به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، "مهندسی تخریب" یکی از مهمترین واحدها در سیستم رزمی است. وظیفه بچه های تخریب، کاشتن و برداشتن موانع ایذایی منطقه مانند: سیم خاردار، مین، بشکه های انفجاری، تله های انفجاری، بمب های به جا مانده از درگیری است. اصولا کار تخریب با درصد ریسک بالایی مواجه است. بچه های گروه تخریب به خوبی می دانند که اولین اشتباه مساوی با آخرین لحظه از زندگی است.
حاج بهرام بیرانوند جانباز 55 درصد و از رزمندگان تخریب چی است. این جانباز جنگ تحمیلی درگفت و گوی اختصاصی با خبرگزاری دفاع مقدس درخصوص نحوه جانبازی خود می گوید: سال 1361 در منطقه عملیاتی طریق القدس با فاصله دو کیلومتری از محل شهادت شهید مصطفی چمران مشغول پاک سازی بودیم. منطقه یک بار توسط بچه های تخریب پاکسازی شده بود ولی به دلیل ریزش حجم سنگین آتش دشمن منطقه پر از خمپاره های عمل نکرده بود. در هنگام حمل ادوات عمل نکرده، پای راستم روی مین رفت و فقط فهمیدم که روی آسمان پرتاب شدم . بعد از چند مدت که به هوش آمدم فهمیدم که پای راستم وجود ندارد و یک زندگی جدید را با شرایط سخت آغاز کردم.
نماینده مردم بروجرد در مجلس شورای اسلامی به ذکر خاطره ای از پاکسازی میدان مین پرداخت و گفت: بعد از عملیات موفقیت آمیز طریق القدس که موجب آزاد سازی 650 کیلومتر مربع از خاک جمهوری اسلامی شامل شهر بستان، حدود 70 روستا، 5 پاسگاه مرزی و نیز تنگه استراتژیک چزابه شده بود به دلیل حضور دشمن بعثی در منطقه خطوط دفاعی زیادی را ترسیم کرده بودند؛ یکی از وظایف گروه تخریب در آن زمان پاکسازی شهرها برای بازگشت مردم به خانه هایشان بود.
بیرانوند افزود: پس از مدتی بررسی ها جهت عملیات تخریب شروع شد؛ در آن منطقه عشایر زیادی از عرب وجود داشتند که برای چرای دام هایشان به منطقه های عملیاتی هم می آمدند، هر زمانی که در منطقه عملیات صورت می گرفت، کمی پس از تثبیت منطقه عشایردر محل مورد نظرشان اسکان می کردند، یک روز مسئول گروه ما برای بازدید از یک میدان مین جهت پاکسازی رفته بود، زمانی که به منطقه رسید تعداد زیادی از عشایر را در میان میدان دید که مشغول چرای دامهایشان بودند! وقتی داستان حضور عشایر را از مردم سوال کرد، متوجه شد که دام ها حدود شش ماه است که در میدان مین در رفت و آمد هستند وحتی یک انفجار هم صورت نگرفته است.
وی در پایان گفت: هر اتفاقی که در جبهه رخ می داد با عنایت پروردگار و امام زمان بود، شهادت و جانبازی در راه خدا یک اتفاق ساده نیست، بلکه این خود یک مرحله ای است از تقرب به درگاه خداوند، قطعا رخ دادی اتفاقی نیست؛ وقتی به زندگی شهیدانمان نگاه می کنیم می بینیم شهادتشان یک آرزو و هدیه بوده است که خودشان از خداوند گرفته اند.
