علی اکبر رفیعی، در گفت وگوی اختصاصی با خبرگزاری دفاع مقدس، اظهار داشت: هنگامی که در سال 61 و در عملیات والفجر مقدماتی به اسارت نیروهای عراقی در آمدم، چند روز بعد ماه رمضان آغاز شد. آن روزها آنقدر محدودیت وجود داشت که مجبور بودیم غذا را زیر پتو قایم کنیم و بدون هیچگونه سر و صدایی آن را صرف کنیم.
وی ادامه داد: در طول دوران اسارت در اردوگاه های مختلفی حضور داشتم؛ موصل، رمادیه شش و رمادیه هفت، بعد هم به اردوگاه تکریت پنج منتقل شدم. در اردوگاه تکریت پنج، حجت الاسلام ابوترابی حضور داشت که تمام فضای اردوگاه تحت تاثیر وی بود و در ماه رمضان نیز با وجود ایشان حال و هوای ویژه ای بر اردوگاه حاکم می شد.
رفیعی بیان کرد: در ماه رمضان، با وجود تمام مشکلاتی که وجود داشت، بچه ها به گونه ای برنامه ریزی می کردند که تحمل سختی ها آسان شود و فضای معنوی اردوگاه تحت تاثیر مشکلات قرار نگیرد. معنویتی که در ماه رمضان بر اردوگاه حاکم می شد را هنوز در هیچ جا ندیده ام.
وی با اشاره به برنامه ریزی اسرا برای تغذیه ماه رمضان گفت: معمولا نانی که به اسرا می دادند به گونه ای بود که فقط روی آن قابل خوردن بود، اما بچه ها خمیر داخل آن را خشک می کردند و پس از تبدیل آن به آرد، همراه با شکر، انواع شیرینی ها و حلواها را درست می کردند. همچنین خرمایی را که در ماه های قبل به بچه ها می دادند برای افطار رمضان ذخیره می کردند و و آن را به شکل های مختلف تزیین کرده و بر سر سفره افطار قرار می دادند.
این آزاده دفاع مقدس، همچنین معنویت شبهای قدر در اسارت را جزء ایام تکرار نشدنی عمر خویش دانست و اظهار کرد: بسیاری از اعمال شبهای قدر در اسارت اجرا می شد و قبل از اینکه مفاتیح به دست ما برسد اسرا، دعاها را از حفظ می خواندند. همچنین عده ای از بچه ها مقواهای پودرهای شوینده را با ظرافت خاصی خیس می کردند و بعد از برگه برگه کردن، آن را به صورت دفترچه در آورده و دعاهای مفاتیح را روی آن می نوشتند تا برای دیگران قابل استفاده باشد.
وی از اجرای برنامه شبهای قدر توسط حجت الاسلام ابوترابی به عنوان یکی از دلایل معنویت فراوان آن شب ها نام برد و بیان کرد: او آنقدر به خدا نزدیک بود که حتی دیدن او نیز برای ما غنیمت بود. منش خاصی داشت که با همه متفاوت بود و روح بچه ها را به گونه ای تلطیف می کرد که نتیجه آن، حاکم شدن معنویت بر کل فضای اردوگاه بود. وی محور شب زنده داری در شب های قدر بود و برنامه های قرآن به سر و جوشن کبیر توسط او اجرا می شد و همزمان با اجرای اعمال شب قدر به پهنای صورت اشک می ریخت و همه را متاثر می کرد.
رفیعی با اشاره به ختم چندباره قرآن کریم در ماه رمضان خاطرنشان کرد: معمولا در طول روز چندین بار قرآن ختم می شد و هرکس چند جزء را تلاوت می کرد.
وی با بیان اینکه شکنجه اسرا در ماه رمضان نیز ادامه داشت، گفت: عراقی ها بعضا موضوعی را بهانه می کردند و سهمیه غذای یک شب را حذف و یا آب را قطع می کردند، گاهی نیز بچه ها را حبس کرده و آنها را کتک می زدند. بهانه های آنها نیز تمامی نداشت؛ شکست در عملیات ها، دعوای فرمانده اردوگاه با مقام های بالاتر، پیدا کردن مفاتیح یا خودکار و انواع و اقسام بهانه های جزیی و کلی همه دلایلی بود برای شکنجه اسرا توسط عراقی ها.
