به گزارش دفاع پرس از زنجان، حسین، نوجوانی را تازه پشت سر گذاشته بود که وارد جبهه شد. لباسی که هم‌اندازه تنش باشد به سختی برایش پیدا شد ولی همان هم برایش بزرگتر بود که مجبور می‌شد آستین‌هایش را بالا بزند و کمربندش را محکم‌تر ببندد.
شهید حسین حبیبی در 13 خرداد ماه سال 48 شمسی در زنجان به دنیا آمد و 17 سال داشت که در 30 دی ماه سال 65 در منطقه شلمچه به شهادت رسید. حسین جزو شهدای غواص استان زنجان است که با شجاعت و دلاوری در مقابل دشمنان اسلام و انقلاب اسلامی ایستاد.
شهید حسین حبیبی در بخشی از وصیتنامه خود می‌گوید:
ای مردم در كارهای خود شكر و سپاس را فراموش نكنید، دعاكنید و مرا فراموش نكنید.
اولا فكر می‌كنم كه شایستگی حتی یك وصیتنامه را هم نداشته باشم، ولی اول وصیتنامه مولای متقیان را می گویم [كه] پند بگیرم و بگیرید: اوصیكم بتقوی الله و نظم امركم، (وصیت می كنم شما را به تقوی و نظم در كارهایتان).
بله، وقتی این وصیت مولای ما باشد آخر من حقیر چه سخنی می توانم بگویم. وقتی وصیتنامه امامان و پیامبران چنین است من كوچك و ذلیل چه وصیتنامه‌ای می‌توانم پرمعنی‌تر [ازآن] بگویم و با (چه) كلمات زیباتری آن جمله [ها] را زینت دهم [كه] در خود چنان سواد و دانش را ملاحظه نمی‌كنم.
ای مردم و ای كسانی كه به آل محمد و علی ایمان آورده‌اید، همیشه نام خدا را سرلوحه كارهایتان قرار دهید و همیشه با یاد و نام او كارها را پیش ببرید كه با نام اوست كه در كارها موفق شده و دلها را جلا و آرامش می‌دهد. همیشه برای رضای او كار كنید و هدف قرب الی‌الله باشد. او خالق است و ما مخلوق و او سرور است و ما نوكران و بنده او.
وصیت می‌كنم شما را به پرهیزكاری و خلوص نیت، ای اهل كتاب و اهل ایمان، ای خلق خدا هیچ كاری نیست كه بزرگتر و با ارزش‌تر از جهاد در راه خدا باشد، كه حقاً بر همه واجب است.
ای مردم در كارهای خود شكر و سپاس را فراموش نكنید، دعا كنید و مرا فراموش نكنید و مرا دعا كنید كه خداوند دوست دارد عبادت و دعا گویان را.
ای مردم! لازمه خدا پرستی، ایمان، جهاد، ایثار و صبر است كه مومن واقعی برای اجرای احكام خدا و برای رسیدن به او باید این كارها را توشه و وسیله‌ای برای رسیدن به مقصود خود یعنی لقاالله قرار دهد و كسی كه به محمد (ص) گروید، ماموریت استقامت و بردباری و سعی و صبر و پایداری در برابر مشكلات را دارد.
ای مردم! حرص و طمع به مال دنیا چشمان شما را فرا نگیرد كه این دنیا مثل سراب است و همه اینها فانی و زودگذرند كه باید برای سفری دور با آذوقه‌ای فراوان و مناسب (آماده برای این) سفر شویم (و به راه خود) ادامه دهیم تا به مقصد خود برسیم.
بله باید توشه خود را با اعمال خوب و صالح زینت دهیم تا در آن دنیا ضامن سعادت و خوشبختی ما گردد [كه] (الدنیا مزرعه الاخره) این دنیا مزرعه آخرت است، باید كوله [بار] خود را از كارهای نیك و حسنات پركنیم تا در آن دنیا كمبود نداشته و سرفرازنامه اعمال خود را در دست راست داشته باشیم انشاالله.
پدر جان! سعی كن كه آذوقه كافی برای آخرت جمع كنی كه در محشر غذا گیر نمی‌آید، مگر كسی كه غذا و آذوقه برای خودآورده باشد و باید خودت حامل غذا باشی كه به دردت بخورد.
خدایا، خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگه‌دار، از عمر ما بكاه و بر عمر رهبر افزا، رزمندگان اسلام نصرت عطا بفرما، به خانواده شهدا صبر عنایت فرما، اسیران حزب الله آزادشان بگردان، دشمنان قرآن را نابودشان بگردان؟
آمین یارب العالمین.
