فیلمساز آرژانتینی:
مردم آرژانتین، تبلیغات ضدایرانی را باور ندارند/ جشنواره عمار بهانه‌ای برای معرفی بی‌واسطه ایران
فابیو مارسلو سوریتا گفت: مردم کشورم، اعتقادی به آنچه رسانه‌ها درباره ایران میگویند، ندارند و جشنواره عمار، بهانه خوبی برای آگاهی‌بخشی مستقیم در این‌باره است تا در نهایت شعار «ایرانی که هرگز ندیده‌اید» محقق شود.
به گزارش گروه سایر رسانه های
دفاع پرس، هفته فیلم سینمای مستقل ایران در آرژانتین از تاریخ 5 تا 7 اسفندماه(23 تا 25 فوریه) به همت دبیرخانه بین‌الملل جشنواره مردمی فیلم عمار و با همکاری انستیتو ملی سینمای آرژانتین(INCAA) در بوینس آیرس، پایتخت این کشور برگزار می‌شود. «فابیو مارسلو سوریتا» فیلمساز آرژانتینی است که آثار جشنواره عمار را نیز در کشورش اکران می‌کند.
به مناسبت هفته فیلم ایران در آرژانتین با سوریتا گفت‌وگو کرده‌ایم که در ادامه منتشر می‌شود.
کارنامه فعالیت‌های سینمایی خودتان توضیح دهید؟
اولین فعالیت‌های من در سینما در قاب فیلم 8 میلیمتری، سپس آنالوگ و در نهایت با پیدایش تکنولوژی جدید وارد دنیای سینمای دیجیتال شدم. در این زمینه چند فیلم کوتاه را کارگردانی کردم. تمامی این فیلم‌ها دارای موضوعات اساسی بودند، موضوعاتی که امروزه به بحث و گفت‌وگو گذاشته می‌شوند.
پس از دریافت پیشنهاد همکاری توسط یک تهیه‌کننده مهم سینمای آرژانتین، اولین تجربه‌ام در زمینه «دستیار کارگردان» و «مدیر تولید» در فیلمهای سایر کارگردانان که در قالب 35 میلیمتری فعالیت می‌کردند، رقم خورد. آخرین تجربه‌ام، همکاری در ساخت یک فیلم مشترک با کشور هند بود.
به عنوان کارگردان، در قالب فیلم دیجیتال، زندگی یک کشیش کاتولیک انقلابی به نام «آنتونیو پوییگخانه» را به تصویر کشیدم که به‌طور ناعادلانه توسط لابی‌های قدرت و ثروت محکوم به 20 سال زندان شده بود. او در همان زندان باعث آرامش و امیدی برای زندانیان شده بود.
سریالی هشت قسمتی در مورد یک نهضت سیاسی تاریخی(پرونیسم) در آرژانتین ساختم که در سال 2015، 70 سال از شروع فعالیت آن نهضت می‌گذشت. در حال حاضر، تهیه‌کننده شاخصی که به بنده پیشنهاد کار داده بود، مرا برای کارگردانی فیلمنامه‌ای که سال گذشته به او تقدیم کردم، فرا خوانده است.
چندین فیلمنامه هم به صورت کتاب ویرایش شده با درونمایه طنز دارم و توسط موسسه «اینکا» به عنوان عضو هیئت داوران مسابقات، مربی پروژه‌های ملی و برنامه‌ریز جشنواره‌های فیلم کوتاه بسیاری در سطح کشورم بوده‌ام.
چقدر با سینمای ایران آشنایی دارید؟ آخرین فیلم‌هایی که از ایران دیدید کدام است؟
از همان ابتدا و زمانی که بسیار در مورد سینما مطالعه می‌کردم، عباس کیارستمی را با فیلمهای «زیر درختان زیتون» و «طعم گیلاس» شناختم. همچنین «یتیمخانه ایران» از ابوالقاسم طالبی نیز به نظرم عالی است. از پیشرفت سینمای ایران و تیزر فیلم‌ها با خبر هستم.
