یاور در دوران پیروزی انقلاب در تظاهرات و راهپیمایی ها شرکت فعال داشت و در جریان وقایع انقلاب قرار می گرفت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، یاور پس از اخذ دیپلم به عضویت کمیته انقلاب اسلامی در آمد ولی در آبان 1360 از آن کناره گیری کرد و به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد و در واحد عملیات سپاه ابهر مشغول شد.
وی برای گذراندن دوره آموزشی به پادگان امام حسین (ع) رفت. پس از مدتی در خلال دوره آموزشی، گردان حر تشکیل شد و برادر قاسم رضایی فرمانده گردان و یاور معروفخانی جانشین وی در گردان حر معرفی گردید.
این گردان به جبهه سوسنگرد اعزام شد. از جمله عملیات هایی که یاور در آن شرکت داشت عملیات بیت المقدس بود. یاور معروفخانی در تمام سال 61 در جبهه بود و شهادت برادرش علی نتوانست او را از مناطق عملیاتی دور کند.
در حالی که یاور فرماندهی محور عملیاتی لشکر 17 علی بن ابی طالب (ع) را به عهده داشت، صبح روز 20 آبان 1361 در جریان عملیات محرم در منطقه عین خوش در اثر اصابت ترکش به شدت مجروح و حین انتقال به بیمارستان به شهادت رسید.
برای آشنایی بیشتر با این شهید بزرگوار مصاحبه با حجت محمدی همرزم شهید معروفخانی ترتیب داده شد که شرح آن در زیر می آید.
در روزهای سرد پاییز سال 1362 به اتفاق دوستان زیادی از خطه ابهر، شناط و شهرهای تابعه در قالب گردان ولیعصر(ع) در منطقه جنگی سرپل ذهاب مستقر بودیم.
در این بین حقیر به اتفاق شهید اسرافیل تاریقلی، شهید حسین دست بست، شهید رمضانعلی رشیدی و برادران علی مظفری، ابوالفضل یوسفی، جواد امین شرعی، سید محمدرضا امینی، بهروز خداوردی، در قالب دسته شهید یاور معروفخانی افتخار همسنگری، هم مدرسه ای و هم محلی را داشتیم و همین امتیاز باعث هموار شدن سختی های منطقه صعب العبور کوه های بازیدراز و سرمای طاقت فرسای مناطق کوهستانی قصر شیرین و سرپل ذهاب و برخی کاستی ها بر ما شده بود.
در همین ایام که مقارن شده بود با هشتمین روز محرم الحرام و عصر تاسوعای حسینی شهید سید موسی امینی که از منطقه سردشت عازم مأموریت به منطقه دیگری بود با اطلاع از حضور همشهریان در منطقه سرپل ذهاب به دیدار ما آمد و با حضور گرم خویش موجی از شادی و انرژی را برای ما به ارمغان آورد.
هنوز چند ساعتی از حضورش در قرارگاه نگذشته بود که شادروان به دوستان گفت مگر فردا تاسوعای حسینی نیست چرا دسته عزاداری تشکیل نمی دهید.
بلند شد و به رسم محلی، دسته ساده بی آلایش سینه زنی را در سوگ ابا عبدا...الحسین برپا نمودیم هنوز دقایقی از نوحه خوانی نگذشته بود که تاثیر این تجمع عرفانی همه بچه های گردان را تحت تاثیر قرار داد و تا پاسی از شب دسته عزاداری 15 نفری که به بیش از 400 نفر افزایش یافته بود با زمزمه های حسین حسین منطقه سرپل ذهاب را منّور و معطر ساخت سپس بچه های هرگردان هرکدام به طرف سنگرهای خویش رفتند و ما هم برای استراحت به طرف سنگر خویش که مختص دسته شهید یاور معروفخانی (از سرداران دلیر خطه ابهر) بود حرکت کردیم تا برای حضور مقتدرانه در عملیات آتی استراحت کرده و انرژی بگیریم ساعت 4 صبح روز تاسوعا دوم مهر سال 62 منطقه را هوای سردی احاطه کرده بود نوبت کشیک و پاسداری اینجانب در کنار سنگر تجمعی آغاز شد هنوز دقایقی از نوبت کشیک من نگذشته بود که صدای وحشتناک و دلخراش اصابت موشک های کاتویوشای دژخیمان بعثی سکوت را شکست و بیش از 40 موشک به قرارگاه اصابت نمود و بوی باروت و دود و گرد وغبارمنطقه را احاطه نمود و صدای رزمندگانی که مجروح شده بودند و یا در حال عروج بودند سایه سنگین تاریکی سپیده دم را تاریکتر نمود.
کم کم به خود مسلط شده و سریعاً به طرف سنگرها تجمعی شتافتم و به کمک امدادگران که از واحدهای دیگر آمده بودند مجروحان را که در سنگرها زیر آوار و کیسه های شن گرفتار شده بودند به بیرون سنگرها آوردیم از همرزمان برادر علی یوسفی و علی مظفری علیرغم موج گرفتگی به مجروحان کمک می کردند اکثر بچه های دسته مجروح شده بودند و زنده یاد حسین دست بست و رمضانعلی رشیدی و محمد یارقلی (اهل هیدج) در دم شربت شهادت نوشیده بودند ولی سید موسی امینی که چهره زیبا و شاد و نورانی پیدا کرده بود لحظات آخر زندگی را سپری می نمود و تلاش امدادگران برای نجات وی که از ناحیه سینه و شکم آماج ترکش های دژخیمان یزیدی قرار گرفته بود نتوانست مانع دیدار وی با معبود و سالار شهیدان که روز قبل برایش عزاداری می کرد بگردد.
آری سید موسی هم با چهره ای خندان و همچون فرشته ها در صبح روز تاسوعا به جمع دیگر یاران شهیدش حسین دست بست، و رمضانعلی رشیدی – محمد یارقلی که در یک سنگر بودند پیوست و عطای این دنیای خاکی و فانی و بی مقدار را به لقایش بخشید و ما را با کوله باری از خاطرات تلخ و شیرین و مسؤلیت سنگین حفظ و پاسداری از دستاوردها و ارزش های دفاع مقدس که حاصل خون هزاران شهید والامقام می باشد تنها گذاشتند بارالهی در روز حساب در پیشگاه این فرشتگان مقرب ما را شرمنده و سرافکنده قرار مده.
یادشان گرامی و راهشان پر رهرو باد.
انتهای پیام/