محمدباقر نیکخواه بهرامی پژوهشگر، محقق و نویسنده دفاع مقدس درمصاحبه اختصاصی با خبرنگار دفاع مقدسبه تشریح فعالیت های ستاد پشتیبانی مهندسی جنگ جهاد در دوران جنگ تحمیلی پرداخت و اظهار داشت: نیروهای جهاد سازندگی قبل از آغاز عملیات در منطقه حضور داشتند. در واقع هرجا که نیاز بود رزمندگان حضور داشته باشند آنها نیز حضور یافته و هرآنچه به عنوان موانع همچون سنگر، اردوگاه، قرارگاه، مقر پناهگاه لازم بود، توسط مهندسی رزمی جنگ جهاد ساخته می شد.
نیکخواه بهرامی ادامه داد: گردانهای مهندسی جنگ جهاد در راستای پشتیبانی های مختلف زاغه های مهمات و کانال آب ایجاد می کردند. اقدامات موثر و بینظیری همچون احداث پل بعثت، عظیم ترین پل جهان که 14 کیلومتر بود.
وی ادامه داد: احداث پل خیبر در جزایر مجنون و پلهای دیگری در رودخانه های سیروان در استان کردستان، کارون و بهمنشیر در خوزستان و نیز احداث کانال هایی که آب را به سمت مواضع دشمن هدایت می کرد، از دیگر فعالیت های کم نظیر مهندسی رزمی جنگ بود.
این پژوهشگر دفاع مقدس تصریح کرد: این سنگرسازان بی سنگر در کنار فرماندهان ارتش و سپاه حضور داشتند؛ به طوریکه انجام عملیات بدون حضور نیروهای مهندسی رزمی امکانپذیر نبود؛ بنابراین فرماندهان ستاد پشتیبانی مهندسی جنگ جهاد در همه جلسات فرماندهان نظامی حضور داشتند.
نیکخواه بهرامی بیان کرد: نیروهای مهندسی رزمی در قالب 5 قرارگاه کربلا، نجف، نوح، رمضان و حمزه سیدالشهدا در تمامی محورهای عملیاتی از شمالغرب، غرب و جنوب مستقر بودند. هر قرارگاه در محور مشخصی مستقر بود و پشتیبانی مهندسی جنگ را برعهده داشت.
وی افزود: مهندسی رزمی ارتش و سپاه در طول جنگ تحمیلی در کنار جهادسازندگی حضور داشتندو با همکاری همدیگر مواضع را احداث می کردند.
این نویسنده دفاع مقدس تصریح کرد: اقدامات نیروهای جهاد سازندگی در سه مرحله صورت می گرفت. قبل از عملیات کارهای مختلف از جمله ایجاد استتار و زدن خاکریز. همچنین جاده هایی احداث می کردند تا خودروهای نظامی، نفربرها و همه ترددها دیده نشود.
وی ادامه داد: سنگرسازان بی سنگر در حین عملیات جلوتر از رزمندگان با لودر و بلدوزر زیر شدیدترین بمبارانها و آتش دشمن مواضع لازم را ایجاد می کردند. راننده ها بدون توجه به بمباران دشمن با تعهدی که داشتند کار خود را بدون هیچ وقفه ای انجام می دادند و با موانعی که می ساختند پاتک های دشمن را خنثی می کردند؛ زیرا در دشت های وسیع جنوب اگر موانعی وجود نداشت به راحتی مورد اصابت دشمن قرار می گرفتند.
نیکخواه بهرامی گفت: در حین احداث خاکریز در هر لودر و بلدوزر 6 تا 9 نفر شهید می شدند این راننده ها از جوان 14 ساله تا پیرمرد تا پایان کار بدون توجه به آتش دشمن شروع به زدن خاکریز می کردند. نفر اول که شهید می شد، نفر بعدی و بعدی . به هر بهایی که شده بود مواضع را ایجاد کرده و کار خود را تا آخر انجام می دادند. بعد از عملیات نیز پناهگاه ها و بیمارستان های صحرایی جدیدی احداث می کردند.
این جانباز دفاع مقدس عنوان داشت: حضرت امام(ره) به حق نیروهای جهادسازندگی را سنگرسازان بی سنگر نامید. جلوی آنها هیچ خاکریزی نبود و تا 70 متری دشمن کار می کردند.
وی با بیان اینکه این فداکاری ها، ایمان و تعهدی که رزمندگان داشتند باید در قالب هنر و به شکل فیلم سینمایی و سریال به نمایش گذاشته شود، افزود: فیلمنامه های ماندگاری می توان در این زمینه نوشت.
نیکخواه بهرامی با اشاره به شهدای مهندسی جنگ جهاد گفت: شهید محمدتقی رضوی، محمد طرحچی فرمانده پشتیبانی جنگ جهاد و قرارگاه کربلا، شهید ساجدی و شهید خوشنویسان از شهدای شاخص جهاد بودند.
این پژوهشگر دفاع مقدس خاطرنشان کرد: ایمان راسخ و تعهدی که رزمندگان داشتند، شجاعت برگرفته از باوری که موجب مقاومت آنها بود همه و همه باعث شده بود تا نیروهای جهاد سازندگی در اوج اخلاص اقدامات منحصر به فردی در طول دوران دفاع مقدس انجام دهند؛ جوان 15 ساله ای که با علم به اینکه می دانست شهید می شود؛ اما التماس می کرد تا روی لودر برود تبلور داشتن چنین اعتقاداتی است.
نیکخواه بهرامی با اشاره به تفاوت رزمندگان ایران اسلامی و نیروهای عراقی تاکید کرد: تبعیت از ولایت، اطاعت از فرامین پیامبرگونه حضرت امام(ره)، احترام به ایشان و مدیریت با صداقت از جمله ویژگی های بارز رزمندگان در طول جنگ تحمیلی بود.
وی گفت: همه نیروهای ما داوطلبانه به جبهه می آمدند، فارغ التحصیلان دانشگاه، دکتر و مهندس بودند؛ اما نیروهای عراقی همگی نظامی بوده و به زور به جنگ آمده بودند و آموزه های کلاسیک داشتند. ترس از کشته شدن داشتند و فشاری که بر روی آنها بود، در روح و روان آنها مشخص بود.
گفتو گو از زهرا آرمند