در حقیقت افراد زیادی هستند و من هم به عنوان منتقد به فیلم‌ها نگاه نمی‌کنم، چرا که اخیراً کمتر فرصت برای این‌گونه امور دارم و دائم در حال برگزاری کلاس‌های آموزشی سینما در یک موسسه مربوط به کودکان و نوجوانان هستم، به همین خاطر بیشتر فیلم‌هایی را مشاهده می‌کنم که برای این سنین مفید باشد و آنها اغلب فیلم کوتاه را می‌پسندند. در این رابطه لازم است که بگویم این افراد نیز تماشای تیزر جشنواره عمار در آرژانتین را دیدند و باور کنید با توجه نگاه اشتباه و رسانه محوری که در مورد ایران داشتند، به دانستن بیشتر در ارتباط با کشور شما علاقمند شدند.
چقدر جشنواره عمار را می‌شناسید؟
پیش از این، اصلاً نمی‌شناختم، اما در حال حاضر بسیار زیاد. می‌توان گفت به نحوی یک دوره آموزشی فشرده را برای اینکه بتوانم آن را به دیگران معرفی کنم، سپری کردم.
با توجه به اینکه در آرژانتین مرا به عنوان یک کارگردان جسور می‌شناسند، می‌دانند که اگر قرار است جشنواره‌ای ایرانی از طریق من وارد آرژانتین شود، به‌خاطر این است که بی‌شک با آنچه قبلاً در موردش فکر می‌کردند، بسیار متفاوت است. به مردمی بودن این جشنواره علاقه دارم و معتقدم همین خاصیتش کمک کرد تا موفق شویم بهترین سالن سینمای آرژانتین را با ورودی آزاد برای جشنواره بدست آوریم.
جشنواره عمار چه جذابیت هایی برای شما داشت که اکران آثار آن را برعهده گرفتید؟
بین سال‌های 2001 تا 2011 میلادی برای 11 سال جشنواره‌ای را مدیریت می‌کردم که در مورد مشکلات بشر با رویکرد آموزشی بود. به همین منظور، با هدف ایجاد بحث و گفتگو، جشنواره را در مدارس ابتدایی و راهنمایی برپا می‌کردیم. با انتخاب دقیق فیلمهای کوتاه و دعوت از کارشناسانی از کوبا، برزیل و البته آرژانتین، جشنواره را در مدارس روستایی بخشی از کشور دایر می‌کردیم و برای اولین بار فیلم‌هایی را به نمایش می‌گذاشتیم.
من این ویژگی را در جشنواره عمار دیدم. تصاویری از مردم را دیدم که در حال دیدن فیلم بودند و این عشقی که شما با آن به سینما رونق داده‌اید، به بنده این جرأت را داد تا با افراد بسیاری مذاکره و بحث کنم تا بتوانم مجوز فعالیت این جشنواره را اخذ کنم و مطمئن باشید به این برنامه‌ای که قرار است برگزار شود، بسیار مفتخرم.
استقبال از هفته فیلم در آرژانتین را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
تمام کارها با اشتیاق و انگیزه تمام در حال اجراست و این در حالی است که پیش از این، با یک دید ضد ایرانی ایجاد شده توسط رسانه‌ها در جامعه روبرو بودیم و هم‌اکنون در حال گذر از دوره منع اجتماعی(ایران هراسی و وجود حساسیت نسبت به این کشور) به دوره اشتیاق فراوان هستیم.
رقابت ما با پیشنهادها و جشنواره‌های بزرگ سینمایی از اسپانیا، روسیه و اروپا که تبلیغات و طراحی گرافیکی پرهزینه‌شان سالن‌های سینما را پر کرده است، ادامه دارد. امروز در این مصاحبه در مورد سینمای مستقل، عبور این جشنواره از مرزهای تعصبات را تبریک می‌گویم و از اینکه توانسته‌ام شعار «ایرانی که هرگز ندیده‌اید» را بر زبان تمام رسانه‌ها جاری کنم، خوشحالم.
رسانه های آرژانتینی چقدر به ارائه خبر از هفته فیلم ایران پرداخته‌اند؟
استقبال خیلی خوبی شد. برای جلوگیری از حرف و حدیث‌هایی که به دنبال دست‌های پشت صحنه در این جشنواره بودند، کار خوبی هم انجام شد. همچنین با شناختی که رسانه‌ها از من و کارهایم دارند و احترامی که برای مبارزه و جدیتم برای این جشنواره که آن را تولیدات فراوان و بدون اهداف تجاری معرفی کردم، دارند، استقبال رسانه‌ها و نتایج آن، کاملاً محسوس است.
