داشت.
این جنگنده با تمام چابکی، قدرت مانور و رادار نسبتا قوی که داشت هرگز نتوانست در برابر تامکتها توفیقی حاصل کند و جز یکی دو مورد در غالب درگیریها شکست خورده و یا از گزینه فرار استفاده میکرد. اما با این وجود نمیتوان از صدماتی که این جنگنده به فانتومها و خصوصا تایگرها وارد کرد به سادگی عبور کرد.
این جنگنده در اثنای جنگ
خلیج فارس هنگامی که نیروی هوایی رژیم بعثی شکستهایی سنگینی را از جبهه
غربی متحمل شد برای اینکه از تلفات بیشتر در حوزه هوایی جلوگیری کند تعدادی
از جنگنده های راهبردی خود از جمله میراژ های اف یک را به ایران انتقال
داد که ایران این جنگندهها را به عنوان بخشی از غرامت جنگی که رژیم
بعثی باید پرداخت میکرد از ارجاع آن به کشور مبدا ممانعت کرد.
ایران
که تا به آن زمان از چنین جنگندههایی استفاده نکرده بود با کمک متخصصان
خود توانست بدون کمک هیچ کشوری این جنگنده را به پرواز درآورد و قابلیتهای
آن را شناسایی کند.
مهمترین مسئلهای که ایران اسلامی در استفاده از این جنگندهها با آن روبرو بود موضوع، نبود قطعات و عدم اطلاع کافی از سامانه های این جنگنده بود،که با اقدامات جهادی متخصصان توانمند نهاجا امروز تعدادی از این جنگندهها به نیروی هوایی ملحق و به شکل عملیاتی در ناوگان هوایی مشغول به پرواز هستند.
مشکل دیگر عدم دسترسی به بمبها و موشکهای مطابق با سامانه راداری این جنگنده بود که همین موضوع سبب شد تا جهادخودکفایی نهاجا موشک سایدواندر،
انواع موشکهای شرقی و کروزهای دریایی بومی شده را بر روی این جنگنده تست کرده و قابلیتهای رزمی آن را ارتقا بخشد.
انتهای پیام/ 221