به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، انگار که قرار بود به ضیافتی بزرگ دعوت شوند. بساط نوشتن نامه و خداحافظی از دوستان و نزدیکان به راه بود. معلوم نبود این آخرین نامه باشد یا نه. هرکس گوشه ای برای خودش خلوت می کرد و نامه می نوشت.
لحظه های عجیبی بود. عقربه ها که به ساعت شروع عملیات نزدیک می شد آنان که که از قافله عملیات عقب مانده بودند دوستان خود را در آغوش می کشیدند. گریه می کردند و بچه ها را به خدا می سپردند. معلوم نبود بعد از عملیات کدام یک از بچه ها زنده می ماند و کدام یک پر می کشید.
جملات زیر دست نوشته شهید سوری ساعاتی قبل از شروع عملیات بیت المقدس است:
"احساس سرما میکنم. از بچهها دور میشوم و در گوشهای مینشینم. چشمهایم را میبندم تا خود را و آنچه را که در پیش داریم، بهتر احساس کنم. آنچه مرا میلرزاند، سرما نیست، شوق و اشتیاق و علاقهای است که آزادسازی خرمشهر در من ایجاد کرده است.
خرمشهر، خرمشهر، خرمشهر... دلم میخواهد این اسم را فریاد بزنم. او باید خرمی را آغاز کرده باشد. حتماً خبردار شده که ما داریم میرویم، بچهها دارند میروند، همه داریم میرویم تا آزادیش را به او بازگردانیم. بوی ماهی و هرم شط در مشامم میپیچد. بوی آشنای خرمشهر و آن هیاهوی جاری در اطراف شط و آن هوای خاص"
این تصاویر حال و هوای رزمنده ها را قبل از شروع عملیات بیت المقدس نشان می دهد.