رسانه‌های دولتی و برخی دیگر که بعضی از آنها نیز مخالف این برنامه هستند، نسبت به این مسئله اشتیاق خاصی دارند. البته خودم، تا آخر به جشنواره متعهد هستم، اگر چه این امر وقت زیادی را از من بگیرد که این نیز، ارزشش را دارد.
نگاه نخبگان سینمایی و همچنین مردم در آرژانتین به ایران و سینمای ایران چگونه است؟
برای بسیاری هنوز ناشناخته است، اما علاقه‌مندان به سینما، به سینمای ایران عشق می‌ورزند و از من برای اینکه فرصت دیدن نمایی متفاوت از آن را به عرصه نمایش آورده‌ام، قدردانی می‌کنند. امیدوارم این شوق و اشتیاق را در سالن‌های سینما ببینیم.
معتقدم و حس می‌کنم که مردم ما ایران را دوست دارند و اعتقادی به آنچه رسانه‌ها درباره ایران میگویند، ندارند. فکر می‌کنم این جشنواره، بهانه خوبی برای آگاهی‌بخشی به صورت مستقیم در این زمینه باشد. در حال حاضر هم یک گروه مهم از اعضای یک باشگاه سینمایی از جشنواره باخبر شدند و از قبل برای تماشای فیلم‌ها مکان‌هایی را رزرو کرده‌اند.
هدف شما از اکران این فیلم ها در آرژانتین چیست؟
بیش از 20 سال است که با فرهنگ ایران در ارتباطم، برای فیلمبرداری از یک مدرسه ایرانی در آرژانتین به کار گرفته شدم و فعالیت‌هایی مثل نمایشگاه کتاب و... نیز در این رابطه دارم و البته به شاعران و سینمای ایران، علاقه دارم. همچنین جدا از فضای شغلی، در مراسمی که برای یادبود انقلاب اسلامی ایران برگزار می‌شود، دعوت می‌شدم و شرکت می‌کردم.
از جمله دلایل و اهداف این برنامه، حائل فرهنگی ایجاد شده بین دو ملت است که اجازه دیدن برادران ایرانیمان از نزدیک را به ما نمی‌دهد. همچنین شناساندن ایران از طریق فیلم، معرفی فرهنگ با اهمیت و چند هزارساله‌اش و جلوگیری از منافع اشخاص یا گروه‌های خاص که به ارتباط بین ملل مختلف لطمه می‌زنند، از اهداف این هفته فیلم است.
ایمان دارم که با دیدن این فیلم‌ها، مردم، شباهت‌ها و اشتراکات زیادی را بین دو کشور خواهند یافت. از انگیزه‌ها و مشوق‌های دیگرم برای این کار، دوستم محسن است که از من درخواست کرد تا به‌خاطر مشکلاتی که او به دلیل خارجی بودنش در آرژانتین دارد، به او کمک کنم و در نهایت تعهدم به حمایت و تولید فیلم در جایی که ممکن است اشتراکات دو ملت درباره عشق و سنتها را نشان دهد، باعث راه‌اندازی این هفته فیلم شد.
چقدر امیدوارید که شعار این هفته فیلم، «ایرانی که هرگز ندیده‌اید» در آرژانتین محقق شود؟
باور کنید موانع بسیاری را برای اینکه بتوانم جشنواره را در محلی که همه علاقه‌مندند، برگزار شود، پشت سر گذاشتم و البته با بودجه تولیدی که در مقایسه با هزینه‌های هنگفت سایر جشنواره‌های خارجی، اندک است. فکر می‌کنم تا همین نقطه هم البته شاهکار کرده‌ایم و مسئله دیگر اینکه با توجه به کارهای تبلیغاتی انجام شده و جلب نظر اهالی سینما و علاقمندان به آن از طریق امکان ورود آزادانه و رایگان به سالن بزرگ پایتخت، همه و همه در راستای این هدف است که اعلام کنیم جشنواره عماری وجود دارد، سینمای ایران باید شناخته شود و در نهایت شعار «ایرانی که هرگز ندیده‌اید» محقق شود.
مطمئناً این برنامه، مفید و نتیجه‌بخش خواهد بود، اگرچه نتایج عمومی آن بستگی به عوامل بسیار دیگری نیز دارد.
