هراس صهیونیست‌ها از توان نظامی حزب‌الله لبنان/ بررسی «سامانه‌های موشکی» مقاومت اسلامی

به گزارش خبرنگار بین‌الملل دفاع پرس، یکی از مهم‌ترین بخش‌های تاکتیک‌ رزم هیبریدی مقاومت اسلامی در برابر دشمنان اسلام «استفاده گسترده از تسلیحات موشکی» است که در این گزارش قصد داریم به بخشی از سامانه‌های موشکی مقاومت اسلامی لبنان، که نقش مهمی در نبردهای حزب‌الله داشته‌اند، بپردازیم.

طوفان شمال؛‌ گردباد غرب

حزب‌الله را در تمام ابعاد، می‌توان یک «غافلگیری» برای ارتش اسرائیل و متحدان و مزدورانش به حساب آورد. یکی از این ابعاد، «سامانه توپخانه‌ای-موشکی» مقاومت اسلامی است که نیروهای مقاومت اسلامی ابتدا در دهه 80، سپس به ‌طور گسترده‌تر در دهه 90 میلادی (70 شمسی) و بعد از آن به صورت انبوه و متمرکز در جنگ 33 روزه استفاده کرد. موشک‌های مقاومت اسلامی در 16 جولای 2006 (26 تیر 1385) شهر بندری حیفا سومین شهر مهم رژیم صهیونیستی واقع در ساحل شمال فلسطین اشغالی را هدف حمله طوفانی خود قرار دادند که تا امروز نیز گسترده‌ترین حمله موشکی به یک شهر در سرزمین‌های اشغالی محسوب می‌شود به گونه‌ای که صهیونیست‌ها شلیک 25 موشک اسکاد توسط ارتش صدام به تل‌آویو در جریان جنگ خلیج فارس را تنها یک شوخی در مقابل حملات گسترده موشکی حزب الله به شمال فلسطین اشغالی مخصوصا بندر حیفا به حساب آوردند.

با این حال ارتش رژیم صهیونیستی همواره در طول جنگ 33 روزه، هر موشکی که از سوی حزب‌الله به اراضی تحت اشغال مهاجران تروریست در فلسطین اشغالی اصابت می‌کرد را «کاتیوشا» می‌نامید. دلیل ترویج این نام میان صهیونیست‌ها از سوی دولت و فرماندهی نظامی اسرائیل، کاهش ترس و اضطراب شهروندان اشغالگر از وجود هر نوع موشک دیگر، مخصوصا موشک‌های با کلاهک انفجاری قدرتمند، در دستان رزمندگان مقاومت اسلامی بود.

پس از کارآیی موفقیت‌آمیز موشک در مقاومت اسلامی و ایجاد «توازن وحشت» و «بازدارندگی متقابل» در برابر ارتش رژیم صهیونیستی، که با پشتیبانی جمهوری اسلامی ایران و جمهوری عربی سوریه صورت گرفت، نوبت به مقابله با مزدوران رژیم صهیونیستی در سوریه، که به دنبال براندازی حلقه میانی محور مقاومت و سپس حمله به خاک لبنان برای نابودی حزب الله بودند، رسید.

کاربرد موشک‌ها در جنگ سوریه برخلاف جنگ 33 روزه که به عنوان عامل بازدارنده علیه صهیونیست‌ها به کار می‌رفت، به عنوان ابزاری برای انهدام گسترده مواضع تروریست‌ها است. به همین دلیل حزب‌الله هم‌اکنون از سامانه‌های جدیدی در سوریه استفاده می‌کند که قدرت بالایی برای تخریب سنگرها و اماکن استقرار تروریست‌ها دارند. در کنار این موضوع، آتش گسترده توپخانه در پیشروی نیروهای مقاومت در عملیات‌های آزادسازی نیز گزینه جدیدی است که حزب‌الله از آن به عنوان بخشی از تاکتیک هیبریدی خود در سوریه استفاده می‌‌کند که در زمان جنگ 33 روزه با این حجم وجود نداشت. با این وجود میزان گلوله‌های توپ موشک‌هایی که حزب‌الله تا امروز در پشتیبانی آتش یا حمله به مواضع تروریست‌ها در سوریه از آن‌‌ها استفاده کرده، ده‌ها بلکه صدها بار بیشتر از گلوله‌های توپ و موشکی است که علیه صهیونیست‌ها در جنگ 33 روزه استفاده کرد.

علاوه بر سامانه موشکی و توپخانه‌ای که در حیطه سلاح‌های پرتابی زمین به زمین جا می‌گیرد، ما با حجم قابل توجهی از موشک‌های زمین به دریا، ضد زره و همین‌طور سامانه‌های موشکی ضد هوایی مخصوصا از نوع دوش پرتاب در مقاومت اسلامی مواجه هستیم. به همین دلیل در ادامه به بررسی تسلیحات سامانه توپخانه‌ای-موشکی مقاومت اسلامی لبنان می‌پردازیم:

آتش جهنمی بر سر صهیونیسم و تروریسم

سامانه موشکی حزب الله لبنان در چهار گروه «زمین به زمین- زمین به دریا- زمین به هوا- ضد زره» قرار می‌گیرد. مهم‌ترین بخش از این سامانه، موشک‌های زمین به زمین هستند.

