در روز 21 شهریور ماه، پس از بازدید دیپلماتها و خبرنگاران خارجی مقیم بغداد از کمپ لیبرتی، گروه تروریستی منافقین مدعی شد که این بازدید یک عکس العمل ناشیانه به ادعای این گروه در باره زندان بودن کمپ لیبرتی است.
گروه تروریستی منافقین دیدار نمایندگان و دیپلماتهای خارجی که به ابتکار دولت عراق و سازمان ملل برنامه ریزی شده بود را یک تور مضحک تبلیغاتی نامید که در تلاش برای سرپوش گذاشتن بر زندان بودن لیبرتی است.
واقعیت آن است که اقدام به‌جا و مناسب دولت عراق و سازمان ملل به شانتاژچندماهه بقایای گروههای تروریستی در باره کمپ لیبرتی پایان داد؛ آسوشیتدپرس در همین رابطه گزارش داد:« دیپلماتهای خارجی بازدیدکننده از کمپ لیبرتی شرایط این اردوگاه را که قبلاً مسکن نیروهای آمریکایی در بغداد بود، قابل قبول ارزیابی کردند. برخی از این دیپلمات ها شرایط کمپ لیبرتی را در مقایسه با دیگر اردوگاه های پناهندگی خوب توصیف کردند.»
این اقدام حتی علل و ریشه‌های ناراحتی و بهانه تراشی‌های منافقین را نیز به وضوح عیان ساخت و به یک اصل آشکار تبدیل کرد که رهبری گروه تروریستی منافقین به خاطر برهم خوردن موقعیت تشکیلاتش و محدودشدن کنترلش بر نیروها ، شانتاژ به راه انداخته است و این همه به خود می پیچید:
«این گونه به نظر می رسد که نارضایتی سازمان منافقین خلق به این دلیل است که این گروه بهشت امن خود را در اردوگاه اشرف، جایی که در آن می توانست تمام آموزش های ایدئولوژیک و تروریستی خود را به طور مخفیانه اجرا کند، در حال از دست رفتن می بیند. بیرون از اشرف و در مکانی آزاد منافقین سخت تر می توانند نیروهای خود را کنترل کنند. تا کنون حد اقل 4 نفر از اعضای سازمان منافقین در کمپ لیبرتی از سلطۀ سازمان فرار کرده اند.»
البته خودرهبران ابله این گروه نیز در موضع گیری اخیرشان به این واقعیت اذعان کرده و آن را بیان داشته و آن را سقوط وحشتناک از اشرف به لیبرتی توصیف نموده اند!
اما چرا درحالی که رهبری گروه تروریستی منافقین از مدتی قبل خود خواستار بازدید خبرنگاران از کمپ لیبرتی بود، این چنین دچار شوک شد و دست به عکس العملی انفعالی زد تا این چنین ماهیت رفتارش بر همگان آشکار شود؟
واقعیت این است که درد اصلی رهبری منافقین فرصت نیافتن برای سواستفاده و مجال نداشتن برای برگزاری نمایش در مقابل دوربینهای خبرنگاران است. آنها به صراحت از غافلگیر شدنشان شکوه و شکایت کردند.
این بازدید نشان می دهد که دولت عراق و سازمان ملل هم به تجربه و سرانجام دریافته اند که دخالت دادن نمایندگان رهبری منافقین در مذاکرات و برنامه ها، جز به ضرر پیشرفت امور و مسائل انسانی نیست. اقدامی که از ابتدا بایستی تصمیم گیرندگان این پرونده از جمله آقای کوبلر به آن عمل می کردند و فرصت سنگ اندازی های چندماهه را از این گروه سلب می کردند.
ایران دیدبان
