به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، مصطفی جمشیدی نویسنده مطرح کشور در یادداشتی که در اختیار خبرگزاری دفاع مقدس قرار داده نسبت به کم توجهی های صورت گرفته در خصوص حمایت از نویسندگان دفاع مقدس اعتراض کرد. متن این یادداشت به شرح زیر است:
سرنوشت ادبی ما درست مثل داستان «کسی به سرهنگ نامه نمی نویسد» شده است. کاش مرحوم فرزانه این داستان را ترجمه نمی کرد و ما آن را نمی خواندیم و امروز حال و روزخودمان را با آن مقایسه نمی کردیم. در داستان «مارکز» رجوع کردن قهرمان داستان به پستخانه برای گرفتن خبری از یاران دیروزش منجر به شکست و گرفتن جواب «نه» می شود.
اگر قرار باشد گفتمان انقلاب اسلامی منجر به ادبیات خاص خودش شود برخی کارهای فرهنگی که اکنون توسط برخی هنرمندان انجام می شود درست در نقطه مقابل آن قرار گرفته است. دعوت از نویسندگان و شاعرانی که عمری در خدمت آرمانهای نظام ستم شاهی به سر برده اند و بعد از انقلاب هم در خارج از کشور مشغول عیش و عشرت خود بوده اند یعنی اینکه حاصل سی و چند سال قلم زدن من و امثال من برای ادبیات انقلاب عملا فریاد زدن در کوهستان بوده است.
شنیدن این اخبار برای ما که عمری در حوزه ادبیات منبعث از انقلاب قلم زده ایم و بضاعت قصه نویسی برای انقلاب و و نقد شرایط ستم شاهی در خود دیده ایم عملا جز حسرت چیزی برایمان نمی گذارد.
سیاست های بنیاد ادبیات داستانی، کانون و... جاهایی که عملا این گونه ادبیات در ید تصوف آنها است در حال بدل شدن و چرخش است و این خطری است که هنر ما و امثال ما که برای بر پایی آن عمری قلم زده ایم را در معرض تهدید قرار می دهد. اتفاقی که اکنون افتاده است این است که عملا کسی به تلفن های ما پاسخ نمی دهد و به نامه ها و در خواست های ما وقعی نمی گذارد. عملا انگار نیستیم ....!
گویی ادبیات فقط و فقط محملی شده است برای ریاست آقایان روساء که فرهنگ و هنر انقلابی این ممللکت برایشان ذره ای اهمیتی نداشته و ندارد .... دوستانی که تا دیروز مثلا دوست ما بوده اند حالا در صف دشمنان ما واقع شده اند.
