فردا دیر است

به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، یکی از دغدغههای خانواده های محترم شهدا، حفظ و حراست از یادگارهای به جا مانده از شهداست. اغلب این خانواده ها مدارک، اسناد و عکس های درخور توجهی از شهدا در اختیار دارند که تاکنون از این «امانت»ها نگهداری و حراست کرده اند. وصیت نامه­ها، دستنوشته­ها و نامه­های زیادی از شهدا در دسترس خانواده هاست که متاسفانه تاکنون این اسناد به مراکز فرهنگی- پژوهشی یا موزه های دفاع مقدس راه نیافته و در اختیار پژوهشگران و نویسندگان قرار نگرفته اند.

وضع اسناد باقیمانده از شهدا وخیم است

اغلب این اسناد به طور ناشیانه و بی هیچ آداب وترتیبی در کنج قفسهها و کمدهای خانوادهها نگهداری میشوند. خیلی از عکس های به جا مانده از شهدا به خاطر نگهداری دراز مدت در آلبوم ها به ویژه آلبوم های چسبی کیفیت خود را از دست داده اند و بیم آن می رود که در اثر ادامه این روند در معرض آسیب های جدی قرار گیرند.

خطوط کم رنگ

خیلی از مدارک و اسناد باقیمانده از شهدا به دلیل گذشت زمان و شرایط نامساعد نگهداری و به ویژه کیفیت نامطلوب کاغذ آنها، در حال فرسودگی هستند. خطوط وصیت نامه­ها و دلنوشته­های باقیمانده از شهیدان سرافراز جنگ تحمیلی به دلیل کیفیت جوهر بکار رفته در آنها، روز به روز کم رنگ­تر می شوند. این مدارک و اسناد تاکنون اسکن نشده و «اصل» این اسناد گرانبها در معرض آسیب جدی قرار دارند. خیلی از خانواده های شهدا هنوز برگ اعزام به جبهه و حتی رضایت نامه اعزام به جبهه جگر گوشه­هایشان را به یادگار نگهداشته اند. اما شما که غریبه نیستند این اسناد در وضعیت خوبی نگهداری نمی شوند و هر آن در معرض آسیب جدی هستند.

مدرک شناسایی

خانواده گرامی شهید حسن امینی با گذشت بیش از 32 سال از شهادت فرزندشان در دشت عباس هنوز اصل برگ رضایت نامه ایشان را در اختیار دارند. والدین محترم این شهید 19 ساله تاکنون از این برگ با دقت و وسواس زیاد مراقبت کرده اند. خوب است بدانید این برگه، مدرک شناسایی پیکر بی سر شهید حسن امینی در معراج شهدا بوده است. راستش را بخواهید این برگ به این مهمی به دلیل کاهی بودن کاغذ آن مقاومت خود را از دست داده و در صورتی که برای نگهداری اصولی آن اقدام جدی نشود، قطعاً چند سال دیگر این سند ملی مخدوش خواهد شد.

خانواده دانشجوی شهید فرهاد مروتی هنوز وسایل، اشیاء، لباس ها و مدارک باقیمانده از شهید را در خانه(داخل ساک دستی شهید) نگهداری می کنند. هر چند ساک دستی باقیمانده از شهید، مونس شب گریه های مادر بزرگوار ایشان است؛ اما این اسناد و اسباب به دلیل شرایط نگهداری نا مطلوب هر آن در معرض آسیب جدی هستند. وضعیت آثار باقیمانده از شهدای دیگر نیز درست به همین شکل است.

دفترچه خونی

متاسفانه خیلی از خانواده ها از اهمیت و ارزش و اعتبار این اسناد و مدارک با خبر نیستند و غافل از ارزش این اسناد، گاه اصل این مدارک را به راحتی در اختیار کسانی قرار می دهند که تعهدی برای مراقبت از آنها ندارند. البته معدودی از خانواده­های محترم شهدا با درک ضرورت حفظ و نگهداری اصولی از آثار شهدا به صورت خودجوش وسایل و مدارک باقیمانده را در اختیار موزه شهدا یا مراکز مرتبط قرار داده اند. به طور مثال اگر حاج اباذر مهدی پور پدر بزرگوار دانشجوی شهید سیروس مهدی پور، دفترچه جیبی خونین شهید مهدی پور را به موزه شهرداری منطقه 22 نمی­داد شاید هیچوقت کتاب ارزشمند «دسته یک» خلق نمی شد و مظلومیت 14 شهید دسته یک گردان حمزه سید الشهدا (س) به گوش دیگران نمی رسید. محسن کاظمی پژوهشگر و نویسنده دفاع مقدس با مراجعه به همین دفترچه خونین شهید سیروس مهدی پور توانست اسامی شهدای دسته یک را شناسایی و نسبت به پژوهش و چاپ کتاب اقدام کند.

فردا دیر است

حقیقت امر این است که با گذشت 27 سال از پایان جنگ برای جمع آوری و حفظ آثار باقیمانده از شهدا چاره اندیشی درست و حسابی نشده و خانواده­ها و علاقه مندان به حوزه دفاع مقدس به شدت نگران سرنوشت اسناد و مدارک بجا مانده از عزیزان خود هستند. بدون شک گردآوری و تجمیع آثار شهدا به ویژه شهدای شاخص می تواند آثار و برکات زیادی به همراه داشته باشد.

اگر هر کدام از اسناد مربوط به شهدا را به مثابه یک قطعه از پازل بزرگ دفاع مقدس فرض کنیم، هر چند هر یک از این قطعات به نوبه خود به عنوان یک جزء دارای ارزش و اعتبار هستند اما در کل زمانی تاثیر بیشتری خواهند داشت که این قطعات در کنار یکدیگر قرار بگیرند و پازل بزرگ دفاع مقدس را تکمیل کنند. راستش را بخواهید به دلیل عدم اهتمام جدی به گردآوری آثار شهدا، تصویری که الان از برخی شهدا به ویژه شهدای شاخص ارائه می شود تصویری مات و گاه مبهم است. مسلماً با تصاویر مات و مبهم نمی توان، صورت و سیرت واقعی شهدا را آن طور که شایسته و بایسته است، ترسیم و تبیین کرد.

امروزه برای دیدن تصویری واضح و شفاف از شهدا به تکمیل این جورچین زیبا نیاز داریم و این امکان پذیر نیست مگر با جمع آوری اسناد و مدارک و ارائه یک تصویر کامل و ماندگار از تابلوی زیبای دفاع مقدس. پس تا دیر نشده باید دست به کار شد که فردا خیلی دیر است. مسلماً هر چقدر برای این کار دیرتر اقدام شود، در این صورت خطوط وصیت نامه و ها و دست نوشته های شهدای مظلوم هشت سال دفاع مقدس  کمر نگ شدن و آسیب پذیرتر خواهد شد. حرف ما این است آیا فردا با اسناد و مدارک آسیب دیده و مخدوش و با عکس های کم رنگ شده و تار، می توان حقانیت و مظلومیت شهدای جنگ تحمیلی را اثبات کرد؟