عموما جمع کردن نداشت در چشم به هم زدني باد آنها را با خود مي برد و ما به روش هاي مختلف با اين مشکل مبارزه مي کرديم .از جمله آنها استفاده از بادشکن و نصب پتو و ايرانيت هاي فلزي بود و ديگر ، بستن آستين ها از دو طرف بند به يکديگر ، سنجاق کردن لباس ها به بند ، پهن کردن لباس ها روي تخته و بوته هاي موچک علفزار و تخته سنگ هاي کوه ؛ ايرانيت روي تانکر هاي آب و گلگير و طاق وسايل نقليه ، پهن کردن لباس در داخل سنگر و چادر در زمستان که جزو اين موارد بود .
براي رم نکردن لباس ها نيز وسايل سنگيني مثل اسلحه ، سر نيزه و آجر رويشان قرار مي دادند .
ابتکاري ترين روش :استفاده از بند لباس دوبل بود. دو بند سيمي را مثل سيم تلفن که فوق العاده محکم است و ضايعات آن نيز در منطقه فراوان بود فرضا به طور چند متر به دو هم تاب مي دادند و لباس ها را از بين دو بند رد کرده و پهن مي کردند .در نتيجه ، باد هر قدر هم قوي بود .نمي توانست لباس ها را بيندازد .
منبع:"فرهنگ جبهه،خلاقيتها"نوشته ي سيد مهدي فهيمي ومحسن مهر آبادي،نشر فرهنگ گستروسروش،تهران-1382
