بي‌توجهي محافل بين‌المللي در مورد نقض قوانين منع استفاده از سلاحهاي شيميايي، به دليل تمايلات موجود براي حمايت از رژيم عراق با هدف غلبه اين كشور بر ايران، وضعيت غيرقابل تحملي را به وجود آورد. در واقع تلفات ناشي از به كارگيري اين سلاح‌ها و تأثيرات رواني آن، قدرت دفاعي ايران را تحت تأثير قرار داده بود. عراق با دركي كه از اين مسأله داشت، در عمليات بدر، بيش از گذشته از سلاحهاي شيميايي استفاده كرد، به طوري كه تنها در طول مدت5 روز(از22تا27 اسفنـد63) بيش از سي مورد انواع سلاحهاي شيميايي را مورد استفاده قرارداد. ابعاد گسترده ناشي از استفاده عراق از سلاحهاي شيميايي، به تدريج توجه افكار عمومي را به خود معطوف كرد تا اين كه دبيركل وقت سازمان ملل متحد نيز پس از ديدار با نمايندگان ايران و عراق، استفاده از سلاحهاي شيميايي را محكوم نمود. در وضعيت جديد، سرانجام شوراي امنيت، طي بيانيه‌اي و با اجتناب از صدور قطعنامه، در ششم ارديبهشت1364 برابر با25 آوريل1985 كاربرد سلاحهاي شيميايي از سوي عراق را محكوم كرد.