مقاومت اسلامی از اواسط 80 میلادی (60 شمسی) در نخستین حملات موشکی به مواضع ارتش رژیم صهیونیستی در مناطق اشغالی جنوب لبنان، از موشک «بی‌ام-21 گراد» ساخت اتحاد جماهیر شوروی سابق، که به خاطر نمونه قدیمی و پایه آن در میانه عامه مردم و نظامیان با نام «کاتیوشا» شناخته می‌شود، استفاده کرد. این سامانه موشکی که مجهز به 40 لوله جهت شلیک موشک است، در جنگ‌های 7 روزه و 16 روزه و سپس جنگ 33 روزه علیه شهرک‌ها و شهرهای مرزی شمال فلسطین اشغالی مورد استفاده قرار گرفت. در جنگ 33 روزه از این موشک برای حمله متقابل از سوی حزب‌الله علیه شهرهای صفد، نهاریا و کریات شمونه و همین‌طور شهرک‌های مطله، زرعیت و دیگر نواحی واقع در فاصله 15 تا 20 کیلومتری از مرز لبنان استفاده شد. اکنون نیز نقش اصلی این موشک در انهدام مواضع تروریست‌ها و اجرای آتش تهیه پیش از حملات گسترده رزمندگان مقاومت اسلامی در عملیات‌های آزادسازی است.

موشک «فجر-5» را باید یکی از موشک‌های مهم مقاومت اسلامی نامید. حزب الله لبنان طی جنگ 33 روزه و طی حمله به شهرهای «حیفا»، «عکا»، «طبریا» از این موشک 915 کیلوگرمی که قادر به حمل کلاهکی انفجاری به وزن 175 کیلوگرم و دارای بردی معادل 70 کیلومتر است، به دفعات متعدد استفاده کرد که تلفات قابل توجهی به صهیونیست‌ها و زیرساخت‌های آنان وارد آورد. در حملات مقاومت اسلامی لبنان به بندر حیفا، فرودگاه، پالایشگاه نفت، ایستگاه قطار و بندر این شهر هدف حمله موشکی مقاومت اسلامی لبنان قرار گرفتند. این موشک نه فقط توسط حزب الله بلکه توسط نیروهای جنبش مقاومت فلسطین (جهاد اسلامی و حماس) نیز در حمله موشکی به شهرهای تل‌آویو و هرتزلیا در ساحل مرکزی فلسطین اشغالی استفاده شده است.

 

«ام-302 خیبر» ساخت سوریه، که نمونه ارتقا یافته موشک «وای-شی 2» ساخت جمهوری خلق چین است، دوربردترین موشک مقاومت اسلامی لبنان در جنگ 33 روزه به شمار می‌آید. این موشک با بردی بالغ بر 100 کیلومتر و کلاهکی انفجاری مجهز به 150 کیلوگرم مواد منفجره، طی جنگ 33 روزه توسط «واحد عملیات موشکی مقاومت اسلامی» به سمت شهرهای «عفوله»، «یافا»، «ناصره»، «بیسان» و «حاضره» که در عمق 70 تا 80 کیلومتری مرزهای شمالی فلسطین و جنوبی لبنان قرار دارند، شلیک شد. این موشک به دلیل برد قابل توجه آن در میان موشک‌های حزب الله و در عین حال کاربرد آن برای انهدام زیرساخت‌های دشمن، در سوریه استفاده نمی‌شود.

اگرچه خانواده ایرانی زلزال با سه مدل «زلزال-1»، «زلزال-2» و «زلزال-3» جزو مهم‌ترین موشک‌های مقاومت اسلامی در برد بالای 150 تا 200 کیلومتر هستند، اما مهم‌ترین موشک مقاومت اسلامی در برد بالای 200 کیلومتر را باید موشک ایرانی «فاتح-110» و نمونه زمین به دریای آن یعنی موشک «خلیج فارس» به حساب آورد. این موشک هولناک رادارگریز و نقطه زن، با طولی حدود 9 متر و بردی معادل 300 کیلومتر، دارای سیستم عملکرد تک مرحله‌ای بوده و از سوخت جامد استفاده می‌کند. در سال 1390 (2011) ایران از مدل دریایی این موشک، که «خلیج فارس» نامگذاری شده بود، رونمایی کرد که هدف از آن تخریب و انهدام کشتی‌ها، رزمناوها و سکوهای نفتی دریایی متعلق به دشمن در دریاست.

حزب‌الله لبنان، بنابر اظهارات مقامات رده بالای رژیم صهیونیستی، فاتح110 را بیش از چهار سال است که به‌ عنوان یک سلاح استراتژیک در اختیار دارد. این موشک با سرعتی سه و نیم برابر صوت، قادر است از هر نقطه‌ای در جنوب لبنان، تمام فلسطین اشغالی یا به تعبیر سید حسن نصرالله «از کریات شمونه تا ایلات» هدف حمله خود قرار دهد. قابلیت حمل 500 کیلوگرم مواد منفجره در کلاهک این موشک، به تنهایی دلیلی قانع کننده برای شدت هراس صهیونیست‌ها از استفاده گسترده این موشک توسط حزب‌الله علیه زیربناها و شهرهای رژیم صهیونیستی در جنگ آینده است.

