به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، حالا دیگر خیلی ها معتقدند ساختار و سازمان فعلی سینما و فیلم در ایران از برقراری ارتباط دو سویه بین فیلمساز و مخاطب عاجز است. در ساختار رایج سینما و فیلم در کشور، فیلمسازها تنها می توانند فیلمشان را در جشنواره های معمولاً یک هفته ای یا ده روزه شرکت دهند و در این جشنواره ها همراه مخاطبانی که خود یا فیلمسازند و یا دست اندرکار جشنواره ـ و نه توده مردم ـ فیلمشان را ببینند.
در حالیکه فیلمسازی که برای مردم فیلم ساخته است بیش از هر چیزی به آگاهی از نظرات مردم و اثر کارش روی مخاطب عام نیاز دارد. با این نگاه، حتی گاهی نظرات بی ربط مخاطب نیز نه تنها کم ارزش نیست بلکه به فیلمساز می فهمانند که فیلمش در انتقال پیام ناموفق بوده است.
با این مقدمه سراغ دور جدید نشست های هفتگی فیلمسازان سینمای انقلاب می رویم که تنها چند هفته پس از آغاز توانسته است بستر جدیدی را برای ارتباط بین مخاطب و فیلمساز فراهم کند. در این نشست ها که در حسینیه هنر برگزار می شود کارشناسان سینمایی، فیلمسازان جوان، اکران کنندگان فیلمها و افراد علاقه مند به همراه سازندگان آثاری که قرار است نقد شوند گرد هم می آیند و علاوه بر این، جلسه نقد و بررسی به صورت زنده از فضای مجازی پخش می شود تا مردم دورترین شهرستانها هم بتوانند با سرعت پایین اینترنت، همراه فیلمساز و حاضران فیلم ها را دیده و نظرشان را به صورت آنلاین درباره فیلمها اعلام کنند و سهمی در جلسه داشته باشند.
پنج شنبه گذشته نیز یکی از این نشستها برگزار شد و فیلمهای مستند «چریکه بی دنگ» و «صبحانه ای با طعم مرگ» به مناسبت سالگرد حمله شیمیایی رژیم بعث عراق به مردم شهر سردشت آذربایجان شرقی اکران و نقد شدند.
در این نشست علاوه بر اینکه حاضران نظرات خود را درباره فیلمها بیان کردند تعدادی از کاربرانی هم که به صورت زنده از کانال فضای مجازی فیلمها را دیدند درباره آنها اظهار نظر کردند.
کاربری به نام پوریا که به صورت زنده جلسه را تماشا می کرد درباره فیلم «چریکه بی دنگ» گفت: به نظرم حجم کار مستند چریکه بی دنگ فوق العاده بود، اینکه فیلم با ذهن نوجوان های نسل سوم و چهارم جلو می رفت، آنها نمایش نامه و انشاء می نوشتند، نقاشی می کشیدند، می رفتند از مردم درباره واقعه سوال می پرسیدند و حتی بازی می کردند که بازی نگین در تئاتر عالی بود. این کاربر هم چنین با متفاوت دانستن مخاطبی که هر کدام از مستندها می توانند داشته باشند افزود: به نظر من مستند چریکه بی دنگ بیشتر با نوجوان ها و مستند صبحانه ای با طعم مرگ می تواند با نسل دوم و اول انقلاب ارتباط برقرار کند.
همچنین کاربری دیگری که به گفته خود معلم و دانشجو است ضمن ابراز رضایت از مستند چریکه بی دنگ اعلام کرد: خانم آبیار در این مستند از دانش آموزان به عنوان راوی استفاده کرده اند و از این طریق در انتقال احساسات بسیار موفق شده اند، چون بچه ها خیلی بهتر احساسات و درد ها را به مخاطبان منتقل می کنند. این کاربر افزود: این مستند سوژه ها و فوق برنامه های زیادی دستم داد، سوژه نمایش، سوژه انشاء، و... . وی همچنین گفت: من حادثه ی سردشت را فقط در تقویم می دیدم اما الان لمس کردم دشمن چه فجایعی به بار گذاشته است.
کاربر دیگری به نام آقای قادری نیا نیز در نظر کوتاهی پیرامون مستند «صبحانه ای با طعم مرگ» گفت: فکر کنم خلاصه و مفید بود، موسیقی متوسط بود و می توانست بهتر باشد، در کل خوب بود.
کاربر دیگری به نام امیر نیز با بیان اینکه تاکنون درباره سوژه های مربوط به جنایت های دشمنان علیه ملت ایران کم کار شده است افزود: این طور کارها باید خیلی حرفه ای تر ساخته شود وگرنه درخوب بودن موضوع شکی نیست.
شایان ذکر است دور جدید نشست فیلمسازان سینمای انقلاب که از بهار سال جاری آغاز شده است عصر پنج شنبه ها ساعت ۱۶ در حسینیه هنر واقع در خیابان ۱۶ آذر پلاک ۶۰ برگزار می شود. علاقه مندان برای شرکت به صورت اینترنتی در این نشست می توانند هنگام شروع نشست به سایت ammarfilm.ir مراجعه کنند.
