به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، "سید ابوالفضل کاظمی" از رزمندگان دوران دفاع مقدس و یاران شهید چمران در خصوص فیلم سینمایی "چ" اظهار کرد: فیلم یک بخش تخصصی و یک بخش عاطفی دارد که درباره بخش تخصصی آن صاحبنظران صحبت میکنند. اما آنچه مهم است شجاعت ابراهیم حاتمی کیا بود که تا حد توانش نام پاوه را در اجتماع مطرح کرد.
وی با اشاره به فیلم "شیار ۱۴۳" افزود: اقدام خانم مریلا زارعی در تجلیل از مادران شهدا کاری مردانه بود و حرف همه مردم است که حرکت خانم زارعی نسبت به خانواده شهدا بسیار زیبا بود.
وی بیان کرد: فیلم "چ" با وجود مخالفتها و موافقتها توانست نمایی از غربت پاوه را نشان دهد. دکتر چمران همیشه با شوخی از غربت پاوه به عنوان "لیله القدر پاوه" یاد میکرد. اما امروز جامعه کسانی مثل اصغر وصالی و شهید چمران را به واسطه فیلم چ میشناسند.
همرزم شهید چمران گفت: حاتمی کیا موضوعاتی در فیلمهایش مطرح کرد تا نسل جوان امروز بفهمد پاوه و چمران و دیگرانی بودهاند و دیگر بسیاری از آنان گمنام به شهادت رسیدند نمونه آن قاسم طاهری از نیروهای گارد جاویدان شاه بود که با شروع حوادث کردستان به پاوه آمد و به شهادت رسید.
ابوالفضل کاظمی تصریح کرد: در این ۳۵ سال برخیها اجازه ورود فرزندان شهید چمران به ایران را ندادند تا بفهمند چرا دکتر زمانی که برادرشان فوت شد پاوه را ترک نکرد. حاتمی کیا این اتفاق را به تصویر کشید و در قسمتی از فیلم شهید چمران به یاد همسر و فرزندانش میوفتد.
وی دلیل حضور گسترده دانشجویان در تجلیل از عوامل فیلم "چ" را حق بودن این فیلم دانست و افزود: الگوی ما حادثه کربلا است. کسی کربلا را ندیده اما چون کربلا جلوهای از حق است خدا مهر آن را در دل ما قرار داد.
همرزم شهید چمران تصریح کرد: هرکس به زبان خودش مظلومیت رزمندهها را برای نسل امروز مطرح میکند. بسیجی بودن تنها چفیه انداختن روی دوش نیست هرکس بتواند ارزش ها را حفظ کند بسیجی واقعی است.
وی در خاطرهای از شهید چمران گفت: شبی که قرار بود به دهلاویه برویم ماشینی را کنار جاده دیدیم. دکتر چمران ماشین را نگه داشت و رادیاتور ماشین را باز کرد. بچه گنجشکی درون رادیاتور بود گنجشک را که بیرون آورد، خشک کرد و گفت: همینطور که تو ازاد میشوی خدا مصطفی را هم ازاد میکند.
وی در پایان گفتوگو اظهار امیدواری کرد و گفت: انشالله امکان حضور فرزندان دکتر در ایران فراهم شود تا بتوانند آنها نیز مثل ما پدرشان را بشناسند.