اگرچه احتمال اینکه حزب‌الله تعدادی از موشک‌های خانواده «شهاب»، به ویژه «شهاب-1» و «شهاب-2»، را در اختیار داشته باشد، نیز وجود دارد اما آنچه که در بالا به آن اشاره کردیم، محتمل‌ترین گزینه‌های مربوط به موشک‌های زمین به زمین مقاومت اسلامی است.

در حیطه موشک‌های زمین به دریا، حزب الله با در اختیار داشتن دو موشک قدرتمند «پی-800» (موسوم به «یاخونت»، ساخت روسیه، دارای طولی مشابه خلیج فارس، برد 300 کیلومتر و کلاهک جنگی 250 کیلوگرمی) و «خلیج فارس» نه فقط کشتی‌ها و اهداف ساحلی، بلکه سکوهای نفتی دولت اشغالگر در دریای مدیترانه را نیز با تهدیدی جدی مواجه کرده است. توان موشکی حزب‌الله در عملیات علیه اهداف دریایی تا جایی است که قادر است کشتی‌های کمک رسان به متجاوزین صهیونیست را حتی در دریای سرخ مورد تهدید قرار دهد.

سامانه دومی که مقاومت اسلامی لبنان از آن نه صرفا به عنوان سلاح ضدهوایی بلکه به عنوان تیربار سنگین ضد استحکامات نیز استفاده می‌کند، توپ معروف 23 میلی‌متری «zu» است. در گذشته این سلاح ساخت روسیه و ارتقا یافته توسط ایران، کاربرد زیادی در مقاومت اسلامی نداشت، اما هم‌اکنون و پس از آغاز نبردهای مقاومت اسلامی در سوریه، به‌ عنوان یکی از سلاح‌های کاربردی نیروهای مقاومت اسلامی علیه تروریست‌‌ها و مواضع آنان به‌ویژه در ارتفاعات مرزی قلمون، که خالی از ساکنان غیرنظامی است، به کار می‌رود. نواخت سریع و بالای این سلاح دولول، که دارای برد موثری معادل 2.5 کیلومتر است، باعث افزایش پشتیبانی آتش مقاومت اسلامی در نبردهای سوریه شده است زیرا این سلاح را می‌توان بر روی وانت، کامیون و دیگر وسایل نقلیه نیمه سنگین و سنگین سوار و استفاده کرد. با توجه به افزایش قابل توجه تعداد این ضد هوایی طی ‌سال‌های اخیر در مقاومت اسلامی، ارتش اسرائیل مجبور شده است که برای افزایش برد و ارتفاع پروازی نیروی هوایی خود، متوسل به گزینه‌هایی همچون خرید هواپیماهای پیشرفته F-35 از دولت آمریکا شود.

آغاز استفاده از سلاح‌های ضد زره در مقاومت اسلامی لبنان با تشکیل مخفیانه این جنبش در منطقه خلده در جنوب بیروت در ژوئن 1982 (خرداد 1361) همزمان است. در آن زمان، تنها سلاح مهم ضد زره جوانان مبارز در منطقه خلده، موشک انداز ضد تانک «RPG-7» ساخت شوروی سابق بود که علیه خودروها و نفربرهای اسرائیلی در حومه بیروت به کار گرفته می‌شد. این سلاح همزمان با جنگ ویتنام ساخته شد و هم‌اکنون توسط نیروهای مسلح در بسیاری از کشورهای جهان استفاده می‌شود. کالیبر آن 40 میلی‌متر و وزن سر جنگی آن بر اساس 4 نوع موشکی که شلیک می‌کند، از 2.6 تا 4.5 کیلوگرم متغیر است.

 

با پیشرفت فناوری‌ها و همین‌طور تغییر ساختار جنگی مقاومت اسلامی از جنگ چریکی به ساختار چریکی-منظم، که از آن به عنوان تاکتیک ترکیبی یا هیبریدی نام می‌بریم، حزب‌الله به فکر پیشرفت سامانه‌های ضد زره خود افتاد. نمود بارز این قضیه در جنگ 33 روزه و استفاده گسترده رزمندگان حزب الله از موشک‌های ضد زره «کورنت» و «ام 47» (موسوم به «دراگون»)، که به ترتیب توسط روسیه و آمریکا ساخته شده‌اند، باعث انهدام گسترده در ادوات ارتش رژیم صهیونیستی مخصوصا تانک‌های پیشرفته مرکاوا-4 در جنوب لبنان شد. این دو موشک، مخصوصا کورنت، ضربات سختی به ادوات صهیونیست‌‌ها وارد کردند و هم‌اکنون به عنوان دو سلاح سازمانی مهم علیه تانک‌ها، نفربرها، خودروها و استحکامات تروریست‌ها در اختیار رزمندگان یگان‌های تخریب مقاومت اسلامی در سوریه قرار دارند.

انتهای پیام/421