به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، یکم اسفند یادواره و مراسم اهدای جایزه ملی شهید دکتر رهنمون در اهواز برگزار شد، فردای آن ، تعدادی از پزشکان دوران دفاع مقدس که خود زمانی در بیمارستان صحرایی علیبنابیطالب(ع) به درمان مجروحان مشغول بودند، تصمیم گرفتند برای یادآوری آن دوران، بازدیدی از محل بیمارستان داشته باشند. ما هم همراه آنها شدیم تا بلکه بتوانیم روایتگر بخشی از فعالیتهای گروه پزشکی دوران دفاع مقدس باشیم.
بیمارستانی در مسیر جمعآوری زبالههای شهری!
این بیمارستان صحرایی تقریباً در ۱۰ کیلومتری شمال آبادان قرار دارد و تنها مسیر دسترسی فعلی آن، مسیری است که در کنار محل جمعآوری زبالههای شهر آبادان قرار دارد. به عبارتی برای رسیدن به محل بیمارستان باید منظره و بوی ناخوشایند زبالهها را تحمل کرد. با این حال، عدهای از خادمان زائران راهیان نور چند سال پیش کمر همت بستند و بیمارستانی که پس از جنگ رها شده و فاقد آب و برق بود را احیا و بازسازی کردند، به گونهای که اکنون به محلی برای اسکان زائران سرزمینهای نور که عمدتاً دانشجویان هستند، تبدیل شده است.
کارگران افغانی در حمل مجروح کمک کردند
دکتر معمارزاده در بدو ورود به بیمارستان، صحبتهای خود را اینگونه آغاز کرد: بیمارستان صحرایی علیبنابیطالب (ع) درست شب عملیات کربلای ۴ با ورود یک دستگاه آمبولانس حامل مجروحان عملیات، پذیرش خود را شروع کرد و این در شرایطی بود که هنوز هیچ کادر پزشکی به این بیمارستان نیامده بود و کارگرها هم مشغول تکمیل بیمارستان بودند.
وی در ادامه گفت: در آن زمان تعدادی کارگر افغانی در بیمارستان مشغول کار بودند و ما هم برای اینکه موقعیت بیمارستان لو نرود، اجازه خروج هیچ کارگری را از محوطه بیمارستان نداده بودیم. با این وجود وقتی تعداد مجروحانی که به بیمارستان منتقل میشدند افزایش یافت، همین کارگرهای افغانی از ما اجازه خواستند تا در همان جا باقی بمانند و برای حمل برانکارد مجروحان، کمک کنند.
استفاده از درهای خیبری
اولین مسئول بیمارستان صحرایی علیبنابیطالب (ع) در ادامه به سازه بیمارستانی اشاره میکند و میگوید: برای اینکه در زمان تخلیه مجروحان، آمبولانس مورد هدف قرار نگیرد، درهای ورودی و خروجی برای آمبولانسها پیشبینی شده بود. مقابل در اصلی بیمارستان هم، دیوار بتنی به ارتفاع تقریباً دو متر به صورت نیم دایره کشیده شده بود تا بدین شکل از اصابت مستقیم راکت، ترکش و گلوله به داخل بیمارستان جلوگیری شود.
بنا به گفته دکتر معمارزاده درهای اصلی و خودرویی بیمارستان نیز از چنان ضخامتی برخوردار است که در هنگام بسته بودن جلوی هر نوع انفجار و موج انفجاری را میگیرد. همین سبب شده بود تا رزمندگان، از این درها به عنوان «درهای خیبری» یاد کنند. سازه بیمارستان هم از بتن مسلح ساخته شده و در برابر بمبارانها مقاوم است. علاوه بر این برای تهویه هوا به سبک بادگیرهای یزدی، بادگیرهایی را بر بام ساختمان تعبیه کرده بودند تا جریان هوا به راحتی صورت گیرد.
وی با اشاره به اینکه در محوطه بیمارستان دو باند اصلی و یک باند فرعی برای بالگردها وجود داشت، گفت: در اینجا اورژانس مصدومان شیمیایی هم داشتیم که با فاصله از محل اصلی بیمارستان قرار داشت. علتش هم این بود که از آلوده شدن دیگر مجروحان جلوگیری کنیم.
هر کسی حق عمل نداشت
دکتر معمارزاده با اظهار اینکه در این بیمارستان جراحان بنامی حضور داشتند، یادآور شد: در سالن المانند اورژانس بیمارستان، جراحان بنامی چون دکتر فاضل و دکتر کلانتر معتمد به درمان مجروحان میپرداختند در واقع هر کسی اجازه نداشت درمان مجروحان را انجام دهد. برای نمونه استاد غفوری جلوی در اتاق عمل میایستاد و او مشخص میکرد چه کسی حق عمل دارد.
نوع عامل شیمیایی در مدت پنج دقیقه تشخیص داده میشد
وی با اظهار اینکه بیمارستان به نحوی احداث شده بود تا کارکنان بیمارستان از آسایش و ایمنی برخوردار باشند، درخصوص تجهیزات پزشکی بیمارستان گفت: برای اینکه بتوانیم در تشخیص نوع عامل شیمیایی مصدومان درست عمل کنیم، ماشینی داشتیم که پشت آن سیستم رایانهای وجود داشت که ترکیبات گازهای شیمیایی را بهصورت دقیق و در عرض پنج دقیقه نشان میداد. علاوه بر این «تله مانیتورینگ» هم داشتیم که بهوسیله آن همزمان میتوانستیم وضعیت چهار بیمار را رصد کنیم.
بیش از ۹۰۰ نفر در عملیات کربلای ۴ پذیرش شدند
اولین مسئول بیمارستان صحرایی علیبنابیطالب (ع) خاطرنشان کرد: در زمان عملیات کربلای ۴ حدود ۹۶۳ در این بیمارستان پذیرش شدند، اما در چون در اواسط عملیات کربلای پنج مسئولیت بیمارستان به دکتر انصاری که اکنون در اهواز چشم پزشک است، داده شد، بنده اطلاعی از آمار مجروحان پذیرش شده این عملیات ندارم.
